Sygnatura:
6191 Żołnierze zawodowi
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Minister Obrony Narodowej
Data:
2009-10-22
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Stanisław Marek Pietras /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia […] września 2009 r. nr […] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w przedmiocie zwolnienia ze stanowiska służbowego i przeniesienia do dyspozycji postanawia – odrzucić skargę –
Uzasadnienie: Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, działając na podstawie art. 107 ust. 1 w zw. z art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 1980 r. Nr 9, poz. 26 z późn. zm.), decyzją z dnia […] sierpnia 1999 r. nr […] po ponownym rozpatrzeniu sprawy utrzymał w mocy swoją poprzednią decyzję z dnia […] czerwca 1999 r. nr […], którą to zwolnił J. K. z zajmowanego stanowiska służbowego i przeniósł do dyspozycji Dowódcy […].
Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2000 r., sygn. akt II SA 376/00, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. K. na powyższą decyzję. W uzasadnieniu sąd wskazał, że na decyzje wydane w przedmiocie zwolnienia żołnierza zawodowego ze stanowiska i przeniesienia do dyspozycji, zgodnie z art. 107 ust. 1a pkt 2 cyt. ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.
Następnie, w dniu 10 października 2006 r. J. K. złożył do Ministra Obrony Narodowej wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia […] sierpnia 1999 r. nr […]. We wniosku wskazał, że powyższa decyzja została wydana w oparciu o wadliwie ustalony stan faktyczny, co miało bezpośredni wpływ na rażąco wadliwą treść rozstrzygnięcia.
Wyrokiem z dnia 17 marca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia […] stycznia 2007 r. nr […] oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia […] listopada 2006 r. nr […] przekazujące wskazany wyżej wniosek J. K. Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji zgodnie z właściwością. W uzasadnieniu sąd wskazał, że od czasu zwolnienia skarżącego z zawodowej służby wojskowej organem właściwym do wzruszania w trybach nadzwyczajnych decyzji podjętych w jego sprawie stał się Minister Obrony Narodowej.
W związku z powyższym Minister Obrony Narodowej, po rozpatrzeniu wniosku J. K. z dnia 10 października 2006 r., decyzją z dnia […] lipca 2009 r. nr […], utrzymaną następnie w mocy decyzją z dnia […] września 2009 r. nr […], odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia […] sierpnia 1999 r. nr […].
J. K. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyżej wskazaną decyzję z dnia […] września 2009 r. W uzasadnieniu skarżący zarzucił organowi niewłaściwą ocenę decyzji wydanych w trybie zwykłym.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie ze względu na brak kognicji sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem legalności.
Stosownie natomiast do treści art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej powoływanej również jako ppsa, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na:
1. decyzje administracyjne,
2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,
3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,
4. inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,
5. pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach,
6. oraz bezczynność organów w tych przypadkach.
Z kolei zgodnie z art. 3 § 3 ppsa sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
W związku z tym odesłaniem, badając dopuszczalność skargi J. K. do sądu administracyjnego, należy wziąć pod uwagę, że ustawa z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 10, poz. 55 z późn. zm.) w art. 107 ust. 1a pkt 2 wyłączała kognicję sądów administracyjnych w sprawach dotyczących wyznaczenia (zwolnienia) lub przeniesienia na stanowisko służbowe. Dodatkowo należy wskazać, że podobna regulacja znalazła się również w art. 8 ust. 2 pkt 1 nowej ustawy pragmatycznej, tj. ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 z późn. zm.), zgodnie z którym skarga do właściwego sądu administracyjnego nie może być wniesiona na decyzje w sprawach wyznaczenia, przeniesienia i zwolnienia ze stanowiska służbowego oraz przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji.
Powyższe oznacza, że w sprawach zwolnienia z zajmowanego stanowiska oraz przeniesienia do dyspozycji ustawodawca wyłączył kognicję sądu administracyjnego.
Wyłączenie to przesądza o niedopuszczalności skargi wnoszonej na wszystkie decyzje wydawane w zakresie określonym tym przepisem, w tym również decyzje podjęte w postępowaniach nadzwyczajnych przewidzianych w przepisach ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), jeżeli decyzja będąca przedmiotem takiego postępowania należy do kategorii wskazanej powyżej. Przyjęcie stanowiska odmiennego, prowadziłoby do sytuacji, w której sąd administracyjny zmuszony zostałby do kontroli decyzji w zakresie których ustawodawca wyraźnie wyłączył jego kognicję (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2009 r., sygn. akt. I OSK 1546/09, niepubl.). A zatem wyłączenie kognicji sądu administracyjnego nie może być ograniczone jedynie do decyzji wydawanych w postępowaniu zwykłym. Należy bowiem wskazać, iż uregulowane w kodeksie postępowania administracyjnego nadzwyczajne tryby wzruszenia decyzji administracyjnej mają na celu – w przypadku zaistnienia określonych przesłanek – wyeliminowanie z obrotu prawnego takiej decyzji.
Skoro więc w niniejszej sprawie skarga J. K. dotyczy odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu z zajmowanego stanowiska i przeniesieniu do dyspozycji, zaś zagadnienie to zostało wyłączone spod kognicji sądów administracyjnych na mocy wskazanych wyżej przepisów, to skarga jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu.
Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku