Sygnatura:
6553
Hasła tematyczne:
Koszty sądowe
Sygn. powiązane: V SA/Wa 30/09
Skarżony organ:
Prezes Agencji Rynku Rolnego
Data:
2009-12-02
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Stanisław Gronowski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Stanisław Gronowski po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia H. O. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału V Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 9 września 2009 r., sygn. akt V SA/Wa 30/09 w zakresie wezwania do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w sprawie ze skargi H. O. na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia […] listopada 2008 r., nr […] w przedmiocie zmniejszenia kwoty indywidualnej dostaw postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie: Wyrokiem z dnia 3 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w W., sygn. akt V SA/Wa 30/09 oddalił skargę H. O. (zwanego dalej : "skarżący") na decyzję Prezesa Agencji Rynku Rolnego z dnia […] listopada 2008 r. w przedmiocie zmniejszenia kwoty indywidualnej dostaw.
Na skutek złożonego przez skarżącego wniosku o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku, zarządzeniem z dnia 9 września 2009 r. został on wezwany do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł za odpis orzeczenia z uzasadnieniem. Jako podstawę prawną powołano art. 234 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwanej dalej : P.p.s.a.) w zw. z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach administracyjnych (Dz. U. Nr 221, poz. 2192).
Zażalenie na wyżej wymienione zarządzenie wniósł skarżący, który negatywnie odniósł się do uzasadnienia wyroku. Wskazał, że musi ponosić skutki za "kryzys Państwa", a koszty za odpis orzeczenia z uzasadnieniem powinien ponieść Skarb Państwa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 141 § 2 P.p.s.a. w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku.
Zgodnie z powołanym w zaskarżonym zarządzeniu art. 234 § 2 P.p.s.a opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona, przewodniczący zarządzi ściągnięcie jej od strony, która złożyła wniosek.
W niniejszej sprawie skarżący został zatem prawidłowo wezwany do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł za odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem sporządzonym na skutek złożonego wniosku
Przewodniczący Wydziału V Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. prawidłowo określił również wysokość opłaty kancelaryjnej. Stosownie do § 2 powołanego powyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2006 r. opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczony na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, zgłoszonego w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia orzeczenia albo doręczenia odpisu sentencji orzeczenia, pobiera się w kwocie 100 zł.
Z powyższych rozważań wynika, iż w wypadku złożenia przez stronę wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku, obowiązkiem Sądu jest wezwanie strony do uiszczenia opłaty kancelaryjnej. Przy ustalaniu wysokości opłaty kancelaryjnej nie ma znaczenia żądanie skarżącego, że koszty powinien ponieść Skarb Państwa.
Jeśli skarżący nie jest w stanie uiścić kosztów sądowych może złożyć wniosek o przyznanie prawa pomocy. W niniejszej sprawie – we wcześniejszym etapie postępowania – skarżący taki wniosek złożył, jednak został on rozpoznany negatywnie (vide: postanowienie WSA w W. z dnia 29 kwietnia 2009 r., k.41). Skoro skarżący nie domagał się ponownie przyznania prawa pomocy, kwestionując zasadność zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia opłaty kancelaryjnej, Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonego zarządzenia.
Jedynie na marginesie wskazać należy, iż w świetle art. 229 § 1 P.p.s.a. należności z tytułu nieuiszczonych kosztów sądowych oraz grzywien orzeczonych w postępowaniu przed sądem administracyjnym, z wyjątkiem grzywny, o której mowa w art. 154 § 1, mogą być umorzone lub zapłata tej należności może być odroczona albo rozłożona na raty, jeżeli jej ściągnięcie byłoby połączone z niewspółmiernymi trudnościami lub groziłoby dłużnikowi zbyt ciężkimi skutkami. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący złożył wniosek o umorzenie należności sądowej powołując się na trudną sytuację materialną. Ubiegając się o umorzenie tej należności należy stosownie do § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu umarzania, odraczania i rozkładania na raty oraz cofania odroczenia lub rozłożenia na raty nieuiszczonych należności sądowych orzeczonych w postępowaniu przed sądem administracyjnym (Dz. U. Nr 221, poz. 2194) wykazać, że dłużnik z uwagi na swoją sytuację rodziną, majątkową i wysokość dochodów nie jest w stanie ich uiścić, a ściągnięcie należności w drodze egzekucji spowodowałoby dla dłużnika lub jego rodziny nadmierne obciążenie majątkowe lub inne ciężkie skutki.
Z powyższych powodów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 i art. 198 P.p.s.a. oddalił zażalenie, jako pozbawione usprawiedliwionych podstaw.

Uzasadnienie wyroku