Sygnatura:
6319 Inne o symbolu podstawowym 631
Hasła tematyczne:
Inne
Skarżony organ:
Komendant Policji
Data:
2009-07-22
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Uchylono decyzję I i II instancji
Sędziowie:
Adam Lipiński
Bronisław Szydło /sprawozdawca/
Joanna Kube /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie WSA Adam Lipiński, Bronisław Szydło (spr.), Protokolant Agnieszka Bieniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi K. Ł. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia […] maja 2009 r. nr […] w przedmiocie odmowy wydania dopuszczenia do pracy z bronią palną 1. – uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję organu I instancji 2. – stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości
Uzasadnienie: Komendant Główny Policji decyzją z dnia […] maja 2009 r. nr […], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 KPA utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia […] lutego 2009 r. nr […], wydaną na podstawie art. 30 ust. 1 oraz art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 2004 r. Nr 53, poz. 525 z późn. zm.), którą odmówiono K. Ł. dopuszczenia do pracy z bronią palną w czasie wykonywania zadań w […] Klubie Strzeleckim […] W uzasadnieniu decyzji organ podał, że K. Ł., mimo dwukrotnych wezwań, nie przystąpił do egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania broni palnej oraz umiejętności posługiwania się bronią, wymaganego postanowieniami art. 16 ust. 1 powołanej ustawy o broni i amunicji.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie K. Ł. wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. zarzucając, iż jako posiadacz pozwolenia na broń bojową i myśliwską (z zaliczonym egzaminem, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o broni i amunicji), jak również posiadacz licencji PZSS i patentu strzeleckiego oraz uprawnień instruktorskich i sędziowskich w strzelnictwie myśliwskim, winien zostać zaliczony do osób zwolnionych z egzaminu z broni sportowej. Podkreślił, że egzamin o którym mowa w powołanym art. 16 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, zdał trzy razy.
W odpowiedzi na skargę Komendant Główny Policji powołując się na ustalony stan faktyczny i prawny wnosił o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Na wstępie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to w dacie jej wydania. Innymi słowy sąd administracyjny jedynie kontroluje legalność rozstrzygnięcia zapadłego w tym postępowaniu z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami prawa procesowego.
Rozpatrując skargę K. Ł. pod tym kątem, Sąd uznał, że skarga ta zasługuje na uwzględnienie.
Podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 53, poz. 525 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że osoby fizyczne zatrudnione przez podmioty, o których mowa w art. 29 ust. 1, przy wykonywaniu zadań wymienionych w tym przepisie, z zachowaniem zasad określonych w art. 15 ust. 1 – 5 i art. 16 ust. 1, mogą zostać dopuszczone do posiadania broni w czasie wykonywania tych zadań.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 osoba, która występuje z podaniem o wydanie pozwolenia na broń jest zobowiązana zdać egzamin przed komisją powołaną przez właściwy organ Policji ze znajomości przepisów dotyczących posiadania i używania danej broni, oraz umiejętności posługiwania się tą bronią. Jest poza sporem, że K. Ł. nie należy do osób, którym w świetle postanowień art. 15 ust. 1 nie wydaje się pozwolenia na broń.
Bezspornym jest także, że jest on zatrudniony na podstawie umowy o pracę przez podmiot, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o broni i amunicji – […] Klubie Strzeleckim […] z siedzibą w S. ul. […], od dnia 2 listopada 2005 r., na czas nieokreślony, na stanowisku instruktora strzelectwa sportowego, magazyniera w wymiarze – etatu.
[…] Klub Sportowy […], posiada zezwolenie na broń do celów sportowych, w celu prowadzenia strzelnicy sportowej, wydanego na podstawie art. 29 ust. 1 tej ustawy. K. Ł. posiada zezwolenie na broń palną bojową, na broń myśliwską i dla uzyskania takich zezwoleń każdorazowo (dwa razy) zdawał egzamin, o którym mowa w art. 16 ust 1 ustawy. Posiada także licencję na uprawianie strzelectwa sportowego wydaną przez Polski Związek Strzelectwa Sportowego w Warszawie , oraz uprawnienia instruktorskie i sędziowskie w strzelectwie myśliwskim. Ponadto legitymuje wysokimi lokatami w strzelectwie sportowym.
W tym miejscu Sąd przypomina, że zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy członkowie Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego, posiadający licencję na uprawianie strzelectwa sportowego zwolnieni są od zdawania egzaminu, o którym mowa w art. 16 ust.1 ustawy.
Egzamin ten dotyczy sprawdzenia, czy osoba ubiegająca się o pozwolenie na broń, legitymuje się znajomością przepisów dotyczących posiadania i używania danej broni, oraz umiejętnością posługiwania się tą bronią.
Tryb przeprowadzania takiego egzaminu oraz jego zakres przedmiotowy określa wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 16 ust. 3 powołanej ustawy o broni i amunicji, rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 2000 r., w sprawie egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania broni oraz umiejętności posługiwania się bronią (Dz. U. Nr 19, poz. 241 z późn. zm.).
K. Ł. twierdził, że egzamin wymagany postanowieniami art. 16 ust. 1 ustawy o broni i amunicji, zdawał dwukrotnie starając się o zezwolenie na posiadanie broni palnej bojowej, oraz broni myśliwskiej i zdawanie "po raz trzeci takiego samego egzaminu" naraża go tylko na ponoszenie dodatkowych kosztów i stratę czasu.
Organ słusznie zauważa, że egzamin z art. 16 ust. 1 obowiązana jest zdać każdorazowo osoba przy ubieganiu się o pozwolenie na posiadanie danego rodzaju broni. Tak też, tę kwestię ujmuje powołane rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania broni oraz umiejętności posługiwania się bronią. Rozporządzenie to szczegółowo reguluje zakres przedmiotowy oraz tryb przeprowadzania tego egzaminu dla poszczególnych rodzajów broni.
Tak więc, osoba ubiegająca się o pozwolenie na posiadanie i używanie "różnych rodzajów broni" obowiązana jest każdorazowo zdawać egzamin zgodnie z art. 16 ust.1 – odpowiedniego dla danej broni.
W niniejszej sprawie jednak o pozwolenie wymagane postanowieniami art. 16 ust. 1 ustawy, ubiega się skarżący, jako osoba zatrudniona w […] Klubie Strzeleckim […] , na stanowisku instruktora strzelectwa sportowego, magazyniera – na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy.
Trybu przeprowadzania oraz zakresu przedmiotowego takiego egzaminu, dla osoby o której mowa w art. 30 ust.1 ustawy, nie określają postanowienia powołanego rozporządzenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie egzaminu ze znajomości przepisów dotyczących posiadania broni oraz umiejętności posługiwania się bronią. Organ również nie wyjaśnił w jakim zakresie będą sprawdzane wiadomości i umiejętności skarżącego dla uzyskania przez niego pozwolenia, w trybie określonym w art. 30 ust. 1 ustawy.
Te kwestie nie zostały wyjaśnione, mimo iż mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Pozwolą bowiem na ustosunkowanie się do zasadności zarzutów skarżącego, w których twierdził, że z uwagi na posiadaną przez niego licencję Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego zezwalającą na uprawianie strzelectwa sportowego, jest on w świetle postanowień art. 16 ust. 2 ustawy o broni i amunicji, w tej konkretnej sprawie zwolniony od zdawania takiego egzaminu, względnie zasadności zarzutu, że z uwagi na fakt dwukrotnie zdanych egzaminów wymagających postanowieniami art.16 ust. 1 tej ustawy, po raz trzeci zdawałby "taki sam egzamin".
Mając te okoliczności na uwadze Sąd na podstawie art. 145 § 1 a oraz art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 z późn. zm.), orzekł jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku