Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-06-26
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Diana Trzcińska /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Diana Trzcińska po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. G. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 22 kwietnia 2009 r., nr […] w przedmiocie nałożenia obowiązku przedstawienia ekspertyzy stanu technicznego budynku postanawia odmówić przyznania M.G. prawa pomocy w zakresie całkowitym przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Uzasadnienie: M. G. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego. Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawcy wynika, że prowadzi on samodzielnie gospodarstwo domowe. Jego źródłem utrzymania, wedle oświadczenia, jest renta w kwocie 600 zł miesięcznie. Wnioskodawca oświadczył, że posiada majątek w postaci mieszkania o powierzchni 78,5 m2 (współwłasność). Poza tym, nie ma żadnych oszczędności, czy przedmiotów wartościowych.
W związku z powziętymi wątpliwościami, co do stanu majątkowego i sytuacji zarobkowej skarżącego, na podstawie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), pismem z dnia 20 listopada 2009 r. (doręczonym w sposób zastępczy A. G. w dniu 24 listopada 2009 r.), wezwano skarżącego do przedłożenia – w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania – następujących dokumentów źródłowych:
– wyciągów wszystkich posiadanych przez wnioskodawcę osobistych rachunków bankowych, w tym kont i lokat dewizowych z ostatnich trzech miesięcy, ze szczególnym uwzględnieniem aktualnych sald rachunków i wysokości środków zgromadzonych na lokatach lub oświadczenia o ich nieposiadaniu,
– ostatniego odcinka renty wnioskodawcy lub innego dokumentu potwierdzającego jego wysokość oraz oświadczenia, czy otrzymuje dochody z innych źródeł niż renta,
– oświadczenia, czy wnioskodawca korzysta z pomocy społecznej,
– dokumentów obrazujących wysokość ponoszonych przez wnioskodawcę wydatków związanych z kosztami utrzymania (np.: czynsz, opłaty za media),
– oświadczenia w przedmiocie zarejestrowanych przez skarżącego pojazdów mechanicznych (podania marki, modelu, roku produkcji i aktualnej wartości rynkowej).
Wezwanie powyższe doręczone zostało w dniu 24 listopada 2009 r. (zwrotne poświadczenie odbioru przesyłki – k. 44 akt). Pomimo upływu terminu sądowego z dniem 8 grudnia 2009 r., do dnia wydania niniejszego orzeczenia skarżący nie przedłożył żadnych z wyżej wymienionych dokumentów.
W myśl art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 powołanej ustawy przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 ustawy). Stosownie zaś do treści art. 246 § 3 ustawy – ustanowienie dla strony adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego wymaga nadto złożenia przez wnioskodawcę osobistego oświadczenia o niezatrudnianianiu lub niepozostawaniu w innym stosunku prawnym z tymże pełnomocnikiem.
Wskazane przepisy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zatem, rzeczą wnioskodawcy, jako zainteresowanego, jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym, to na nim spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie referendarza w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę wykazane.
Mając na uwadze okoliczność, iż skarżący nie wykonał zobowiązania referendarza, nie wnosił też o przedłużenie terminu do jego wykonania, należało uznać, że skarżący nie wykazał, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy. Pomimo wezwania, wnioskodawca nie przedłożył żądanych w nim dokumentów, które pozwoliłyby na wyjaśnienie istotnych okoliczności oraz nasuwających się wątpliwości dotyczących jego sytuacji finansowej i majątkowej. Z oświadczenia zawartego w formularzu PPF wynika, że skarżący jest współwłaścicielem nieruchomości. Jednocześnie, wedle oświadczenia, jego dochód wynosi 600 zł. Wątpliwości dotyczą wysokości dochodów wnioskodawcy. Skarżący nie złożył stosownych oświadczeń oraz nie przedłożył wyciągów z rachunków bankowych, a także dokumentów wskazujących na wysokość jego renty. Brak wyjaśnień w tym zakresie nie usuwa wątpliwości, które nie mogą być rozwiane przy braku współdziałania wnioskodawcy. Rzeczą wnioskodawcy, starającego się o uzyskanie prawa pomocy jest wykazanie, że spełnia ustawowe przesłanki, od których spełnienia uzależnione jest przyznanie prawa pomocy. Jak bowiem wskazano powyżej, jest to instytucja wyjątkowa, przewidziana dla osób, które są ubogie, w szczególności – na skutek wydarzeń losowych – pozbawione majątku i dochodów.
Z tych względów, na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Uzasadnienie wyroku