Sygnatura:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane: VIII SA/Wa 823/08
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-03-27
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono skargę kasacyjną
Zwrócono nienależnie uiszczoną opłatę
Sędziowie:
Arkadiusz Cudak /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

II FSK 508/09 Postanowienie Dnia 16 grudnia 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Arkadiusz Cudak po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 grudnia 2008 r., sygn. akt VIII SA/Wa 823/08 w sprawie ze skargi M. H. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 października 2008 r., nr […] w przedmiocie określenia wysokości nieprzekazanej kwoty zajętej wierzytelności postanawia: 1. oddalić skargę kasacyjną; 2. zwrócić M. H. z funduszy Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie) kwotę 100 (sto) złotych z tytułu nadpłaconego wpisu sądowego.
Uzasadnienie: II FSK 508/09
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. H. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 15 października 2008 r. w przedmiocie określenia wysokości nieprzekazanej kwoty zajętej wierzytelności.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Sąd I instancji wskazał, że w dniu 21 listopada 2008 r. r. (data nadania w urzędzie pocztowym) M. H. wniósł, za pośrednictwem organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zaskarżone postanowienie zostało doręczone skarżącemu (jego pełnomocnikowi) w dniu 21 października 2008 r. Termin do wniesienia skargi upłynął zatem w dniu 20 listopada 2008 r. Skarżący wniósł zaś skargę dopiero 21 listopada 2008 r. tj. z uchybieniem trzydziestodniowego terminu przewidzianego dla tej czynności. Nie wystąpił o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W związku z powyższymi ustaleniami Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarga M. H. została wniesiona po terminie. Dlatego też na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej p.p.s.a.), Sąd I instancji odrzucił skargę.
W skardze kasacyjnej na powyższe postanowienie strona wniosła o jego uchylenie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania poprzez błędną wykładnię art. 58 § 1 pkt 2 i 3 p.p.s.a.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że pocztę odebrała pracownica, która przekazał ją w dniu 23 listopada 2008 r., oświadczając, że otrzymała przesyłkę w dniu wczorajszym. W tej sytuacji błędne jest ustalenie, że przesyłkę doręczono pełnomocnikowi adresata. Zdaniem skarżącego uchybienie jest minimalne, zaledwie jednodniowe i było związane z wadliwym doręczeniem przesyłki poleconej. Autor skargi kasacyjnej wskazał, że obowiązkiem Sądu było szczegółowe przeanalizowanie, kto potwierdził otrzymanie listu poleconego i czy na potwierdzeniu odbioru widnieje nazwisko strony.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Rozpoznając niniejszą skargę kasacyjną Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż nie znajduje ona usprawiedliwionych podstaw. Wobec tego skarga ta podlega oddaleniu.
Należy podkreślić, że zakres rozpoznania sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny jest ściśle określony. Zgodnie bowiem z art. 183 § 1 p.p.s.a. tenże Sąd rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, jedynie biorąc pod uwagę z urzędu nieważność postępowania. Oznacza to, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest podstawami i wnioskami skargi kasacyjnej. Związanie podstawami skargi kasacyjnej polega na tym, że jeżeli strona skarżąca wskaże konkretny przepis prawa materialnego lub prawa procesowego, który jej zdaniem został naruszony przez Sąd I instancji, to kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego zawężona jest do badania prawidłowości wykładni lub zastosowania wskazanych wprost w skardze kasacyjnej przepisów. Natomiast Sąd II instancji nie ma podstaw do oceny, poza wypadkami określonymi w art. 183 § 2 p.p.s.a., czy inne przepisy prawa materialnego lub procesowego zostały naruszone zaskarżonym wyrokiem.
W rozpoznawanym środku odwoławczym jej autor powołał się na podstawę wskazaną w art. 174 pkt 2 p.p.s.a. Zarzucił bowiem postanowieniu Sądu I instancji błędną wykładnię art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a. Pierwszy z tych przepisów stanowi, że Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. Z kolei art. 58 § 3 p.p.s.a. określa, że Sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym. Przy tak zakreślonych przez autora skargi kasacyjnej zarzutach Naczelny sąd Administracyjny uznał wniesioną skargę kasacyjną za niezasadną.
Należy bowiem podkreślić, że strona skarżąca w swym środku odwoławczym nie podniosła zarzutu w zakresie przyjętych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych. Nie podważono również, poprzez podniesienie stosownego zarzutu, prawidłowości doręczenia postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej. Ponieważ nie podważono skutecznie ustaleń faktycznych, ocenę zarzutu naruszenia art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a., należy dokonać na gruncie przyjętego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny stanu faktycznego. Z tych ustaleń zaś wynika, że zaskarżone postanowienie zostało doręczone skarżącemu, a właściwie jego pełnomocnikowi w dniu 21 października 2008r. Termin trzydziestu dni do wniesienia skargi upłynął w dniu 20 listopada 2008 r. Zatem Sąd I instancji zasadnie uznał, że skarga wniesiona w dniu 21 listopada 2008 r. została złożona po upływie terminu przewidzianego w art. 53 § 1 p.p.s.a. Stąd też w sposób prawidłowy zastosował przepis art. 58 § 1 pkt 2 p.p.s.a. Nie naruszono także przepisu art. 58 § 3 p.p.s.a., albowiem Sąd odrzucił skargę postanowieniem, wydanym na posiedzeniu niejawnym.
Z tych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 182 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną oddalił.

Uzasadnienie wyroku