Sygnatura:
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Hasła tematyczne:
Egzekucyjne postępowanie
Skarżony organ:
Minister Finansów
Data:
2008-01-14
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Uchylono zaskarżone postanowienie
Sędziowie:
Bożena Dziełak /sprawozdawca/
Lidia Ciechomska-Florek
Małgorzata Długosz-Szyjko /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Protokolant Urszula Hoduń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2008 r. sprawy ze skargi A. K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia […] października 2007 r. nr […] w przedmiocie skargi na czynność egzekucyjną 1) uchyla zaskarżone postanowienie, 2) stwierdza, że uchylone postanowienie nie może być wykonane w całości.
Uzasadnienie: Dyrektor Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. […] dnia […] sierpnia 2006 r. wystawił tytuły wykonawcze o numerach od […] do […], obejmujące zaległości Skarżącej – A. K. z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od grudnia 2003 r. do stycznia 2004 r.
Organ egzekucyjny – Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w L. zajął wierzytelności z rachunku bankowego prowadzonego przez […]. Zawiadomienia o zajęciu doręczono Bankowi i Skarżącej (wraz z odpisami tytułów wykonawczych) […] sierpnia 2006 r.
Pismem z […] września 2006 r. Skarżąca złożyła zarzuty w postępowaniu egzekucyjnym. Postanowieniem z […] marca 2007 r. organ egzekucyjny (po uzyskaniu stanowiska wierzyciela) uznał zarzuty za bezzasadne. Dyrektor Izby Skarbowej w L. postanowieniem z dnia […] maja 2007 r. postanowienie to uchylił w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Wierzyciel kolejnym postanowieniem uznał zarzuty Skarżącej za uzasadnione, a postanowieniem z dnia […] maja 2007 r. organ egzekucyjny uwzględnił zarzuty w sprawie prowadzonego do majątku Skarżącej postępowania egzekucyjnego z rachunku bankowego. Postanowieniem z dnia […] września 2007 r. organ egzekucyjny uchylił swoje postanowienie z dnia […] maja 2007 r. i umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec Skarżącej na podstawie tytułów wykonawczych o numerach od […] do […] z […] sierpnia 2006 r.
Pismem z […] września 2006 r. (sprecyzowanym pismem z […] stycznia 2007 r.), na podstawie art. 54 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), dalej: "u.p.e.a.", Skarżąca wniosła skargę na zajęcie rachunku bankowego. Podniosła, iż jest jedynie dysponentem zajętego rachunku, którego właścicielką jest jej matka. "Dopisano" ją do tego rachunku, ponieważ w imieniu matki pobiera świadczenia emerytalne. Zdaniem Skarżącej wprawdzie dochodzona kwota należności jest zasadna, ale zawyżona o koszty egzekucyjne i odsetki. Skarżąca zarzuciła wadliwe sporządzenie upomnień i tytułów wykonawczych (brak pełnego numeru rachunku bankowego dłużnika oraz pominięcie w tytułach wykonawczych kwot kosztów upomnienia, ujętych w zawiadomieniach o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego).
Postanowieniem z dnia […] maja 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w L. oddalił skargę na czynność egzekucyjną organu egzekucyjnego jako nieuzasadnioną.
Uznał dokonanie zajęcia za zgodne z art. 80 u.p.e.a. Organ egzekucyjny nie jest zobowiązany do wskazania w zawiadomieniu o zajęciu numeru bankowego, z którego należy prowadzić egzekucję. Jest ono bowiem skuteczne wobec wszystkich rachunków zobowiązanego prowadzonych przez bank (art. 81 § 1 u.p.e.a.). Wyjaśnił, iż to w umowie rachunku bankowego określane są jej strony. Powinno z niej także wynikać, dla jakich celów prowadzone są dane konta i czy możliwe jest prowadzenie z nich egzekucji. Dlatego też bank odpowiada za właściwą identyfikację rachunku należącego do dłużnika. Odpowiedzialność za realizację zajęcia ponosi bank, a nie organ egzekucyjny. Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, iż nie został złożony wniosek osoby trzeciej o wyłączenie zajętego rachunku spod egzekucji (art. 38 § 1 u.p.e.a.).
Organ nadzoru wyjaśnił, że kwestia prawidłowości wystawienia tytułów wykonawczych stanowi zarzut przewidziany w art. 33 pkt 10 u.p.e.a. Zarzut taki zgłoszony został w piśmie z […] września 2006 r. i podlega on rozpatrzeniu przez organ egzekucyjny, który ponownie rozpatruje zarzuty. Wykazanie w zawiadomieniach o zajęciu kwot odsetek i kosztów egzekucyjnych zgodne jest z art. 80 § 1 ww. ustawy.
W zażaleniu na to postanowienie Skarżąca wniosła o odstąpienie od dokonania czynności prawnych związanych z zajęciami rachunku bankowego i przekazywania na jego podstawie środków pieniężnych organowi egzekucyjnemu, a także uchylenie zaskarżonego postanowienia przed przekazaniem zażalenia Ministrowi Finansów. Skarżąca ponowiła zarzuty podniesione w skardze na czynność egzekucyjną. Ponadto powołując się na rozstrzygnięcie organu egzekucyjnego o bezzasadności postępowania egzekucyjnego (postanowienie z dnia 28 maja 2007 r.) zarzuciła, iż Dyrektor Izby Skarbowej wykazał się brakiem obiektywizmu, uznając skargę za niezasadną. Nie wyjaśnił też w sposób wyczerpujący zarzutów opartych na art. 33 pkt 6 i 10 u.p.e.a. oraz kwestii dopuszczalności zastosowania środka egzekucyjnego. Zdaniem Skarżącej doszło do naruszenia zasad postępowania administracyjnego wyrażonych w art. 7 i 8 Kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.). Organ nadzoru naruszył też art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niewyczerpujące zebranie i rozpatrzenie materiału dowodowego.
Postanowieniem z dnia […] października 2007 r. Minister Finansów zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy. Wyjaśnił, że ramach skargi na czynności egzekucyjne, przewidzianej w art. 54 u.p.e.a., można podnosić zarzuty formalnoprawne co do prawidłowości postępowania organu egzekucyjnego bądź egzekutora przez pryzmat przepisów regulujących sposób i formę dokonywania czynności egzekucyjnych w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym.
Minister Finansów przytoczył treść art. 80 § 1 u.p.e.a., regulującego zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego. W jego ocenie przy dokonywaniu zakwestionowanej czynności egzekucyjnej nie doszło do uchybień formalnych. Zawiadomienia o zajęciu doręczono zarówno Skarżącej, jak i Bankowi. Druk zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego odpowiada wzorowi określonemu w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia […] listopada 2001 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 137, poz. 1541, ze zm.). Zawiadomienie podpisał upoważniony pracownik organu egzekucyjnego.
Odnosząc się do argumentu, iż właścicielem zajętego rachunku bankowego jest matka Skarżącej, Minister Finansów podzielił stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej.
Minister Finansów wyjaśnił, że koszty upomnienia (8,80 zł) ujęto zarówno w rubryce 48 tytułów wykonawczych, jak i w zawiadomieniach o zajęciu wierzytelności z rachunku bankowego. Stwierdził, że pozostałe zarzuty dotyczące wadliwości tytułów wykonawczych nie podlegają ocenie w postępowaniu wszczętym skargą na czynności egzekucyjne. Były one przedmiotem odrębnego postępowania administracyjnego, zakończonego wydaniem przez organ egzekucyjny postanowienia uznającego zgłoszone zarzuty za zasadne i umarzającego postępowanie egzekucyjne. Zdaniem Ministra Finansów postępowania w sprawie zarzutów (art. 33 u.p.e.a.) oraz skargi wniesionej w trybie art. 54 tej ustawy toczyły się w odrębnych postępowaniach administracyjnych. W związku z tym Dyrektor Izby Skarbowej zobligowany był do oceny dokonanej czynności egzekucyjnej w aspekcie podstaw formalnoprawnych jej zastosowania i przeprowadzenia przez organ egzekucyjny. Nie doszło zatem do naruszenia podstawowych zasad postępowania administracyjnego.
Na postanowienie to Skarżąca złożyła skargę. Wniosła o jego unieważnienie lub uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzuciła naruszenie art. 10 § 1 k.p.a. przez niezapewnienie jej możliwości wypowiedzenia się przed wydaniem zaskarżonego postanowienia; art. 107 § 3 k.p.a. określającego elementy uzasadnienia; art. 7 w związku z art. 77 k.p.a. przez zaniechanie wyjaśnienia sprawy z uwzględnieniem słusznego interesu strony oraz pobieżne rozpatrzenie materiału dowodowego, co narusza zasadę swobodnej oceny dowodów; art. 80 k.p.a. przez dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób niewyczerpujący i dostosowany do z góry postawionej tezy o utrzymaniu w mocy postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej; art. 1 § 1 pkt 1 w związku z art. 104 § 1 k.p.a., ponieważ Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. zaniechał wydania decyzji wymiarowej, na podstawie której mogłoby nastąpić wystawienie tytułów wykonawczych; art. 27 § 1 i 2 u.p.e.a. przez wady formalnoprawne tytułów wykonawczych (podanie niepełnego rachunku bankowego dłużnika) co narusza także art. 33 § 4 tej ustawy przez prowadzenie egzekucji wobec osoby nie będącej zobowiązaną; art. 80 § 3 u.p.e.a. przez zajęcie rachunku wspólnego osoby nie będącej zobowiązaną, na który przekazywane jest jej świadczenie emerytalne; art. 80 § 1 u.p.e.a. przez zaniechanie stosownych zawiadomień Skarżącej i jej matki o zajęciu rachunku bankowego; art. 34 § 1 u.p.e.a. w sytuacji, gdy wierzyciel i organ egzekucyjny to ta sama jednostka, co egzekucję z rachunku bankowego czyni bezprzedmiotową.
Skarżąca stwierdziła, iż decyzji wymiarowych nie otrzymała ani ona, ani też osoba niezobowiązana – jej matka. Podniosła, że w państwie prawa nie może być tak, aby osoba nie będąca zobowiązaną miała trudności z wypłatą świadczenia emerytalnego tylko dlatego, że zobowiązana jest współwłaścicielem konta, na które świadczenie to jest wpłacane. Zdaniem Skarżącej w tej sytuacji możliwość wypowiedzenia przed wydaniem postanowienia Minister Finansów powinien zapewnić także osobie nie będącej zobowiązaną. Nie czyniąc tego dał organowi egzekucyjnemu przyzwolenie na naruszenie prawa własności do świadczenia emerytalnego, co jest niezgodne ze względami społecznymi i normami konstytucyjnymi.
W odpowiedzi na skargę Minister Finansów podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonym postanowieniu i wniósł o oddalenie skargi.
W piśmie procesowym z […] marca 2008 r. Skarżąca podniosła, że wyjaśnienia Ministra Finansów nie uwzględniają dowodów z dokumentów. W celu definitywnego wyjaśnienia kwestii własności rachunku bankowego przedłożyła kserokopię umowy rachunku bankowego z […] maja 2000 r., której stroną jest H. B. oraz zestawienia operacji na tym rachunku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie należało uchylić, aczkolwiek nie z powodów podniesionych w skardze. Działanie takie umożliwia art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej: "p.p.s.a.", stanowiący, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że dokonując oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji, Sąd ma prawo i obowiązek uwzględnić również okoliczności, wprawdzie nie wskazane w skardze jako zarzut, ale mające wpływ na tę ocenę.
Skarżąca złożyła przewidzianą w art. 54 § 1 u.p.e.a. skargę na czynność egzekucyjną organu egzekucyjnego, tj. zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego.
Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji regulując poszczególne etapy postępowania egzekucyjnego umożliwia zobowiązanemu kwestionowanie podejmowanych w jego toku rozstrzygnięć. Skarga na czynności egzekucyjne wszczyna postępowanie, którego celem jest zbadanie prawidłowości dokonania przez organ egzekucyjny lub egzekutora konkretnej czynności (w niniejszej sprawie – zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego – art. 80 § 1 u.p.e.a.) zmierzającej do zastosowania określonego środka egzekucyjnego (w niniejszej sprawie – egzekucja z rachunku bankowego – art. 1a pkt 12 lit. a) tiret 4 u.p.e.a.). Jest to zatem postępowanie obejmujące swoim zakresem jeden tylko, ograniczony wycinek postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec majątku zobowiązanego. Stanowi ono fragment postępowania egzekucyjnego. W postępowaniu tym nie orzeka się ani o zasadności wszczęcia postępowania egzekucyjnego, ani też nie ocenia się prawidłowości jego prowadzenia niejako w całości. Rozstrzygnięcie w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne co do zasady nie ma zatem wpływu na możliwość prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Uwzględnienie tego rodzaju skargi może mieć skutki jedynie w zakresie czynności, na którą ją złożono.
Opisany wyżej ograniczony zakres skargi na czynności egzekucyjne sprawia, że postępowanie wszczęte jej wniesieniem ma charakter incydentalny wobec postępowania egzekucyjnego, w którym dokonano zaskarżonej czynności. Okoliczność ta ma istotne znaczenie dla określenia ram czasowych, w których skarga na czynności egzekucyjne może rozpatrzona w sposób merytoryczny, oznaczający ocenę jej zasadności poprzez zbadanie prawidłowości dokonania określonej czynności egzekucyjnej i jej skuteczności prawnej.
Zdaniem Sądu ramy te zakreślone są przez czas trwania postępowania egzekucyjnego. Skarga na czynności egzekucyjne może być złożona dopóki trwa postępowanie egzekucyjne, w którym dokonano zaskarżonej czynności. W takim też okresie może zapaść rozstrzygnięcie merytoryczne, tj. co do zasadności skargi. Innymi słowy, ani zobowiązany nie może skutecznie złożyć skargi na czynność egzekucyjną po zakończeniu postępowania egzekucyjnego, ani też organ nadzoru (w niniejszej sprawie – Dyrektor Izby Skarbowej) nie może rozpatrzyć złożonej skargi, jeżeli przed wydaniem postanowienia w tym przedmiocie postępowanie egzekucyjne zostanie zakończone (M.Romańska w: System egzekucji administracyjnej pod red. J.Nieczyporuka, S.Fundowicza i J.Radwanowicz; Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2004, s. 540 i nn.).
Jednym ze sposobów zakończenia postępowania egzekucyjnego jest jego umorzenie, którego przyczyny mogą być różne, np. uwzględnienie zarzutów zgłoszonych przez zobowiązanego w tym postępowaniu.
Skarżąca złożyła zarówno zarzuty, jak i skargę na czynności egzekucyjne.
Rezultatem uznania zasadności zgłoszonych przez nią zarzutów było umorzenie postępowania egzekucyjnego, dokonane postanowieniem organu egzekucyjnego – Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia […] września 2007 r. Prawidłowość tego postanowienia nie może być przedmiotem oceny Sądu w niniejszej sprawie. Dla jej rozstrzygnięcia istotny jest jedynie jego skutek – umorzenie postępowania egzekucyjnego, w ramach którego dokonano zakwestionowanej przez Skarżącą czynności egzekucyjnej. Jakkolwiek wcześniejszym postanowieniem z dnia […] maja 2007 r. organ egzekucyjny uznał za bezzasadne "postępowanie egzekucyjne prowadzone (…) z rachunku bankowego…", to jednak nie umorzył postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec Skarżącej. Postanowienie to zostało uchylone ww. postanowieniem z […] września 2007 r. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że postępowanie egzekucyjne umorzone zostało postanowieniem wydanym później. Z jego uzasadnienia wynika, że powodem umorzenia postępowania egzekucyjnego wobec Skarżącej było niewłaściwe sporządzenie upomnienia do uiszczenia należności (art. 33 pkt 7 i odpowiednio art. 59 § 1 pkt 7 u.p.e.a.). Sąd zauważa przy tym, że także postanowienie organu egzekucyjnego z […] maja 2007 r. weszło do obrotu prawnego dopiero […] czerwca 2007 r., tj. z dniem jego doręczenia Skarżącej.
Dyrektor Izby Skarbowej, który wydał swoje postanowienie […] maja 2007 r. (doręczone […] czerwca 2007 r.) uczynił to przed umorzeniem postępowania egzekucyjnego. Mógł zatem orzec co do zasadności złożonej przez Skarżącą skargi na czynności egzekucyjne. Zażalenie na to postanowienie Skarżąca złożyła przed umorzeniem postępowania egzekucyjnego.
Specyfika niniejszej sprawy polega na tym, że umorzenie postępowania egzekucyjnego nastąpiło już po wydaniu postanowienia przez Dyrektora Izby Skarbowej i po złożeniu przez Skarżącą zażalenia, ale zanim zapadło rozstrzygnięcie w postępowaniu zażaleniowym.
Zażalenie jest przewidzianym w art. 54 § 5 u.p.e.a. środkiem zaskarżenia postanowienia organu nadzoru w sprawie skargi na czynności egzekucyjne. Skarżąca była podmiotem uprawnionym do jego złożenia i uczyniła to we właściwym terminie. Złożenie przez nią zażalenia było dopuszczalne i prawnie skuteczne.
Tym niemniej Minister Finansów nie mógł podjąć rozstrzygnięcia co do jego zasadności, będącego wynikiem badania prawidłowości dokonania zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego i postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej. W toku postępowania zażaleniowego umorzone bowiem zostało postępowanie egzekucyjne, w którym – jako dotyczące skargi na czynność egzekucyjną – było ono postępowaniem incydentalnym.
W sytuacji, gdy uznanie zasadności zarzutów Skarżącej złożonych na podstawie art. 33 u.p.e.a. wobec postępowania egzekucyjnego skutkowało jego umorzeniem – rozstrzygnięcie kwestii incydentalnej w tym postępowaniu stało się zbędne, innymi słowy – bezprzedmiotowe. Zważyć również należało i to, że zgodnie z art. 60 § 1 u.p.e.a. umorzenie postępowania egzekucyjnego z m.in. z uwagi na wady upomnienia powoduje uchylenie dokonanych czynności egzekucyjnych, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej (zastrzeżenie to nie ma znaczenia w niniejszej sprawie).
Okoliczność, iż umorzenie postępowania egzekucyjnego oraz wynikające stąd uchylenie zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego stało się na drugim z etapów postępowania instancyjnego w sprawie skargi na czynność egzekucyjną, tj. prowadzonego przez Ministra Finansów sprawia, że bezprzedmiotowym stał się wyłącznie ten właśnie etap postępowania. Bezprzedmiotowość postępowania ma zaś ten skutek, iż podlega ono umorzeniu. Dlatego też Minister Finansów powinien był umorzyć postępowanie zażaleniowe na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, stosowanego w postępowaniu egzekucyjnym z mocy art. 18 u.p.e.a.
Fakt umorzenia przez organ egzekucyjny postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec Skarżącej znany był Ministrowi Finansów, który powoływał się nań w zaskarżonym postanowieniu. Nieuwzględnienie tego faktu przy podejmowaniu rozstrzygnięcia skutkowało naruszeniem art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., który to przepis nie może stanowić podstawy prawnej rozstrzygnięcia w postępowaniu, które stało się bezprzedmiotowe. Naruszeniem przepisów postępowania, które tak jak powyższe, miało istotny wpływ na wynik sprawy było niezastosowanie właściwego w takim przypadku art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.
Rezultatem ponownego rozpatrzenia sprawy przez Ministra Finansów będzie więc wydanie postanowienia o umorzeniu postępowania zażaleniowego, a zatem podejmie on rozstrzygnięcie o charakterze formalnym, nie oceniając zasadności zarzutów podniesionych przez Skarżącą w zażaleniu i prawidłowości postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej.
Sąd rozważył, czy uchylenie postanowienia Ministra Finansów i nakazanie organowi umorzenia postępowania zażaleniowego nie spowoduje naruszenia wynikającego z art.134 § 2 p.p.s.a. zakazu orzekania na niekorzyść strony skarżącej.
Zdaniem Sądu skutek taki w sprawie niniejszej nie nastąpi, a to z uwagi na rezultat wcześniejszego umorzenia postępowania egzekucyjnego, a mianowicie uchylenie z mocy prawa zakwestionowanej przez Skarżącą czynności egzekucyjnej. Tego zaś Skarżąca domagała się wnosząc skargę na czynność egzekucyjną. Bez względu na powody i tryb, w którym nastąpiło – uchylenie czynności egzekucyjnej wywołuje te same skutki. Jakkolwiek okoliczność ta nie miała wpływu na treść rozstrzygnięcia, Sąd zauważa, że z treści pisma Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z […] lipca 2007 r. wynika, iż na jego konto nie wpłynęła żadna wpłata z egzekucji z rachunku bankowego (k. 63 akt administracyjnych), a Bank został powiadomiony o treści postanowienia organu egzekucyjnego z dnia […] maja 2007 r.
Sąd nie badał zasadności zarzutów skargi odnoszących się do kwestii merytorycznej prawidłowości dokonania zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego, ponieważ kwestia ta nie mogła być przedmiotem oceny Ministra Finansów.
Sąd nie badał również zasadności zarzutów naruszenia przez Ministra Finansów przepisów postępowania dowodowego, jako że zarzuty te Skarżąca wiązała z rozstrzygnięciem, które – jak wywiedziono wyżej – nie mogło być podjęte.
Zarzut niewydania decyzji wymiarowych, na podstawie których mogłyby być wystawione tytuły wykonawcze wykracza poza granice niniejszej sprawy, wiążące dla Sądu (art. 134 § 1 p.p.s.a.). Analogicznie, wszelkie okoliczności związane z istnieniem podstaw prowadzenia postępowania egzekucyjnego oraz istnieniem samego zobowiązania i jego wymagalnością, dopuszczalnością egzekucji, prawidłowością wystawienia tytułów wykonawczych oraz tożsamości wierzyciela i organu egzekucyjnego nie mogą być podnoszone w postępowaniu wszczętym skargą na czynność egzekucyjną. Prawidłowo organy wyjaśniały Skarżącej, iż skarga ta umożliwia kwestionowanie czynności organu egzekucyjnego i egzekutora o charakterze wykonawczym. Nie służy ona natomiast podważeniu prawidłowości wszczęcia i zasadności prowadzenia postępowania egzekucyjnego.
W tym stanie rzeczy Sąd uchylił zaskarżone postanowienie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a.
Zakres, w jakim uchylone postanowienie nie może być wykonane określono w oparciu o art. 152 p.p.s.a.
Sąd nie zasądził na rzecz Skarżącej kosztów postępowania sądowego mimo złożonego przez nią wniosku w tym przedmiocie. Skarga wniesiona przez Skarżącą wolna była od wpisu z uwagi na treść art. 239 pkt 1 lit. e) p.p.s.a. Skarżąca nie poniosła kosztów uczestnictwa w rozprawie. Podkreślić przy tym należy, że obowiązek określenia i wykazania poniesienia kosztów postępowania, jakie mogą być zasądzone od organu, obciąża stronę skarżącą.

Uzasadnienie wyroku