Sygnatura:
6194 Funkcjonariusze Służby Więziennej
Hasła tematyczne:
Służba więzienna
Sygn. powiązane: II SA/Bd 644/08
Skarżony organ:
Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej
Data:
2009-03-26
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono skargę kasacyjną
Sędziowie:
Ewa Dzbeńska /sprawozdawca/
Małgorzata Borowiec /przewodniczący/
Zygmunt Zgierski

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 3 listopada 2008 r. sygn. akt II SA/Bd 644/08 w sprawie ze skargi R. O. na postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Bydgoszczy z dnia […] maja 2008 r. nr […] w przedmiocie zatwierdzenia protokołu powypadkowego oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, wyrokiem z dnia 3 listopada 2008r., sygn. akt II SA/Bd 644/08, oddalił skargę R. O. na postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Bydgoszczy z dnia […] maja 2008 r., nr […] w przedmiocie zatwierdzenia protokołu powypadkowego.
Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:
Zespół powypadkowy powołany przez Dyrektora Zakładu Karnego w W. sporządził w dniu […] stycznia 2008 r. protokół powypadkowy nr […], (zatwierdzony przez tegoż Dyrektora w dniu […] lutego 2008 r.), w którym stwierdzono, że skarżący w dniu 19 stycznia 2005 r. nie uległ wypadkowi przy pracy.
W protokole ustalono, że zdarzenie, szczegółowo w nim opisane, które nastąpiło w czasie wykonywania przez R. O. obowiązków służbowych, a objawiające się zawrotami głowy, odczuciem duszności oraz nudnościami, nie było wypadkiem przy pracy w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345 ze zm.). W ocenie organu nie było one – jak wymaga wskazany przepis – wywołane przyczyną zewnętrzną, lecz miało związek ze schorzeniami samoistnymi, na które cierpiał skarżący (nadciśnienie tętnicze, podwyższony poziom cholesterolu, niewydolność krążeniowa). Potwierdza to karta informacyjna ze szpitala, jak również opinia lekarska lekarza – biegłego sądowego z dnia 24 czerwca 2005 r.
Jednocześnie zdaniem zespołu powypadkowego jako nie mające oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym niezasadne okazały się zarzuty skarżącego, wskazującego na inne przyczyny zasłabnięcia.
W wyniku rozpatrzenia odwołania Dyrektor Okręgowy postanowieniem z dnia […] maja 2008 r., nr […] utrzymał w mocy protokół powypadkowy nr […].
Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, iż zdarzenie z dnia 19 stycznia 2005 r. nie było spowodowane "przyczyną zewnętrzną". Dyrektor Okręgowy podkreślił, że ani z zeznań poszkodowanego i świadków, ani z załączonej dokumentacji medycznej nie wynika, aby nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia skarżącego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalając skargę na powyższe postanowienie stwierdził, że jest właściwy do rozpatrzenia sprawy jako wynikającej ze stosunku administracyjnego – stosunku służbowego skarżącego.
W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji uznał, iż rozstrzygnięcie sporu, dotyczącego kwalifikacji zdarzenia z dnia 19 stycznia 2005 r., uzależnione jest od wykazania innej istotnej okoliczności, którą można wskazać na podstawie analizy treści definicji "wypadku przy pracy" zawartej we wskazanym przepisie w kontekście art. 1 ustawy o odszkodowaniach. W jego ocenie, wypadkiem przy pracy skutkującym powstaniem prawa do odszkodowania jest tylko takie zdarzenie opisane w art. 2 ust. 1 ustawy o odszkodowaniach, które spowodowało uszczerbek na zdrowiu i to uszczerbek trwały.
Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy Sąd uznał za istotne stwierdzenie Dyrektora Okręgowego w zaskarżonym postanowieniu, że zarówno z zeznań poszkodowanego i świadków jak też ze zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej nie wynika, aby wskutek zdarzenia z dnia 19 stycznia 2005 r. nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia skarżącego.
Powyższe twierdzenie zdaniem Sądu znajduje oparcie w aktach sprawy, a przede wszystkim w opinii biegłego lekarza (k. 47 i nast. akt organu I instancji, tom 1), który stwierdził, że rozpoznana w oddziale neurologicznym (Szpitala Wojewódzkiego w W., gdzie skarżący został przewieziony po zdarzeniu) "przemijająca niewydolność krążenia mózgowego miała charakter krótkotrwały, kilka dni, nie pozostawiając organicznego uszkodzenia mózgu, o czym świadczy prawidłowy wynik badania komputerowego głowy oraz badanie neurologiczne".
Sąd I instancji zarzucił organowi, iż twierdzenie co do braku pogorszenia stanu zdrowia skarżącego nie zostało należycie uzasadnione w zaskarżonym postanowieniu, tj. z powołaniem się na konkretne dowody (opinię biegłego, kartę leczenia szpitalnego) i z dokonaniem ich analizy, w tym oceny ich wiarygodności. Tym niemniej, wobec treści akt sprawy wskazane naruszenie, nie miało wpływu na wynik sprawy.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 10 kpa, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy stwierdził, że skarżący wielokrotnie przedstawiał swoje stanowisko w sprawie i miał dostęp do akt sprawy. Świadczą o tym zarówno odręczne uwagi skarżącego na protokole powypadkowym nr […], jak też znajdujące się w aktach adnotacje o zapoznawaniu się z aktami sprawy, w tym bezpośrednio przed wydaniem zaskarżonego postępowania.
Skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia wniósł R. O.
Zaskarżając wyrok w całości, wniósł o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, polegające na błędnej wykładni art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji, a polegającej na przyjęciu, iż zaistniałe w dniu 19 stycznia 2005 r. zdarzenie nie było wypadkiem przy pracy, z uwagi na to, że nie pogorszył się stan zdrowia skarżącego w jego następstwie.
Ponadto, wnoszący skargę kasacyjną zarzucił naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, poprzez uchybienie art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) polegające na niezgodności ustaleń stanu faktycznego z materiałem dowodowym w sprawie. W szczególności nie uwzględnienie, iż skarżący bezpośrednio po okresie zwolnienia lekarskiego po zdarzeniu z dnia 19 stycznia 2005 r. został zwolniony ze służby więziennej na skutek orzeczeń komisji lekarskich o niezdolności do służby ze względu na stan zdrowia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje: skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
W myśl art. art. 183 § Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Skarga kasacyjna czyni wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Bydgoszczy tylko zarzut naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o odszkodowaniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą w Policji (Dz. U. Nr 53, poz. 345). Przepis art. 2 powołanej ustawy definiuje pojęcie "wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby", stanowiąc w ust. 1 pkt. 1 tego przepisu, że jest nim nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które zaszło podczas lub w związku wykonywaniem obowiązków służbowych albo poleceń przełożonych", a więc sytuację, w trakcie której, lub w związku z którą nagłe zdarzenia wywołane zewnętrzną przyczyną uważa się w pierwszej kolejności za wypadek pozostający w związku z pełnieniem służby. Tymczasem fakt, że zdiagnozowana w Szpitalu Wojewódzkim w W. przemijająca niewydolność krążenia mózgowego, wystąpiła podczas wykonywania czynności służbowych nie stanowił przedmiotu sporu. Kwestionowana jest natomiast zewnętrzna przyczyna tego zdarzenia. Z dokumentacji lekarskiej, a zwłaszcza z opinii lekarza neurologa wynika, że przemijająca niewydolność krążenia mózgowego (zespół móżczkowy) nie była następstwem wykonywanych obowiązków służbowych ani poleceń przełożonych, była natomiast spowodowana procesem starzenia się organizmu, czego następstwem jest miażdżyca tętnic oraz nie leczone nadciśnienie tętnicze. W opinii stwierdzono także, że skarżący nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu co zostało potwierdzone badaniem komputerowym. Zatem przyczyna zasłabnięcia skarżącego podczas wykonywania obowiązków służbowych nie pochodziła z zewnątrz, lecz tkwiła w samym skarżącym , w którego organizmie rozwijają się dolegliwości związane z wiekiem i brakiem należytej profilaktyki zdrowotnej (nie leczone nadciśnienie, otyłość, miażdżyca).
W tej sytuacji stwierdzić należy, że odmowa zastosowania art. 2 ust. 1 ustawy wobec ustalonego stanu faktycznego sprawy jest prawidłowa.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji. na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,

Uzasadnienie wyroku