Sygnatura:
6013 Przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części,
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Sygn. powiązane: II SA/Po 10/09
Skarżony organ:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-08-17
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Andrzej Gliniecki /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Dnia 18 września 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 18 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 czerwca 2009 r. sygn. akt. II SA/Po 10/09 o oddaleniu wniosku o uchylenie postanowienia Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia […] grudnia 2008 r. ([…]) w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. K. i M. K. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia […] listopada 2008 r. nr […] w przedmiocie przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 9 czerwca 2009 r. sygn. akt. II SA/Po 10/09 oddalił wniosek uczestniczki postępowania D. W. o uchylenie postanowienia Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia […] grudnia 2008 r. ([…]) o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej przez A. K. i M. K. decyzji Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia […] listopada 2008 r. nr […] w przedmiocie przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania obiektu budowlanego.
W uzasadnieniu Sąd I. instancji wskazał, że postanowienie organu administracyjnego o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji podejmowane jest w oparciu o inny przepis niż postanowienie sądu administracyjnego, stąd też organ nie jest związany przesłankami z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powołanej dalej jako P.p.s.a.). Zgodnie z art. 61 § 2 pkt 1 P.p.s.a. organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać ich wykonanie, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności, albo gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Organ nie musi dla wstrzymania wykonania swego rozstrzygnięcia stwierdzić zajścia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, co zobowiązany jest uczynić sąd administracyjny ze względu na treść art. 61 § 3 P.p.s.a.
Sąd I. instancji nie doszukał się takiej zmiany okoliczności pomiędzy dniem wydania przez organ postanowienia wstrzymującego wykonanie zaskarżonej decyzji, a dniem rozpoznania wniosku uczestniczki, ze względu na które, zgodnie z art. 61 § 4 P.p.s.a., uzasadnione byłoby uchylenie bądź zmiana postanowienia. Ponadto uczestniczka przyznała, iż do zmiany okoliczności w sprawie nie doszło. Sąd nie podzielił stanowiska uczestniczki, iż wydane postanowienie opierało się na błędnej ocenie stanu faktycznego.
Sąd I. instancji wskazał również, że przepis art. 61 § 2 P.p.s.a. w żaden sposób nie uzależnia wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu od stwierdzenia przez organ, że skarga na ten akt jest zasadna.
Zażalenie na to postanowienie wniosła D. W. podnosząc, że Sąd bez żadnego uzasadnienia nie podzielił jej stanowiska, iż wydane postanowienie opierało się na błędnej ocenie stanu faktycznego. Przeciwko wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji przemawiał zarówno ważny interes strony – ochrona przed hałasem, jak i wzgląd na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego – z uwagi na to, że budynek, który nie spełnia niezbędnych wymogów bezpieczeństwa w dalszym ciągu wykorzystywany jest na cele niepublicznego przedszkola zagrażając życiu i zdrowiu dzieci w nim przebywających. Konieczność uchylenia postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji wynika również z braku wskazania przez organ jakichkolwiek powodów, argumentów i racji przemawiających za wydaniem postanowienia.
Sąd I. instancji zaprezentował błędną koncepcje, w myśl której samo uprawnienie do wstrzymania wykonania decyzji, daje organowi administracyjnemu asumpt do wydania takiego postanowienia. Tymczasem brak określenia przez ustawodawcę w art. 61 § 2 pkt 1 P.p.s.a. pozytywnych przesłanek uzasadniających wstrzymanie przez organ wykonania swojej decyzji, oznacza że w zakresie swojego uznania organ może wziąć pod uwagę wszelkie racje i powody wskazane przez skarżącego. Jeżeli skarżący takich racji nie wskazuje, to nie ma żadnych podstaw do wstrzymania wykonania decyzji. Oznacza to również, że organ ma obowiązek zgromadzenia i wszechstronnego zbadania materiału dowodowego w celu ustalenia stanu faktycznego, a następnie wydanie orzeczenia o treści przekonującej pod względem faktycznym i prawnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 2 pkt 1 P.p.s.a. organ, który wydał decyzję lub postanowienie, może wstrzymać ich wykonanie, chyba że zachodzą przesłanki, od których w postępowaniu administracyjnym uzależnione jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru natychmiastowej wykonalności, albo gdy ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. W tym przypadku ustawodawca, inaczej niż w art. 61 § 3 P.p.s.a., nie określił szczegółowo pozytywnych przesłanek będących podstawą wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Ograniczył się jedynie do wskazania przypadków, w których wstrzymanie jest niedopuszczalne. Wbrew twierdzeniom uczestniczki postępowania zawartym w zażaleniu, oznacza to, że wnioskodawca może powoływać się na każdą okoliczność, która uzasadnia wstrzymanie, jak również organ nie jest związany, poza w/w wyjątkami, żadnymi warunkami. Ponadto, z uwagi na to, że na takie postanowienie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia postanowienie to nie wymaga uzasadnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko Sądu I. instancji, że w niniejszej sprawie nie doszło do takiej zmiany okoliczności pomiędzy dniem wydania przez organ postanowienia wstrzymującego wykonanie zaskarżonej decyzji, a dniem rozpoznania wniosku uczestniczki, które uzasadniałyby uchylenie bądź zmianę postanowienia w trybie art. 61 § 4 P.p.s.a.
W tym stanie rzeczy zaskarżone postanowienie prawa nie narusza.
Z powyższych przyczyn orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Uzasadnienie wyroku