I SA/Lu 516/09 – Wyrok WSA w Lublinie


Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Interpretacje podatkowe
Podatek od towarów i usług
Skarżony organ:
Minister Finansów
Data:
2009-08-17
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżony akt
Sędziowie:
Anna Kwiatek
Irena Szarewicz-Iwaniuk
Wojciech Kręcisz /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca), Sędziowie NSA Anna Kwiatek,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Stażysta Radosław Kot, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 listopada 2009 r. sprawy ze skargi A. Spółka z o.o. na interpretację Ministra Finansów – Dyrektora Izby Skarbowej z dnia […] nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług uchyla zaskarżoną interpretację.
Uzasadnienie: Zaskarżoną interpretacją indywidualną, wydaną na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że stanowisko strony, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2009r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 17 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych, jest nieprawidłowe.
W uzasadnieniu udzielonej interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że wnioskiem z dnia 2 lutego 2009 r. "A" w L. wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii pieniężnych.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe. Spółka posiada zawarte ze swoimi dostawcami umowy, z postanowień których wynika, że za osiągnięcie pewnego pułapu obrotów związanych z zakupem towarów w ustalonym okresie rozliczeniowym oraz za terminowość zapłat za zakupione towary gwarantują one spółce premie pieniężne (bonusy). W 2008 r. dostawcy uznawali spółkę notami księgowymi za te premie. Spółka podała również, że niezrealizowanie przez nią określonego poziomu obrotów nie jest obwarowane żadną sankcją, czy jakąkolwiek odpowiedzialnością.
W dniu 4 marca 2009 r., spółka została wezwana do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), który (które) ma być przedmiotem wydania interpretacji indywidualnej, tj. sprecyzowania: 1) Jaki rodzaj przychodów z gospodarczego i rachunkowego punktu widzenia stanowić będą przedmiotowe premie?, 2) Czy przychody te będą zmniejszać wartość dokonywanych zakupów (cenę zakupionego towaru), czy też są innym rodzajem przychodu (jakim)?, 3) Na jakiej podstawie, dla udokumentowania przebiegu transakcji związanej z uzyskaniem przychodu wystawiana jest nota księgowa? Jeśli jest wystawiana jedynie dla wzajemnych rozrachunków, to jakich transakcji ona dotyczy?
W uzupełnieniu do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej spółka wskazała, że premia pieniężna jest swego rodzaju nagrodą (świadczeniem pieniężnym) o charakterze motywacyjnym, ma na celu zwiększenie efektywności kontrahenta i wpływa na wysokość obrotów sprzedającego. Jest to jednostronne świadczenie ze strony dostawcy towarów bez jakiegokolwiek świadczenia ze strony nabywcy. Nie jest więc usługą rozumianą jako transakcja gospodarcza, gdyż wówczas stosunek prawny łączący spółkę z kontrahentem musiałby wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Dlatego też spółka uważa, że nie podlega podatkowi VAT. Z rachunkowego punktu widzenia otrzymanie premii stanowi przychód w podatku dochodowym. Premia pieniężna wypłacana jest w przypadku spełnienia określonych warunków zawartych w umowie jaką spółka zawarła z danym kontrahentem i nie jest związane z konkretną dostawą. Na określony w umowie pułap obrotów składa się odpowiednia, wcześniej nie znana, ilość transakcji. Zsumowanie tych transakcji (dostaw towarów wcześniej opodatkowanych) nie może być usługą. Wypłata premii pieniężnej nie zmniejsza ceny zakupionego towaru (wartości zakupu), gdyż nie można jej przypisać do konkretnej dostawy. Spółka uważa, że premie pieniężne otrzymane z tytułu określonego poziomu obrotów oraz terminowości zapłat nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT i mogą być udokumentowane za pomocą noty księgowej. Jest to dokument uniwersalny wystawiany w rozrachunkach z kontrahentami w sytuacji, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Nota księgowa dokumentująca wypłatę premii wystawiana jest przez dostawcę (zgodnie z zawartymi umowami) od łącznej wartości netto zakupów po zakończeniu okresu rozliczeniowego na podstawie posiadanej przez niego ewidencji.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie. Czy premie pieniężne za osiągnięcie określonego poziomu obrotów w ustalonym okresie rozliczeniowym oraz za terminowe regulowanie płatności za zakupione towary podlegają opodatkowaniu VAT?
Zdaniem wnioskodawcy, otrzymanie premii pieniężnej za osiągnięcie pewnego określonego poziomu obrotów oraz za terminowe regulowanie płatności nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Premie pieniężne nie mogą stanowić wynagrodzenia za świadczenie usług. Jednej i tej samej sytuacji – transakcji kupna-sprzedaży – nie można uznać jako dostawy towarów i równocześnie jako świadczenia usług (otrzymanie premii wiąże się ściśle z dostawami towarów). W ramach transakcji już opodatkowanych (zakup towarów) nie powinny występować czynności, które podlegają odrębnemu opodatkowaniu – wystąpi wówczas podwójne opodatkowanie. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 24 ust. 2 VI Dyrektywy usługa to transakcja łącząca strony świadczeniem wzajemnym. Wypłata premii wiąże się z wykonaniem określonej czynności (uzyskanie określonego poziomu obrotów oraz terminowość zapłat). Jednak niedotrzymanie tego warunku umowy nie jest obwarowane żadną sankcją.
W elementach zaprezentowanego we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej stanu fatycznego (zdarzenia przyszłego) Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu art. 7 ust. 1 tej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa wart. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
W związku z powyższym, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy. Aby więc, uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Dyrektor Izby Skarbowej podkreślał, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30 – 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży: pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Stosownie zaś do postanowień art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.
Organ podatkowy argumentował w związku z tym, że podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów lub usług, w efekcie których wypłacane są nabywcom tzw. premie pieniężne. Skutki podatkowe wypłaconych premii pieniężnych uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia za co faktycznie premie zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.
W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.
W praktyce występują również sytuacje, w których premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę zakupów określonej wartości, czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób i premia ta nie jest związana z żadną konkretną dostawą. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.
W związku z tym Dyrektor Izby Skarbowej argumentował, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, iż spółka otrzymuje od dostawców, w ramach zawartych umów, premie pieniężne (bonusy). Ich wypłata uzależniona jest od osiągnięcia przez spółkę określonego w umowie poziomu obrotów. W kontekście więc przywołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawionego stanu faktycznego i elementów zdarzenia przyszłego wywodził, że wypłatę premii przez dostawców na rzecz spółki w zamian za przekroczenie określonego limitu zakupów lub spełnienie innych warunków określonych w umowie uprawniających do jej otrzymania, uznać należy za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Spółka, otrzymując przedmiotowe premie, winna transakcje dokumentować, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, fakturami VAT spełniającymi wymogi, o których mowa w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia prawa – skarżąca spółka zarzucała, że wydana interpretacja jest niezgodna z prawem, albowiem dokonuje wadliwej wykładni przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z którego według spółki, wbrew stanowisku Dyrektora Izby Skarbowej, wynika jednak, że czynności przeszłe i przyszłe objęte zapytaniem, tj. udzielenie premii pieniężnej za przekroczenie określonej wielkości obrotów oraz terminowość zapłat za zakupione towary, nie podlegają zakresowi przedmiotowemu ustawy o podatku VAT, albowiem raz opodatkowana czynność (zakup towarów) nie może być ponownie opodatkowana jako usługa, którą stanowiłby udzielony bonus – Dyrektor Izby Skarbowej podtrzymał stanowiska zawartej w udzielonej interpretacji indywidualnej.
"A" w L. wystąpiła ze skargą na interpretację indywidualną Ministra Finansów do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie, jako naruszającą prawo.
Zaskarżonej interpretacji indywidualnej spółka zarzucała naruszenie: art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług polegające na uznaniu przez organ, że w przedstawionym stanie faktycznym i przyszłym premie pieniężne otrzymane przez spółkę od kontrahentów winny być zakwalifikowane jako wynagrodzenie za świadczone usługi w rozumieniu tego przepisu; art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej polegające na wydaniu interpretacji indywidualnej z naruszeniem zasady zaufania do organów podatkowych, która zgodnie z art.14h Ordynacji podatkowej ma również zastosowanie do postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.
W uzasadnieniu skargi spółka podnosiła, że w przedstawionym we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej stanie faktycznym i przyszłym brak jest podstaw do uznania, że otrzymana premia pieniężna powinna być traktowana jako wynagrodzenie za świadczone przez nią usługi. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie, poprzez ich zsumowanie, stanowić usługi. Podnosiła, że organ podatkowy wydając interpretację indywidualną powinien był również w jej treści uwzględnić treść wyroków sądów administracyjnych, które dotyczą w zasadzie identycznych stanów faktycznych (przyszłych), jak ten przedstawiony przez spółkę.
W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Skarbowej, działając w imieniu Ministra Finansów, odwołując się do stanowiska prezentowanego w udzielonej interpretacji indywidualnej oraz w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, wnosił o oddalenie skargi.
Sąd zważył, co następuje.
Skarga jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.
Kontrola zgodności z prawem zaskarżonej interpretacji indywidualnej przeprowadzona zgodnie z zasadami wyrażonymi na gruncie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.) prowadzi do wniosku, że interpretacja ta jest niezgodna z prawem.
Według Sądu, w świetle stanu sprawy i wszystkich jego okoliczności faktycznych (tj. przedstawionych przez spółkę we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, z których wynika, że: 1) spółka jest stroną zawartych umów, na podstawie których za osiągnięcie określonego w nich poziomu obrotów związanych z zakupem towarów w ustalonym okresie rozliczeniowym oraz za terminowość zapłat za zakupione towary ma zagwarantowane premie pieniężne (bonusy); 2) z umów tych wynika również, że niezrealizowanie przez spółkę określonego poziomu obrotów nie jest obwarowane jakąkolwiek sankcją, czy też odpowiedzialnością; 3) w 2008 r. kontrahenci uznawali spółkę notą księgową za premie; 4) premia pieniężna wypłacana jest w związku ze spełnieniem warunków umownych zawartych w umowie z kontrahentem spółki i nie jest związana z konkretną dostawą; 5) wypłata premii nie zmniejsza ceny zakupionego towaru, gdy nie można jej przypisać do konkretnej dostawy; 6) premia pieniężna ma charakter motywacyjny i zmierzać ma do zwiększenia efektywności współpracy i wpływać na wysokość obrotów; 7) nota księgowa dokumentująca wypłatę premii wystawiana jest przez dostawcę (zgodnie z zawartymi umowami) od łącznej wartości netto zakupów po zakończeniu okresu rozliczeniowego na podstawie posiadanej przez niego ewidencji) zarzuty skargi uznać za zasadne. W tym kontekście podkreślenia bowiem wymaga, że jakkolwiek w postępowaniu, o którym mowa w art. 14b Ordynacji podatkowej nie ustala się stanu podatkowoprawnego w trybie i na zasadach przewidzianych przepisami tej ustawy, to jednak sama interpretacja określonych przepisów prawa podatkowego dokonywana jest w kontekście uwzględniającym zaprezentowany we wniosku o jej udzielenie stan faktyczny, który już nastąpił lub wystąpi w przyszłości.
Z przepisu art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej wynika, że interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, od którego można odstąpić, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe. W razie zaś negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie stanowiska prawidłowego wraz z uzasadnieniem prawnym. Wskazany przepis formułuje więc konieczne elementy składowe interpretacji indywidualnej, na gruncie których ocena stanowiska wnioskodawcy oraz stanowisko prawidłowe wraz z uzasadnieniem prawnym determinowane są przedstawionymi we wniosku elementami stanu faktycznego (zaistniałego lub przyszłego).
W tym też kontekście, zwłaszcza zaś w kontekście normatywnej treści przepisów prawa podatkowego adekwatnych dla elementów stanu faktycznego zaprezentowanych we wniosku o udzielenie interpretacji i stanowiących przedmiot interpretacji indywidualnej, tj. przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – potencjalnie stanowiących podstawę ustalania konsekwencji prawnych faktów przedstawionych we wniosku – stwierdzić należy, że zarzuty skargi mają usprawiedliwione podstawy, tym samym, że stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej oraz jego uzasadnienie prawne narusza przepisy prawa materialnego.
Za zasadny bowiem uznać należy zarzut naruszenia art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
W analizowany kontekście podkreślić należy, że z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, zaś z art. 8 ust. 1 tej ustawy, że przez świadczenie usług rozumienie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Podkreślając fakt zdefiniowania pojęcia "dostawy towarów" w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że z przywołanych przepisów jednoznacznie wynika, że czym innym jest "dostawa towarów", a czym innym zaś "świadczenie usług". Ponad wszelką wątpliwość, nie są to pojęcia tożsame.
W kontekście normatywnej treści przywołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług adekwatnych dla elementów stanu faktycznego zaprezentowanych we wniosku o udzielenie interpretacji i stanowiących przedmiot interpretacji indywidualnej, istota sporu prawnego odnosi się do zagadnienia zasadności wniosku o podleganiu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług obrotu wynikającego z umów zawartych przez skarżąca spółkę z jej kontrahentami.
Według Sądu, stanowisko prezentowane w zaskarżonej interpretacji indywidualnej, gdy skonfrontować je z przywołanymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, uznać należy za wadliwe. Analiza argumentacji w niej zawartej prowadzi do wnioski, że de facto, u jej podstaw legło założenie o tożsamości pojęć "dostawy towaru" i "świadczenia usług". W świetle zaś przywołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług definiujących normatywną treść tych pojęć, zabieg tego rodzaju nie jest uprawniony.
W tym względzie podkreślić bowiem należy, że za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie można uznać, osiągniętych przez nabywcę towarów obrotów w określonej umownie wysokości. Premia zaś wypłacana przez sprzedawcę, w przypadku osiągnięcia określonego poziomu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczenie usługi. Transakcja gospodarcza nie może bowiem równocześnie stanowić dostawy towarów i świadczenia usług (por. wyrok NSA z 6 lutego 2006 r., w sprawie sygn. akt. I FSK 94/06). Sprzeciwia się temu bowiem zasada zakazu podwójnego opodatkowania wyrażona zarówno w prawie krajowym (art. 84 oraz art. 217 Konstytucji), jak również w prawie wspólnotowym (art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 3 oraz art. 14 ust. 2 VI Dyrektywy). Zasada zakazu podwójnego opodatkowania znajduje również swoje odzwierciedlenie w treści orzecznictwa krajowego (por. uchwała składu siedmiu sędziów NSA z 22 kwietnia 2002 r., w sprawie sygn. akt FPS 2/02; orzeczenie TK z 25 października 2004 r., w sprawie sygn. akt SK 33/03), jak i wspólnotowego (orzeczenia ETS w sprawach sygn. akt C-50/88 i C-249/84), w zakresie w jakim na jego gruncie jednoznacznie formułowany jest pogląd o braku dopuszczalności podwójnego opodatkowania tych samych transakcji. W tym kontekście podkreślenia więc wymaga, że celem i istotą wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej, tym samym również celem korespondującego z nim systemu ustawy krajowej o podatku od towarów i usług, jest wyeliminowanie podwójnego opodatkowania tych samych transakcji. Nie jest więc dopuszczalne opodatkowanie podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży, raz jako dostawy towaru, a następnie drugi raz, jako usługi, w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Z postanowień Vi Dyrektywy jednoznacznie wynika, że dana transakcja kwalifikowana być może. Albo jako dostawa, albo jako świadczenie usług. W związku z tym opodatkowanie – jako usługi świadczonej przez nabywcę towarów – nabycia określonej ilości towaru, będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz, jako sprzedaży (dostawy towaru), dugi raz zaś, jako świadczenia usługi zakupu tego samego towaru o określonej łącznej wartości w ramach tej samej transakcji. Podwójnemu opodatkowaniu zaś, jak już wskazano, sprzeciwia się konstytucyjna zasada równości i powszechności opodatkowania (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 19 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 602/09). Podnieść również należy, odwołując się w tym względzie do wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2007 r., w sprawie sygn. akt III S.A./Wa 4080/06, że usługa to transakcja gospodarcza. Prowadzi to do wniosku, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.
Ponownie podkreślając odrębność i pełną autonomiczność pojęć "dostawy towaru" i "świadczenia usług" i tym samym brak podstaw, aby uznać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dopuszczają możliwość kwalifikowania konkretnej sytuacji, jako jednocześnie dostawy towarów i świadczenie usług, stwierdzić należy, że tak jak w elementach stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zaprezentowanych we wniosku o udzielenie interpretacji, dokonywanie przez skarżącą spółkę zakupów u jej kontrahentów i dokonywanie w związku z tym terminowej zapłaty mieści się w czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w postaci dostawy towarów. Tym samym również, realizacja postanowień zawartej umowy, w tym zwłaszcza utrzymywanie określonego poziomu obrotów i terminowe dokonywanie płatności nie może być kwalifikowane, jako świadczenie usług. "Dostawa towarów" nie może być bowiem jednocześnie "świadczeniem usług", co jednoznacznie wynika nie dość, że z treści przywołanych wyżej przepisów, to również z zasady zakazu podwójnego opodatkowania. Brak jest więc podstaw, aby za świadczenie usługi uznać osiągnięcie określonego w umowie z kontrahentem pułapu obrotów, czy też terminowe wykonywania świadczenia pieniężnego (tj. terminową zapłatę), a co za tym idzie, aby za przedmiot opodatkowania uznać premię wypłacana przez kontrahenta za realizowanie określonej polityki handlowej. Wypłacanie tego rodzaju premii jest obojętne z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług, a w zakresie odnoszącym się do dokumentowania ich wypłaty, za wystarczający uznać należy dokument księgowy w postaci noty księgowej (por. wyrok WSA w Poznaniu z 1 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Po 218/09).
Wypłacana skarżącej spółce, w okolicznościach stanu faktycznego sprawy premia, nie stanowi więc dla niej wynagrodzenia za świadczone usługi.
W związku z powyższym stwierdzić należy, że zaskarżona interpretacja indywidualna wydana została z naruszeniem przywołanych przepisów prawa materialnego poprzez błędną ich wykładnię.
Skargę "A" w L.uznać więc należało za zasadną.
W związku z powyższym, Sąd na podstawie art. 146 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak na wstępie.

Uzasadnienie wyroku