Sygnatura:
6040 Wyrób, rozlew i obrót alkoholami
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Prezydent Miasta
Data:
2009-10-05
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Mirosław Kupiec /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Kupiec po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym dnia 19 listopada 2009 r. sprawy ze skargi H. K.-M. na czynność Prezydenta Miasta R. w przedmiocie obrotu alkoholami postanawia odrzucić skargę.
Uzasadnienie: Wnioskiem z dnia […] r. H. K.- M. zwróciła się do Urzędu Miasta R. o zwrot uiszczonej dnia […] r. opłaty od zezwolenia na sprzedaż alkoholów w wysokości […] zł.
W uzasadnieniu strona zaznaczyła, że wniosła opłatę po ustawowym terminie i zezwolenie nie zostało jej wydane. W związku z tym uznała, że jeśli nie dokonano czynności urzędowej i nie wydano jej stosownego zezwolenia, to opłata podlega zwrotowi.
W odpowiedzi na ten wniosek Naczelnik Wydziału Spraw Obywatelskich, działając z upoważnienia Prezydenta Miasta R., pismem z dnia […] r. Nr […] poinformował stronę, że wniosek ten nie może zostać rozpatrzony pozytywnie. Odpowiedź ta została doręczona stronie dnia […] r.
Strona za pismem przewodnim z dnia […] r. złożyła tego dnia w Urzędzie Miasta R. swoje pismo z dnia […] r. nazwane "odwołaniem od odmowy zwrotu opłaty skarbowej" kierowane do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (SKO), w którym zwróciła się z wnioskiem o zmianę "decyzji Prezydenta Miasta R. z dnia […] r. nr […]".
Postanowieniem z dnia […] r. SKO postanowiło stwierdzić niedopuszczalność odwołania. W uzasadnieniu postanowienia SKO zauważyło, że przedmiotem zastrzeżeń podniesionych przez stronę jest pismo Prezydenta Miasta R. z dnia […] r. w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, które nie może być uznane za decyzję. Przy tym podkreśliło, że w orzecznictwie sądowym takie pismo uznaje się za czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącej uznania albo odmowy uznania uprawnienia wynikającego z przepisów prawa (wyrok NSA z dnia 22 września 2005 r., II GSK 149/05, publ. Wokanda 2006/4/30) bądź akt z tego zakresu (wyrok tut. Sądu z dnia 16 grudnia 2004 r., 3/II SA/Ka 520/03). Na koniec zaznaczyło, że taka czynność Prezydenta Miasta R. nie jest pozbawiona jakiejkolwiek kontroli, gdyż ostateczna odmowa zwrotu opłaty podlega kontroli sądowoadministracyjnej
W skardze z dnia […] r. H. K. – M. wskazała, że zaskarża "czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącą obowiązku wynikającego z przepisów prawa". Wnosiła przy tym o nakazanie organowi dokonania zwrotu nienależnej opłaty.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta R. wnosił o jej oddalenie uznając, że skarżąca po uiszczeniu opłaty do dnia […] r. prowadziła sprzedaż napojów alkoholowych, czyli korzystała z właściwego zezwolenia pomimo jego wygaśnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd administracyjny sprawując kontrolę działalności administracji publicznej w pierwszej kolejności bada każdą wniesioną skargę od strony formalnej, tj. pod kątem dopuszczalności skargi i wyczerpania właściwego trybu postępowania.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi ani inne przepisy prawa nie przewidują wydania decyzji administracyjnej w sprawie zwrotu nienależnej opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych. Obowiązek uiszczania opłat za zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych ma charakter publicznoprawny. Opłata ta powiązana jest z ustawowymi zadaniami gmin. Dla dokonania zwrotu takiej opłaty niezbędne jest istnienie ustawowej regulacji przesłanek zwrotu, sposobu i trybu zwrotu opłaty. Tryb i zasady oraz sposób obliczania wysokości opłaty uregulowane są ustawowo. Nie ma jednak przepisów ustawowych określających przypadki, gdy może nastąpić zwrot opłaty za zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych uiszczonej zarówno przy podejmowaniu działalności objętej zezwoleniem, jak i w takcie korzystania z takiego zezwolenia w każdym następnym roku kalendarzowym.
Sąd w przedmiotowej sprawie uznał, że odmowa zwrotu nienależnej opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych, która została dokonana dnia […] r., jest czynnością z zakresu administracji publicznej, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) (zwaną dalej P.p.s.a.). W związku z tym skarga na taką czynność jest dopuszczalna. Uzasadniając takie stanowisko należy odwołać się do utrwalonego poglądu wyrażonego w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, a zacytowanego przez SKO w uzasadnieniu opisanego wyżej postanowienia z dnia […]r.
Jeśli odmowa zwrotu opłaty jest czynnością z zakresu administracji publicznej, to przed wniesieniem skargi skarżąca winna była jeszcze wypełnić warunki proceduralne skuteczności skargi zawarte w art. 52 § 3 P.p.s.a. Z przepisu tego wynika, że skargę można złożyć po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa. Z tym, że wezwanie to należy wnieść w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o podjęciu danej czynności. W takim przypadku skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeśli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 53 § 2 P.p.s.a.).
W przedmiotowej sprawie skarżąca dowiedziała się o czynności Prezydenta Miasta R. dokonanej dnia […] r., którą organ ten odmówił zwrotu wnioskowanej opłaty, dnia […] r., czyli z chwilą doręczenia jej pisma informującego o tym fakcie. W terminie 14 dni, licząc od tego dnia, skarżąca nie wezwała tego organu do usunięcia naruszenia prawa tylko złożyła "odwołanie" do SKO z dnia […] r. uznając, że organ wydał decyzję administracyjną. Tym samym przed złożeniem skargi nie został wyczerpany właściwy tok postępowania.
Sąd rozważał również hipotetyczną sytuację oceny "odwołania" z dnia […]r., złożonego w Urzędzie Miasta R. dnia […] r., jako ewentualnie mającego cechy stosownego wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Nawet przy takiej ocenie należałoby uznać, że skarga z dnia […] r. nie została wniesiona w terminie określonym w art. 53 § 2 P.p.s.a., gdyż w takiej sytuacji termin 60 dni upłynąłby […] r., czyli przed złożeniem skargi. Przy czym strona nie wnosiła o jego przywrócenie w trybie art. 85 i następne P.p.s.a., a Sąd nie mógł dokonać tego z urzędu.
Niniejsze postanowienie nie ma charakteru powagi rzeczy osądzonej, dlatego strona skarżąca może ponownie złożyć stosowny wniosek do właściwego organu, a po wyczerpaniu toku instancji wnosić skargę na czynność organu.
Mając na uwadze powyższe okoliczności faktyczne i prawne Sąd działając na podstawie art. 50 § 1 pkt 6 i § 3 P.p.s.a. w zw. z art. 52 § 3 P.p.s.a. odrzucił skargę z powodu nie wyczerpania właściwych środków zaskarżenia.

Uzasadnienie wyroku