Sygnatura:
6115 Podatki od nieruchomości
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-03-27
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Treść wyniku:
Zwolniono od kosztów sądowych
Sędziowie:
Stanisław Grzeszek /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Stanisław Grzeszek po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 22 grudnia 2008 r. nr […] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 r. postanawia: zwolnić skarżącego od kosztów sądowych.
Uzasadnienie: W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 100 zł od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 22 grudnia 2008 r. nr […]w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2008 r. W. F. złożył wniosek o zwolnienie go od kosztów sądowych z uwagi na trudną sytuację materialną.
Wniosek o przyznanie prawa pomocy nie został złożony w przewidzianej prawem formie tj. według wzoru określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. z 2003 r. Nr 227, poz. 2245), dlatego w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 9 lipca 2009 roku skarżącemu został przesłany formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy "PPF" celem jego wypełnienia i odesłania do tut. Sądu w terminie siedmiu dni, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
W zakreślonym terminie skarżący uzupełnił brak przesyłając urzędowy formularz "PPF". Z danych zawartych w formularzu wynika, że skarżący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z żoną W. F. Ich miesięczny dochód wynosi 585 zł i stanowi go świadczenie rentowe żony wnioskodawcy. Skarżący aktualnie pozostaje bez pracy. W skład majątku skarżącego wchodzi mieszkanie o powierzchni 72 m2 oraz nieruchomość rolna o areale 1,58 ha. Skarżący nie posiada oszczędności, ani przedmiotów wartościowych. Uzasadniając wniosek o przyznanie prawa pomocy W. F. podniósł, iż został zwolniony z pracy na skutek błędnej decyzji o emeryturze i w obecnej chwili nie ma środków na życie.
Koszty utrzymania skarżącego i jego żony obejmują: opłatę za energię elektryczną – ok. 107,36 zł, opłatę za abonament radiowo – telewizyjny – 186,70 zł (opłata roczna), opłatę za gaz – ok. 106,46 zł (opłata za dwa miesiące), podatek od nieruchomości – 323 zł (opłata za rok) opłatę za wodę – 21,39 zł, opłatę za wywóz ścieków – 96,30 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:
Na wstępie należy wyjaśnić, że zwolnienie od kosztów sądowych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odpłatności wymiaru sprawiedliwości, wyrażonej w art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami), zgodnie z którą strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Prawo pomocy jest szczególną instytucją postępowania przed sądami administracyjnymi, mającą na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego. Instytucja przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, zgodnie z art. 246 § 1 wspomnianej ustawy przysługuje osobie fizycznej, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym, którego przyznania domaga się skarżący, obejmuje m. in. zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków (art. 245 § 3 ustawy).
Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest formą dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno sprowadzać się do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu jest rzeczywiście obiektywnie niemożliwe. Zwolnienie od kosztów sądowych – co do zasady – powinno dotyczyć przede wszystkim osoby fizyczne znajdujące się w ubóstwie, które z uwagi na swoją sytuację materialną i życiową nie są w stanie ponieść kosztów sądowych i dlatego postępowanie z ich udziałem winno kredytować państwo. Ubiegający się o taką pomoc powinien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające – może zwrócić się o pomoc państwa.
W ocenie Sądu skarżący uwiarygodnił w sposób wystarczający i skuteczny, że nie posiada dostatecznych środków na pokrycie kosztów zainicjowanego postępowania sądowego. Skarżący został zwolniony z pracy i aktualnie nie uzyskuje żadnego świadczenia. Małżonkowie F. utrzymują się z renty W. F. w wysokości 585 zł oraz skromnych dochodów z prowadzonego gospodarstwa rolnego. Z zestawienia wysokości dochodów z wydatkami wynika, że uzyskiwane w miesiącu środki wystarczają zatem jedynie na pokrycie podstawowych potrzeb życiowych małżonków F.. Skarżący nie posiada przy tym żadnych oszczędności, które mogłyby przeznaczyć na pokrycie kosztów sądowych.
Przedstawiona sytuacja materialna wnioskodawcy pozwala na stwierdzenie, że skarżący spełnia przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Uzasadnienie wyroku