Sygnatura:
6019 Inne, o symbolu podstawowym 601
Hasła tematyczne:

Skarżony organ:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Data:
2009-02-23
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Umorzono postępowanie z art. 161 ustawy -PoPPSA
Sędziowie:
Ewa Machlejd
Mirosława Kowalska /przewodniczący sprawozdawca/
Tadeusz Nowak

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), , Sędzia WSA Ewa Machlejd, Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi B. J. w przedmiocie bezczynności Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Uzasadnienie: Pismem z dnia 5 stycznia 2009 r. B. J. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Miejskiego Konserwatora Zabytków w S. Nr […] z dnia […] czerwca 2008r. pozwalającej na remont i zmianę elewacji domu mieszkalnego jednorodzinnego przy ul. […] w S..
W uzasadnieniu B. J. wskazała, że termin do załatwienia sprawy upłynął, a mimo to organ nie rozpatrzył w/w wniosku.
Pozostałe zarzuty skargi odnoszą się do decyzji Miejskiego Konserwatora Zabytków w S. z dnia […] czerwca 2008r.
Skarżąca twierdzi, że w przedmiotowej sprawie obowiązują trzy prawomocne wyroki sądowe i trzy prawomocne decyzje SKO w G., niewykonywane przez Prezydenta S. ani Wojewodę.
Wskazała, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia
8 maja 2008r. "Wojewoda […] został zobowiązany do postępowania unieważniającego decyzję Prezydenta S. z dnia […].07.2020."
B. J. podała również, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 30 stycznia 2008r. zobowiązał do podjęcia postępowania w tej sprawie Powiatowego i Wojewódzkiego Inspektorów Nadzoru Budowlanego.
W odpowiedzi na skargę Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wniósł o jej oddalenie. Organ wskazał, że decyzją z dnia […] lutego 2009r.
znak: […] odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Miejskiego Konserwatora Zabytków w S. z dnia […] czerwca 2008r., Nr […].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwana dalej p.p.s.a.) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność organów.
W orzecznictwie podkreśla się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa, jeżeli nie dopełnił on czynności określonych w art. 36 Kpa lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usuniecie przeszkody w wydaniu decyzji.
Zgodnie z art. 161 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania:
1) jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę;
2) w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania;
3) gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
Przepis art. 161 § 1 pkt 3 ustawy p.p.s.a. ma zastosowanie także w przypadku, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organu – w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a tej ustawy – organ wyda akt lub dokona czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności.
Należy wskazać, że stosownie do art. 149 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Z przepisu tego wynika a contrario, że wydanie przez organ decyzji lub innego aktu wyłącza możliwość uwzględnienia skargi nawet wówczas, gdy ta decyzja lub akt podjęte zostały z naruszeniem terminu przewidzianego do ich wydania – por. wyr. NSA z 16 marca 2000r., I SAB 201/99 (niepubl.). Jest zatem rzeczą oczywistą, że jeżeli do daty orzekania przez sąd organ administracji publicznej, którego dotyczyła skarga na bezczynność, wyda akt lub podejmie czynność, których domagała się strona, to – mimo pozostawania w zwłoce – przestaje on tkwić w bezczynności. Postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie jego bezczynności staje się więc bezprzedmiotowe i dlatego podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3. (por. Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 listopada 2008 r. sygn. akt I OPS 6/08, LEX nr 463687).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż organ administracji wraz z przekazanymi aktami administracyjnymi sprawy ze skargi B. J. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego przekazał również decyzję wydaną w dniu […] lutego 2009r. nr […], czym uczynił zadość żądaniom skarżącej zawartym w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Należy podnieść, że przy piśmie z dnia 5 listopada 2009 r., Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przesłał dowód doręczenia skarżącej B. J. dowód doręczenia w/w. decyzji (dwukrotne prawidłowe awizowanie wypełnia dyspozycję art. 44 Kpa)
Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że Sąd nie miał podstaw do uwzględniania skargi, bowiem w dacie jej rozpoznawania organ przestał być w bezczynności z uwagi na wydany akt. Przestała zatem istnieć sprawa sądowoadministracyjna (rozumiana jako ustalenie, czy istnieje potrzeba zmuszenia organu do podjęcia nakazanych prawem aktów lub czynności).
Z uwagi na powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Uzasadnienie wyroku