Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-08-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Treść wyniku:
Zwolniono od uiszczenia wpisu
Sędziowie:
Sarah Sobecka-Kucharczyk /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy Sarah Sobecka-Kucharczyk po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P.N. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia […] nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia 2003 r. do maja 2004 r. postanowił zwolnić skarżącego od wpisu od skargi
Uzasadnienie: I SA/Bd 581/09
UZASADNIENIE
W następstwie wezwania do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 786.626 zł P.N. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych.
Skarżący podał, że znajduje się w ciężkiej sytuacji finansowej. Wprawdzie w 2008 r. uzyskał dochód sprowadzający się do 76.251,64 zł, jednakże prowadzona przez niego działalność gospodarcza przyniosła w bieżącym roku stratę w wysokości 207.722,77 zł. Z uwagi na brak wystarczających środków wnioskujący nieodpłatnie zamieszkuje w lokalu należącym do brata, nie ponosząc żadnych wydatków z tego tytułu. W pozostałym zakresie utrzymuje się samodzielnie. Nie bez wpływu na możliwości płatnicze pozostaje ciążący na stronie obowiązek alimentacyjny sprowadzający się do wydatku 5000 zł co miesiąc. Uzasadniając swój wniosek podatnik zaznaczył, że posiadany majątek zajęto w postępowaniu egzekucyjnym, a konta bankowe zostały zablokowane. Dolegliwość ta wpływa negatywnie na efektywność wykonywanej działalności zarobkowej. Skarżący oświadczył także, że wszelkie rozliczenia z pełnomocnikiem ureguluje po rozstrzygnięciu sprawy przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Bydgoszczy.
Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zważył, co następuje:
Wniosek skarżącego zasługuje w części na uwzględnienie.
Stosownie do przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz . U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej p.p.s.a., zasadą jest ponoszenie przez strony kosztów postępowania sądowego (art. 199), natomiast odstępstwem od niej jest przyznanie prawa pomocy.
Jak wskazano w przepisie art. 245 § 3 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje m.in. zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub części.
Zgodnie natomiast do art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy następuje na wniosek strony będącej osobą fizyczną, jeżeli wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W orzecznictwie sądowym ugruntowany został pogląd, że omawiana instytucja ma charakter wyjątkowy i może być stosowana tylko wobec osób znajdujących się w obiektywnie trudnej sytuacji materialnej. Podkreślenia przy tym wymaga, że ocena materiału zgromadzonego w sprawie o przyznanie prawa pomocy uzależniona jest od rzetelności udzielonych przez stronę informacji, które są niezbędne z punktu widzenia ustaleń co do możliwości płatniczych wnioskodawcy. Tak więc to strona zainteresowana musi przekonać Sąd o słuszności swojego wniosku. Jest zasadą, że do wniosku o przyznanie prawa pomocy można przychylić się tylko wówczas, gdy strona przedstawi swoją sytuację majątkową oraz rodzinną w sposób wyczerpujący, logiczny i wiarygodny. Dalsze dochodzenie co do wysokości rzeczywistych dochodów strony prowadziłoby do nieograniczonego przewlekania postępowania o przyznanie prawa pomocy, które ze swej istoty jest postępowaniem wpadkowym i jako takie nie powinno w sposób długotrwały uniemożliwiać zakończenia postępowania głównego.
Referendarz sądowy rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zobowiązany jest wykazać, z jakich względów uznał, że żądanie strony zasługuje na uwzględnienie w całości, w części lub w żadnym zakresie. Wyjaśnić w tym miejscu należy, że zasadność żądania strony podlega badaniu w dwóch aspektach – z jednej strony z uwzględnieniem wysokości obciążeń finansowych, jakie należy ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej strony możliwości finansowych wnioskodawcy.
Odnosząc się do pierwszej z powyższych kwestii ustalono, że dla kontynuowania zainicjowanego postępowania sadowoadministracyjnego P.N. musi uiścić opłatę w kwocie 7867 zł ( stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi( Dz. U. Nr 221, poz.2193 ze zm.). Jest to bez wątpienia wydatek znacznej wysokości.
W dalszej kolejności należy wyjaśnić, z jakich powodów referendarz uznał, że skarżący wykazał przesłanki pozwalające na częściowe zwolnienie od kosztów sądowych obejmujące wpis od skargi. Decydujące znaczenie dla dokonanej oceny ma okoliczność, że na podstawie udzielonych przez stronę informacji nie sposób ustalić, jakie w rzeczywistości osiąga ona miesięczne dochody. Skarżący ograniczył się w tej kwestii do przekonania, że do chwili obecnej prowadzona firma przyniosła jedynie stratę. Zgodnie ze stanowiskiem ugruntowanym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego sama w sobie okoliczność poniesienia straty nie skutkuje udzieleniem prawa pomocy, gdyż jedynie jako wynik finansowy nie określa, w jakim stopniu zmniejszyła się płynność finansowa przedsiębiorcy. Jak wynika z dostarczonych deklaracji podatkowych VAT- 7, przepływ środków finansowych przez przedsiębiorstwo podatnika jest znaczny, a wypłacone do chwili obecnej wynagrodzenia wynoszą 79.514, 76 zł. W takich okolicznościach nie można uznać strona znajduje się w ubóstwie, jednakże zainteresowany jest zmuszony dokładać szczególnych starań, aby zapewnić utrzymanie nie tylko sobie, oraz przekazywać uprawnionym co miesiąc zasądzone alimenty w wysokości 5000 zł. Niewątpliwie wywiązanie się z tego obowiązku ma pierwszeństwo przez innymi zobowiązaniami finansowymi strony.
Odnosząc się natomiast do niewykonania wezwania Sądu odnośnie wykazania tytułów egzekucyjnych stwierdzono na korzyść dla strony, że akta administracyjne sprawy ( k- 525) potwierdzają, że rachunki bankowe oraz majątek podatnika podlegają zajęciu przez organ. W konsekwencji należało dać również wiarę, że zła kondycja ekonomiczna zainteresowanego wynika też z faktu, że jest on całkowicie ograniczony w prawie dysponowania posiadanym przez siebie majątkiem, albowiem został on zabezpieczony w całości na poczet zobowiązań podatkowych.
Biorąc zatem po uwagę powyższe w kontekście przyznania prawa pomocy jak i wobec braku dostatecznych środków na uiszczenie opłat, jakim podlegają pisma wskazane w art.230 § 1 i 2 P.p.s.a, zwolniono skarżącego od wpisu od skargi.
Ubocznie zaznaczyć wypada, że P.N. ureguluje w przyszłości należne koszty zastępstwa prawnego ze środków zasądzonych przez tut. Sąd tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Kierując się przedstawionymi względami, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art.258 § 2 pkt 7 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono jak w sentencji.
Uzasadnienie wyroku