Sygnatura:
6037 Transport drogowy i przewozy
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Sygn. powiązane: II GZ 223/08
II GZ 224/08
Skarżony organ:
Komendant Policji
Data:
2008-04-07
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odmówiono wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Sędziowie:
Ewa Frąckiewicz /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Frąckiewicz po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku H. Sp. z o. o. z siedzibą w Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawy ze skargi H. Sp. z o. o. z siedzibą w Z. na decyzję Komendanta Policji z dnia […] stycznia 2008 r. nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Komendanta Policji z dnia […] stycznia 2008 r. nr […]
Uzasadnienie: Strona skarżąca – H. Sp. z o. o. z siedzibą w Z. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzją Komendanta Policji z dnia […] stycznia 2008 r.
nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego. Wraz ze skargą skarżący złożył wniosek o zawieszenie postępowania
sądowoadministracyjnego. W niniejszej skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
We wniosku, o którym mowa powyżej, skarżący podniósł, iż w zawisłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie szeregu sprawach Sąd wstrzymał wykonanie zaskarżonych decyzji i zawiesił postępowania sądowoadministracyjne. Powyższe działania Sąd podjął w związku ze złożonym do Trybunału Konstytucyjnego przez O. wniosek w sprawie stwierdzenia niezgodności art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym z Konstytucją RP. Wniosek powyższy został w Trybunale Konstytucyjnym wpisany pod sygnaturę TW 32/07. Równocześnie dla uzasadnienia swojego wniosku nadmienił, że decyzji nakładających karę na niego jest więcej, jak również przedstawił swoją interpretację art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami) – cytowana dalej jako "p.p.s.a.".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje
Zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a., po przekazaniu sądowi skargi, sąd może, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Mając na uwadze treść art. 61 § 3 p.p.s.a. należy zatem stwierdzić, iż katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest zamknięty. Jak wynika z treści przepisu, Sąd może wstrzymać wykonanie decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W związku z tym po stronie skarżącego leży obowiązek wykazania przesłanek, które uzasadniają wstrzymanie wykonania decyzji.
W niniejszej sprawie skarżący, w uzasadnieniu wniosku wskazał, że na jego wniosek należy spojrzeć całościowo przez pryzmat wszystkich podejmowanych decyzji, jakie nakładają na przedsiębiorcę kary finansowe, w wyniku których jest on zmuszony je uiszczać. Powyższa sytuacja powoduje, że skarżący jest narażony na niepowetowane straty. Jednocześnie we wniosku przedstawił swoje stanowisko odnośnie rozumienia przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a., jak również wskazał na okoliczność odnosząca się do złożonego przez O. wniosek w sprawie stwierdzenia niezgodności art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie
drogowym z Konstytucją RP – to jest przepisów mających zastosowanie w sprawie niniejszej.
Na wstępie, w ocenie Sądu należy nadmienić, że skarżący jest reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika – radcę prawnego. Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie, skarżący nie wykazał, iż zachodzą przesłanki uzasadniające niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji. Zatem należy przyjąć, iż przedstawione przez stronę okoliczności, a mianowicie nakładanie przez organy administracji kar nie uzasadniają konieczności zastosowania ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Samo nakładanie kar, które jest obowiązany uiścić nie powoduje, że zostały spełnione przesłanki umożliwiające wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Okolicznością taką, w ocenie
Sądu nie są również wydane w stosunku do innych skarżących w innych sprawach sądowoadministracyjnych postanowienia w przedmiocie wstrzymania wykonania zaskarżonych decyzji. Wymaga podkreślenia, że zastosowanie tej instytucji jest możliwe, pod warunkiem jednak, że skarżący uprawdopodobni, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania
trudnych do odwrócenia skutków. W orzecznictwie został ugruntowany pogląd, zgodnie z którym "warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione." (patrz: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat. M. Niezgódka- Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa
Kraków 2006, s. 162, komentarz J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa, 2006 r., 188, postanowienie NSA z dnia 30 listopada 2004 r., GZ 120/04, niepublikowany). Nie wystarcza więc samo stwierdzenie, że dana sytuacja narazić może skarżącego na niepowetowane straty, bowiem to na nim spoczywa ciężar uprawdopodobnienia przesłanek umożliwiających podjęcie przez Sąd wnioskowanego postanowienia.
W ocenie Sądu, przesłanką taką nie jest również złożony do Trybunału Konstytucyjnego przez O. wniosek w sprawie stwierdzenia niezgodności art. 18 ust. 5 ustawy
o transporcie drogowym z Konstytucją RP. Sąd powziął z urzędu wiadomość, iż prawomocnym postanowieniem z dnia 11 marca 2008 r., sygn. akt Tw 32/07 Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu wnioskowi Ogólnopolskiej Organizacji Pracodawców Transportu Drogowego.
Ponadto nie może stanowić również uzasadnienia do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji stanowisko skarżącego dotyczące interpretacji art. 61 § 3 p.p.s.a. W ocenie Sądu nie uprawdopodabnia ona bowiem przesłanek, o których mowa w tym przepisie. Zatem skarżący powołując te argumenty również nie przedstawił okoliczności wskazujących na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Te wszystkie okoliczności sprawy, zdaniem Sądu, wskazują, że skarżący nie uprawdopodobnił okoliczności, z których wynika zaistnienie przesłanek określonych w powołanym wyżej przepisie tj. niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków lub wyrządzenia znacznej szkody.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), orzeczono jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku