Sygnatura:
6037 Transport drogowy i przewozy
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Sygn. powiązane: VI SA/Wa 688/08
Skarżony organ:
Komendant Policji
Data:
2008-09-01
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Kazimierz Brzeziński /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Kazimierz Brzeziński po rozpoznaniu w dniu 17 września 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia H. i U. "M." Sp. z o.o. w Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 6 czerwca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 688/08 w zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi H. i U. "M." Sp. z o.o. w Z. na decyzję Komendanta S. Policji z dnia […] stycznia 2008 r., Nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie: Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. po rozpoznaniu wniosku H. i U. "M." Sp. z o.o. w Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi H. i U. "M." Sp. z o.o. w Z. na decyzję Komendanta S. Policji z dnia […] stycznia 2008 r. nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego – odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu Sąd podał, że skarżący nie wykazał by w sprawie zachodziły przewidziane w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., przesłanki warunkujące wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, tj. że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu sama okoliczność nałożenia na stronę przez organ administracji kar pieniężnych nie uzasadnia konieczności zastosowania ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu. Sąd podkreślił, że zastosowanie tej instytucji jest możliwe, pod warunkiem jednak, że skarżący uprawdopodobni, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Nie wystarcza więc samo stwierdzenie, że dana sytuacja narazić może skarżącego na niepowetowane straty, bowiem na skarżącym spoczywa ciężar uprawdopodobnienia przesłanek umożliwiających podjęcie przez Sąd wnioskowanego postanowienia.
W ocenie Sądu, przesłanką taką nie jest również złożony do Trybunału Konstytucyjnego przez Ogólnopolską Organizację Pracodawców Transportu Drogowego wniosek w sprawie stwierdzenia niezgodności art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie drogowym z Konstytucją RP, ponieważ Sąd powziął z urzędu wiadomość, iż postanowieniem z dnia 11 marca 2008 r., sygn. akt Tw 32/07 Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania dalszego biegu temu wnioskowi.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący wniósł o:
1) zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, ewentualnie
2) uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie wniosku do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, oraz
3) zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych
W uzasadnieniu zażalenia skarżący podniósł, że łączna kwota kar pieniężnych nałożonych na niego w podobnych sprawach toczących się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie wynosi 60 000 zł.
Zdaniem skarżącego kwestię wyrządzenia mu znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków należy rozpatrywać właśnie przez pryzmat wszystkich decyzji, na podstawie których zobligowano skarżącego do zapłaty powyższej kwoty kar, ponieważ konieczność uiszczenia wszystkich kar wynikających z decyzji, oznaczać będzie niepowetowane straty dla przedsiębiorcy.
Zapłata tych kar skutkować będzie ogromnymi trudnościami, de facto oznaczać będzie bankructwo firmy i konieczność zwolnienia wszystkich współpracujących z nią kierowców. Skarżący podniósł, że Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wykonanie zaskarżonej decyzji skutkujące zakończeniem prowadzonej działalności gospodarczej, a w konsekwencji utratę przez stronę skarżącą jedynego źródła utrzymania dla niej i jej rodziny, stanowi spełnienie przesłanek określonych w art. 63 § 3 p.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 18 czerwca 2004 r., FZ 136/04, niepubl.).
Zdaniem skarżącego szkoda jaką poniesie nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego.
Ponadto skarżący podniósł, że udzielenie ochrony tymczasowej uzasadnione jest przy tym faktem, iż wątpliwości konstytucyjne budzi przepis stanowiący materialnoprawną podstawę wydanych decyzji, wniosek o zbadanie którego z Konstytucją skierowała do Trybunału Konstytucyjnego Gmina Leoncin (zarejestrowany pod sygn. akt Tw 10/08).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wstrzymanie przez sąd wykonania zaskarżonej decyzji, zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. wymaga wykazania przez skarżącego jednej z dwu wymienionych w tym przepisie alternatywnych przesłanek, a mianowicie wykazania, że wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudne do odwrócenia skutki.
W orzecznictwie NSA przyjęty został pogląd, że w przypadku przesłanki wyrządzenia znacznej szkody, chodzi o taką szkodę (majątkową, także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdy zachodzi niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu lub zdrowiu (por. postanowienie NSA GZ 138/04 – LEX nr 281811).
Przesłanka ta nie zachodzi w rozpatrywanej sprawie, ponieważ kary pieniężne zapłacone przez skarżącego na podstawie decyzji wymienionych w zażaleniu mogą być zwrócone w przypadku uchylenia tych decyzji.
Skarżący nie wykazał, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że wykonanie zaskarżonej decyzji może istotnie spowodować zakończenie (bankructwo) prowadzonej przez niego działalności i w konsekwencji konieczność zwolnienia współpracujących z nim kierowców, dlatego w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, argument ten nie może uzasadniać wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wniosku tego nie uzasadnia także podniesiony w zażaleniu argument wskazujący na złożenie przez Gminę L. do Trybunału Konstytucyjnego wniosku o zbadanie zgodności z Konstytucją przepisu art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.) stanowiącego materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji, gdyż niezgodność powyższego przepisu z Konstytucją, która jest przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego i ochrona tymczasowa wynikająca z art. 61 § 3 p.p.s.a., to dwie różne kwestie. Oparcie wniosku o ochronę tymczasową na niezgodności przepisu z Konstytucją nie jest skuteczne, ponieważ przepis art. 61 § 3 p.p.s.a nie przewiduje takiej przesłanki wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Uzasadnienie wyroku