II SA/Sz 705/09 – Postanowienie WSA w Szczecinie


Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-06-05
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Monika Bieńkowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Szczecinie Monika Bieńkowska po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. F. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego w sprawie z Jej skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […] r., Nr […] w przedmiocie odmowy wydania decyzji nakazującej usunięcie słupów energetycznych p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie
Uzasadnienie: W formularzu PPF B. F. wniosła o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie z Jej skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […]r. odmawiającą wydania decyzji nakazującej spółce E. usunięcie […]słupów energetycznych posadowionych w m. […]na działkach nr […].
W uzasadnieniu wniosku podała, że posiada duże zadłużenie w Spółdzielni Mieszkaniowej , aktualnie utrzymuje się z wyprzedaży majątku oraz polisy i akcji. Pieniądze ze sprzedaży akcji wnioskodawczyni przeznaczyła na opłatę kosztów apelacji od sprawy w Sądzie Okręgowym nr sygn. […]w wysokości ok. […]zł. Wnioskodawczyni nie posiada środków finansowych na remont nieruchomości oraz wykonywanie ciążących na właścicielu obowiązków w przedmiocie bezpieczeństwa i zagrożenia pożarowego lasu.
W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach B. F. wskazała, że posiada dom o pow. […]m2, mieszkanie o pow. […]m 2 oraz […] ha nieużytków. Nie osiąga żadnych dochodów, nie posiada samochodu ani żadnych maszyn potrzebnych do pracy w lesie. W roku […]poniosła straty w wysokości […]zł z tytułu kosztów sądowych.
Pismem referendarza sądowego z dnia […]r. B. F. została wezwana do nadesłania w terminie 7 dni pod rygorem rozpoznania wniosku na podstawie akt sprawy :
– zaświadczenia z Spółdzielni Mieszkaniowej o wysokości posiadanego zadłużenia,
– dowodów potwierdzających wydatki ponoszone na utrzymanie mieszkania za okres ostatnich trzech miesięcy,
– oświadczenia dot. domu o pow. […]m2, gdzie jest położony, kto w nim zamieszkuje i ponosi koszty jego utrzymania,
– wyciągów z posiadanych kont bankowych za okres ostatnich trzech miesięcy,
– oświadczenia dot. wysokości dochodu uzyskanego ze sprzedaży majątku,
– oświadczenia dot. wysokości posiadanej polisy.
W odpowiedzi skarżąca nadesłała ostateczne wezwanie do zapłaty wystawione przez Spółdzielnię Mieszkaniową, opiewające na kwotę […]zł oraz rozliczenie polisy dokonane przez A. SA, z którego wynika, że wysokość polisy wynosi […]zł. Odnośnie pozostałych punktów wezwania skarżąca nie nadesłała żadnych dokumentów ani nie ustosunkowała się do nich.
Wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie zarówno w całości, jak i w części.
W punkcie wyjścia należy przypomnieć, że celem występującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym instytucji "prawa pomocy" jest zapewnienie realizacji prawa do sądu stronie, która ze względu na dochody, stan majątkowy i rodzinny nie może ponieść kosztów związanych ze swym udziałem w sprawie. Przyznanie lub odmowa przyznania prawa pomocy winna wynikać z wzajemnej oceny dwóch elementów: kosztów, jakie musi ponieść strona na poczet prowadzonego postępowania i jej aktualnej kondycji finansowej.
Zgodnie z art. 245 § 1 P.p.s.a. prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3). W przypadku osób fizycznych przyznanie prawa pomocy następuje w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 ), a w zakresie częściowym – gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2).
W niniejszej sprawie skarżąca złożyła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego, zatem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Jak się podkreśla w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (postanowienie z dnia 30.11.2005 r., sygn. akt II FZ 781/05) stwierdzenie wystąpienia przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy wymaga zestawienia wysokości środków, jakimi strona dysponuje z wysokością kosztów, do których poniesienia zobowiązana jest na danym etapie postępowania. Ciężar wykonania tych przesłanek spoczywa na stronie skarżącej. Ocena przytoczonych przez nią okoliczności należy natomiast do Sądu (postanowienie NSA z 14.02.2005 r., sygn. akt FZ 760/04).
Wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ nie wykazała ona w sposób wiarygodny, że spełnia przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, ponieważ nie nadesłała ww. dokumentów źródłowych tj. wyciągów z posiadanego konta bankowego, oświadczenia odnośnie domu, wysokości dochodu uzyskanego ze sprzedaży majątku, co oznacza, iż uchyla się od obowiązku przedłożenia tych dokumentów.
Skarżąca nie nadesłała również, ani nie wykazała wysokości wydatków związanych z miesięcznym utrzymaniem, co nie pozwala na ocenę jaka jest jej rzeczywista sytuacja majątkowa.
Skarżąca twierdzi, że nie osiąga żadnych dochodów i musi wyprzedawać majątek, lecz mimo to stać Ją na prowadzenie kosztownych procesów sądowych.
Należy zauważyć, iż w wezwaniu referendarza sądowego pouczono skarżącą, że jego niewykonanie skutkuje odmową przyznania prawa pomocy.
W świetle powyższego należy uznać, że skarżąca nie wykazała, że spełnia przesłanki o których mowa w art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.
Z tych względów, w oparciu o art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. należało orzec jak na wstępie.

Uzasadnienie wyroku