Sygnatura:
6219 Inne o symbolu podstawowym 621
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Data:
2009-07-06
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Stanisław Marek Pietras /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA – Stanisław Marek Pietras po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. C. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I. i T. C. na decyzję Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego z dnia […] września 2009 r. nr […] w przedmiocie odmowy przydziału lokalu mieszkalnego postanawia – odmówić przyznania prawa pomocy –
Uzasadnienie: W dniu 6 lipca 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga T. i I. C., do której dołączony został wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. W dniu 23 października 2009 r. skarżąca I. C., wykonując wezwanie Sądu, nadesłała wypełniony formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Ponadto zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Oczywista bezzasadność skargi w rozumieniu powołanego art. 247 ustawy oznacza także oczywistą niedopuszczalność skargi do sądu administracyjnego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2004 r. sygn. akt OZ 377/04, niepubl.).
Odmienna interpretacja obowiązujących w tym zakresie przepisów prowadziłaby do nieuzasadnionego przyznawania pomocy ze środków publicznych w przypadku oczywistej bezzasadności żądań podniesionych przez skarżącego. Ponadto przyznanie pełnomocnika na danym etapie postępowania nie prowadziłoby do usunięcia wad powodujących niedopuszczalność skargi.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd odrzuca skargę jeżeli jej wniesienie jest z innych przyczyn niedopuszczalne. Jedną z przyczyn niedopuszczalności skargi jest jej złożenie przed wyczerpaniem przysługujących stronie środków zaskarżenia. Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 cyt. ustawy, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Zaś przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2).
Tymczasem skarżący precyzując swoją skargę wyraźnie wskazali jako przedmiot zaskarżenia decyzję pierwszoinstancyjną, od której przysługiwało prawo do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Z uwagi na niedopuszczalność skargi prawo pomocy nie przysługuje.
W tym stanie rzeczy należy uznać, że spełnione zostały przesłanki uzasadniające odmowę przyznania prawa pomocy i Sąd, na podstawie art. 247 w związku z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku