Sygnatura:
6550
Hasła tematyczne:
Środki unijne
Skarżony organ:
Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa
Data:
2009-07-21
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Treść wyniku:
Uchylono decyzję I i II instancji
Sędziowie:
Anna Kwiatek
Irena Szarewicz-Iwaniuk /sprawozdawca/
Wojciech Kręcisz /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Kręcisz, Sędziowie NSA Anna Kwiatek,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk (sprawozdawca), Protokolant Stażysta Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia […] nr […] w przedmiocie płatność na rok 2008 I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji z dnia […]; II. przyznaje adwokatowi […] kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa osiemdziesiąt) złotych, w tym VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz zwrot wydatków w kwocie 17 (siedemnastu) złotych, które wypłacić z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Uzasadnienie: Decyzją z dnia […] Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w […] utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji w […] z dnia […] o odmowie przyznania płatności na rok 2008 M. M.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w dniu 15 maja 2008 r. M. M. złożył do Biura Powiatowego ARiMR w Lublinie wniosek o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2008.
Postępowanie administracyjne w sprawie przyznania płatności wszczyna się na żądanie strony składającej wniosek o przyznanie płatności. Oznacza to, że sam wnioskodawca określa treść swojego żądania. W rozpatrywanej sprawie wniosek strony z dnia 12 maja 2008 r. o przyznanie płatności na rok 2008 obejmował pięć działek rolnych: A – UPO (0,37 ha); B – UPO (0,32 ha); C – UPO (1,56 ha); D – UPO (0,27 ha); E – UPO (0,60 ha).
Pismem z dnia 2 czerwca 2008 r. strona została poinformowana, o tym, że "działki rolne powinny być zadeklarowane zgodnie z instrukcją wypełniania wniosku na rok 2008" oraz, że ma możliwość uzupełnienia wniosku o przyznanie płatności na rok 2008 do dnia 9 czerwca 2008. Jednocześnie wystosowano do strony wezwanie do usunięcia braków formalnych (brak podpisu na załączniku graficznym). Oba pisma doręczone zostały stronie dnia 10 czerwca 2008 r. W dniu 11 czerwca 2008 r. rolnik złożył korektę wniosku, usunął wskazany w wezwaniu brak formalny, złożył też zmianę do wniosku, w której dodał/zmienił działki rolne w następujący sposób: A – JPO (0,35 ha), B – JPO (0,32 ha), B1 – UPO (0,32), C – JPO (1,56 ha), C1 – UPO (1,56 ha), D – JPO (0,27 ha), D1 – UPO (0,27 ha), E – JPO (0,40 ha).
W takim stanie faktycznym organ wskazał, że materialnoprawne przesłanki przyznania płatności na rok 2008 zostały uregulowane w ustawie z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (Dz.U. Nr 170 poz. 1051 ze zm.). Ustawa ta określa m.in. zasady i tryb przyznania rolnikom płatności bezpośredniej, płatności uzupełniającej, płatności cukrowej oraz płatności do pomidorów, przeprowadzania kontroli, oraz wypłat rolnikom ww. płatności w zakresie nieokreślonym w przepisach Unii Europejskiej.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy rolnikowi przysługuje Jednolita Płatność Obszarowa (JPO) na będące w jego posiadaniu, w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujące się do objęcia tą płatnością zgodnie z art. 143 b ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia nr 1782/2003, jeżeli:
1) na ten dzień posiada działki rolne o łącznej powierzchni nie mniejszej niż określona dla Rzeczypospolitej Polskiej w załączniku nr XX do rozporządzenia nr 1973/2004;
2) wszystkie grunty rolne są utrzymywane zgodnie z normami przez cały rok kalendarzowy, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności;
został mu nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków
o przyznanie płatności ".
Zgodnie z art. 7 ust. 4 ww. ustawy wysokość płatności obszarowych w danym roku kalendarzowym ustala się jako iloczyn deklarowanej przez rolnika powierzchni kwalifikującej się do objęcia płatnościami obszarowymi, po uwzględnieniu zmniejszeń wynikających ze stwierdzonych nieprawidłowości i stawek płatności obszarowych na 1 ha tej powierzchni." Natomiast ust. 2 ww. przepisu stanowi, że rolnikowi, który w danym roku spełnia warunki do przyznania jednolitej płatności obszarowej, o której mowa w art. 14 b ust. 1 rozporządzenia nr 1782/2003, zwanej dalej jednolitą płatnością obszarową, przysługują płatności uzupełniające do powierzchni upraw: 1) chmielu, 2) roślin przeznaczonych na paszę uprawianych na trwałych użytkach zielonych, 3) innych roślin – położonych na działkach rolnych objętych wnioskiem o przyznanie jednolitej płatności obszarowej.
Decyzją z dnia […] organ I instancji odmówił przyznania M. M. płatności obszarowej oraz uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grup upraw podstawowych.
Rozpatrując odwołanie od ww. decyzji Dyrektor Oddziału Regionalnego ARiMR wskazał, że powierzchnia działek zadeklarowanych we wniosku M. M. do płatności na rok 2008 zakwalifikowana jako uprawniona do przyznania jednolitej płatności obszarowej wynosi 0 ha.
W załączniku XX do Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 1973/2004 z dnia
29 października 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003 w odniesieniu do systemów wsparcia przewidzianych w tytułach IV i IVa tego Rozporządzenia oraz wykorzystania odłogowanych gruntów do produkcji surowców (Dz. U. L 345 z dnia 20 listopada 2004 str. 1 ze zm.) minimalny obszar powierzchni kwalifikujący do uzyskania dopłat obszarowych określony dla Rzeczpospolitej Polskiej wynosi 1 ha.
Z uwagi na ww. przepisy prawa, jednolita płatność obszarowa (JPO) nie mogła zostać przyznana. Odnośnie przyznania płatności uzupełniającej do gruntów rolnych organ odwoławczy, powołując się na art. 7 ust. 2 powołanej wyżej ustawy wskazał, że w związku z faktem nie spełniania przez stronę warunków do przyznania jednolitej płatności obszarowej nie może zostać przyznana również płatność uzupełniająca.
Organ odwoławczy zwrócił uwagę, że wydając decyzję związany jest obowiązującymi przepisami tak krajowymi jak i unijnymi. Odnosząc się do treści odwołania stwierdził, że organ I instancji wydał decyzję w oparciu o dane podmiotowe i przedmiotowe zawarte we wniosku. Kwestie związane z wypełnianiem wniosków obszarowych zawarte były w instrukcji wypełniania wniosków obszarowych, który zawierał stwierdzenie "grupę upraw JPO, UPO, CH do której rolnik ubiega się o przyznanie płatności do gruntów rolnych oznacza się jako odrębną działkę rolną (część IX pkt 2). Ponadto wskazano, że wnioskodawca oświadczył – wypełniając Wniosek (sekcja VIII Oświadczenia i Zobowiązania) – iż znane są mu zasady przyznania płatności oraz pomocy finansowej objętej wnioskiem o przyznanie płatności.
Dodatkowo wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 3 ustawy o płatnościach, w postępowaniu w sprawach dotyczących płatności bezpośredniej, płatności uzupełniającej "(…) organ administracji publicznej (…) udziela stronom, na ich żądanie niezbędnych pouczeń, co do okoliczności faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania". Ponadto odmiennie niż w postępowaniu administracyjnym prowadzonym w oparciu o przepisy kpa, art. 3 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy o płatnościach stanowi, że organ (…) zapewnia stronom, jedynie na ich żądanie czynny udział w każdym stadium postępowania i na ich żądanie przed wydaniem decyzji umożliwia im wypowiedzenie się, co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników, strona miała prawo złożyć zmianę do przedmiotowego Wniosku do dnia 31 maja 2008r. Zmiana składana zgodnie z ww. przepisem obejmuje: dodanie nowych działek ewidencyjnych i rolnych, zmianę już zdeklarowanych danych w tym m. in. zmianę powierzchni zadeklarowanych działek, zmianę grup upraw, zmianę użytkowania działki rolnej. Zatem powyższy przepis wskazuje, że do dnia 31 maja rolnik ma prawo z własnej inicjatywy złożyć formularz zmiany, o ile nie został powiadomiony o nieprawidłowościach we wniosku lub o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu oraz, gdy taka kontrola na miejscu stwierdzi nieprawidłowości.
Organ wywodził, że z art. 21 ust. 2 Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 796/2004 wynika, że rolnik może zgłaszać poprawki do wniosku po terminie 31 maja, ale przed terminem ostatecznym wyznaczonym na złożenie wniosku tj. do dnia 9 czerwca
2008 r. z sankcjami terminowymi (zmniejszenie kwoty płatności o 1% za każdy dzień roboczy), podkreślając przy tym, że wskazany termin jest terminem prawa materialnego, zakreśla bowiem ramy czasowe przewidziane dla ukształtowania praw i obowiązków strony. Uchybienie terminu materialnego wywołuje skutek w postaci wygaśnięcia praw lub obowiązków strony.
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie M. M. wskazał, że zarówno decyzja organu I jak i II instancji została wydana z naruszeniem prawa materialnego na skutek jego stronniczej interpretacji pozwalającej na uniknięcie odpowiedzialności za uchybienie obowiązkom pracownikom ARiMR odpowiadającym za terminowe rozpatrzenie wniosku skarżącego oraz naruszenie zasady równego traktowania producentów rolnych. Wskazując na powyższe naruszenia prawa skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji organów obu instancji.
W uzasadnieniu skargi podkreślił, że organy ARiMR uzasadniły odmowę przyznania płatności na rok 2008, złożeniem zmiany wniosku po terminie 9 czerwca, podczas gdy w jego ocenie rozstrzygnięcie takie narusza prawo, gdyż brak wcześniejszej korekty wniosku, związany był z brakiem jakichkolwiek sygnałów ze strony organu ARiMR dotyczących nieprawidłowości w złożonym wniosku. Stąd skarżący do 10 czerwca 2008 r. pozostawał w przekonaniu, że złożony przez niego wniosek jest prawidłowy. Podkreślił, ze na otrzymane w dniu 10 czerwca 2008 r. wezwanie odpowiedział niezwłocznie dokonując 11 czerwca 2008 r. korekty nieprawidłowości.
Odnosząc się do postępowania organów, w sprawie niniejszej, skarżący podkreślił opieszałość w rozpoznawaniu złożonego przez niego wniosku oraz nadmierne przedłużanie postępowania poprzez posłużenie się przy doręczeniu wezwania pocztą, podczas gdy istniała znacznie szybsza możliwość przekazania informacji np. w rozmowie telefonicznej. Takie postępowanie naruszyło w ocenie skarżącego zasadę równego traktowania rolników gdyż w stosunku do części wniosków organy Agencji, doręczyły wezwania do usunięcia nieprawidłowości w terminach umożliwiających ich korektę do 9 czerwca 2008 r. Wskazał, ponadto że zgodnie z przepisami Kpa i Kpc ma prawo wglądu do swoich dokumentów oraz dokonywania ich weryfikacji na każdym etapie postępowania a organy prowadzące postępowanie powinny dopuścić, jako dowód wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy.
Na zakończenie skarżący podkreślił, że złożenie korekty wniosku po terminie odbyło się bez jego winy i w związku z tym nie powinno rodzić dla niego negatywnych skutków.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy podtrzymał stanowisko wyrażone zarówno w zaskarżonej jak i w poprzedzającej ją decyzji organu I instancji i wniósł o oddalenie skargi jako nie zasługującej na uwzględnienie.
Rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Przedmiotem kontroli sądu w sprawie niniejszej jest decyzja Dyrektora Oddziału Regionalnego ARiMR w […] z dnia […] utrzymująca w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego ARiMR z dnia […] o odmowie przyznania M. M. płatności w ramach sytemu wsparcia bezpośredniego na rok 2008.
Skarżący nie kwestionuje wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji ustaleń, co tego, że w dniu 16 maja 2008r. złożył wniosek o przyznanie płatności na rok 2008, w którym zadeklarował do uzyskania płatności działki rolne oznaczone jako: A – (UPO) o pow. 0,37 ha, B – (UPO) pow. 0,32 ha, C – (UPO) pow. 1,56 ha,
D – (UPO) pow. 0,27 ha, E – (UPO) pow. 0,60 ha – o łącznej powierzchni 3,12 ha.
Istotne w sprawie jest, że organy obu instancji nie zakwestionowały zarówno areału jak i grupy upraw zadeklarowanych we wniosku o przyznanie płatności.
W piśmie z dnia 2 czerwca 2008 r. (k. 21 akt administracyjnych) skarżący został wezwany jedynie do podpisania załączników graficznych dotyczących objętych wnioskiem działek, oraz poinformowany (pismem z tej samej daty), że działki rolne powinny być zadeklarowane zgodnie z instrukcją wypełnienia wniosku na rok 2008 (k. 19 akt administracyjnych). Oba pisma doręczone zostały stronie w dniu 10 czerwca 2009 r.
Wobec nie usunięcia powyższych braków w terminie do 9 czerwca 2009 r., organ I instancji przyjął, że "powierzchnia wszystkich działek rolnych deklarowanych we wniosku o przyznanie płatności na rok 2008 wynosi 3,12 ha, do jednolitej płatności obszarowej strona zadeklarowała powierzchnię 0 ha, natomiast do uzupełniającej płatności obszarowej do powierzchni grup upraw podstawowych – 3,12 ha" (k. 39 akt administracyjnych).
W ocenie organów obu instancji, sytuacja taka tj. brak deklaracji działek rolnych objętych wnioskiem do Jednolitej Płatności Obszarowej (JPO), przy równoczesnym zadeklarowaniu ich do Uzupełniającej Płatności Obszarowej (UPO) wywołuje skutek w postaci odmowy ich uwzględnienia jako kwalifikujących się do uzyskania zarówno Jednolitej Płatności Obszarowej (JPO) jak i Uzupełniającej Płatności Obszarowej (UPO). Konsekwencją stanowiska organów było zatem przyjęcie, że powierzchnia zadeklarowanych we wniosku działek uprawnionych do jednolitej płatności obszarowej wynosi 0 ha, co z kolei skutkowało stwierdzeniem, że w rozpatrywanej sprawie nie został spełniony warunek przewidziany
w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. minimalnej powierzchni uprawniającej do uzyskania dopłat bezpośrednich.
Takie stanowisko organów administracji, w ocenie sądu, należy uznać za naruszające prawo.
Wskazać należy, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (tekst jednolity: Dz. U. 2008 r. Nr 170 poz. 1051 ze zm.) – zwanej dalej ustawą o płatnościach, z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w przepisach Unii Europejskiej, o których mowa w art. 1 pkt 1, do postępowań w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że ustawa stanowi inaczej.
W myśl art. 18 ust 1 ustawy o płatnościach, płatności obszarowe są przyznawane na wniosek rolnika, złożony na formularzu opracowanym i udostępnianym przez Agencję (art. 25 ust. 1 ustawy), co jak wskazał organ, oznacza, że to sam wnioskodawca określa treść swojego żądania.
Jednocześnie art. 7 ust. 1 ustawy o płatnościach stanowi, że "rolnikowi przysługuje Jednolita Płatność Obszarowa (JPO) na będące w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujące się do objęcia tą płatnością (…)", natomiast ust. 2 ww. przepisu wskazuje, że "rolnikowi, który w danym roku spełnia warunki do przyznania Jednolitej Płatności Obszarowej (JPO), przysługują płatności uzupełniające do powierzchni upraw (…) położonych na działkach rolnych objętych wnioskiem o przyznanie Jednolitej Płatności Obszarowej (JPO)".
Dokonując wykładni przytoczonych wyżej regulacji nie można uznać za uzasadnione stanowiska prezentowanego przez organy administracji obu instancji, sprowadzającego się do przyjęcia, iż sposób wypełnienia formularza Wniosku przez skarżącego wskazywał na zamiar rezygnacji z przysługującej Jednolitej Płatności Obszarowej (JPO) do powierzchni działek nim objętych, skoro jednocześnie działki te zostały przez niego zgłoszone do płatności uzupełniających, a z przepisu wynika jednoznacznie, że płatność uzupełniająca przysługuje do powierzchni upraw położonych na działkach rolnych objętych wnioskiem o przyznanie Jednolitej Płatności Obszarowej (JPO).
W ocenie Sądu, "nieprawidłowości" polegające na błędnym oznaczeniu objętych wnioskiem o przyznanie płatności bezpośrednich działek rolnych, tylko jednym symbolem "UPO", a nie dwoma "JPO" i "UPO" nie wypełniają dyspozycji art. 15 ust. 1 i 2 oraz art. 21 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej kontroli przewidziane w rozporządzeniu Rady (WE), nr 1782/2003 (Dz. Urz. UE L 141 z 30 kwietnia 2004 r. ze zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 44, s. 243, ze zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 796/2004".
Przepis art. 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, dotyczy możliwości zmiany wniosku przez zgłoszenie działek, które nie zostały zadeklarowane w pojedynczym wniosku w celu otrzymania pomocy "w ramach jakiegokolwiek systemu pomocy obszarowej" oraz zmian dotyczących "użytkowania ziem" lub "systemu pomocowego w odniesieniu do poszczególnych działek", która może być dokonana tylko do dnia 31 maja – art. 15 ust. 2 rozporządzenia. W regulacji tej chodzi zatem, o takie zmiany, które dotyczyłyby ilości działek, ich powierzchni i rodzajów użytków, czyli zmian, które miałyby wpływ na zmianę stanu faktycznego, w stosunku do pierwotnej treści wniosku.
Zdaniem Sądu, zaznaczenie kwadratu pierwszego na formularzu wniosku o przyznanie płatności na rok 2008, który odnosi się do płatności do gruntów rolnych takich jak: 1) Jednolita Płatność Obszarowa (JPO), 2) płatności uzupełniające do powierzchni: a) grupy upraw podstawowych, b) uprawy chmielu; 3) płatności do roślin energetycznych, 4) przejściowych płatności z tytułu owoców miękkich – zgodnie z oznaczeniem grupy upraw w części VII wniosku, a brak zaznaczenia działek z grupą upraw podstawowych (UPO) również symbolem JPO, należało potraktować jako oczywisty błąd, który mógł być usunięty w każdym czasie, zgodnie z art. 19 rozporządzenia nr 796/2004, podobnie zresztą jak i brak podpisów wnioskodawcy na załącznikach graficznych odnoszących się do poszczególnych działek, objętych wnioskiem.
Nie może przy tym budzić wątpliwości, że informacje znajdujące się na formularzu opracowanym przez Agencję, a także wydawane instrukcje, nie są normami prawa, natomiast taki charakter maja przepisy rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14 marca 2008 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakie powinny spełniać wnioski w sprawach dotyczących płatności w ramach wsparcia bezpośredniego (Dz. U. Nr 44, poz. 269 ze zm.).
Z § 2 tego aktu wyraźnie wynika, że wnioski rolników należy traktować jak podania w rozumieniu przepisów k.p.a. Regulacja ta oznacza, że w sytuacji, gdy podanie budzi jakiekolwiek wątpliwości, co do jego treści, w szczególności zaś co do intencji wnoszącego podanie lub posiada inne podlegające usunięciu braki (brak podpisu na załączniku do wniosku) organ Agencji ma obowiązek wezwania strony do ich usunięcia w trybie art. 64 § 2 k.p.a. Wezwanie takie zaś powinno w sposób wyraźny określać jakie "braki" zawiera wniosek i w jaki sposób i w jakim terminie powinny one zostać usunięte pod rygorami wynikającymi z art. 64 k.p.a. Nie spełnia tego wymogu ogólne poinformowanie strony, że wniosek powinien być wypełniony zgodnie z instrukcją.
Nie można bowiem zapominać, że podstawowym zadaniem Agencji, określonym zarówno przepisami prawa wspólnotowego, jak i krajowego, jest prawidłowe przyznawanie płatności. Podkreślić również należy, że mimo pewnych modyfikacji wprowadzonych przez art. 3 ust. 2 ustawy o płatnościach w zakresie trybu postępowania, w tym zakresie organy Agencji nie zostały zwolnione od stosowania podstawowych zasad postępowania wyrażonych w art. 6, art. 7 i art. 8 k.p.a. Natomiast wbrew twierdzeniom skarżącego w sprawach z zakresu przyznania płatności bezpośrednich nie znajdują zastosowania przepisy K.p.c.
Nie negując zasadności ścisłego przestrzegania reguł, zasad i trybu dysponowania środkami budżetu Państwa, a także dokonywania uprzedniej kontroli spełnienia warunków do ich otrzymania przez osoby uprawnione, zauważyć należy, iż skoro obowiązkiem organów administracji jest załatwianie spraw zgodnie z przepisami prawa, to nie powinny one dokonywać takiej ich wykładni, która prowadziłaby do wyciągania z błędów formalnych materialnoprawnych konsekwencji dla strony. Byłoby to bowiem sprzeczne ze wspólnotową zasadą proporcjonalności oraz wynikającą z art. 2 Konstytucji RP zasadą zaufania do organów stosujących prawo.
Uznając zatem, że – z przyczyn wyżej wskazanych – zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu I instancji zostały wydane z naruszeniem reguł postępowania, które w rezultacie doprowadziły do naruszenia prawa materialnego, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze. zm./ orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 1 tej ustawy oraz § 18 ust.1 pkt 1 lit c Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenie przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie wyroku