Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Umorzenie postępowania
Zawieszenie/podjęcie postępowania
Sygn. powiązane: I SA/Po 561/09
Skarżony organ:
Izba Skarbowa
Data:
2009-10-05
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Umorzono postępowanie z art. 161 ustawy p.p.s.a.
Sędziowie:
Juliusz Antosik /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Sędzia NSA Juliusz Antosik po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażaleń Dyrektora Izby Skarbowej w Z. oraz T. S.A. w Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Po 561/09 zawieszające postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie ze skargi T. S.A. w Z. na decyzję Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2000 r. nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: 1. oddalić zażalenie Dyrektora Izby Skarbowej w Z., 2. umorzyć postępowanie w zakresie zażalenia T. S.A. w Z.
Uzasadnienie: Postanowieniem z dnia 16 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Po 561/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowił zawiesić postępowanie sądowe w sprawie ze skargi T. SA w Z. na decyzję Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2000 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 1995 r.
Sąd I instancji przedstawił na wstępie stan faktyczny sprawy, z którego wynikało, że Spółka wniosła w dniu 2 lutego 2001 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na wymienioną decyzję Izby Skarbowej. Wobec cofnięcia tej skargi przez stronę skarżącą, w związku z wydaniem przez Ministra Finansów decyzji z dnia 8 czerwca 2002r. stwierdzającej nieważność zaskarżonej decyzji Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2000r., Naczelny Sąd Administracyjny OZ w Poznaniu postanowieniem z dnia 26 listopada 2002r. umorzył postępowanie.
Wobec tego Izba Skarbowa w Z., po ponownym rozpatrzeniu odwołania podatnika wydała w dniu 26 lipca 2002 r. decyzję w sprawie określenia Spółce podatku od towarów i usług za lipiec 1995 r. Na decyzję tę spółka wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Postępowanie sądowe w sprawie z tej skargi dotąd nie zostało prawomocnie zakończone.
Następnie w związku z wynikami kolejnych postępowań sądowych i administracyjnych, Minister Finansów decyzją z dnia 21 listopada 2007 r. stwierdził wygaśnięcie, jako bezprzedmiotowej, swojej decyzji z dnia 8 czerwca 2002 r. stwierdzającej nieważność decyzji Izby Skarbowej z dnia 20 grudnia 2000 r. Decyzja została utrzymana w mocy decyzją Ministra Finansów z dnia 8 maja 2009 r., która została zaskarżona przez T. do WSA w Warszawie.
W dniu 29 grudnia 2004 r. T. wniosło do WSA w Poznaniu skargę o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej postanowieniem z dnia 26 listopada 2002 r. o umorzeniu postępowania w sprawie ze skargi na decyzję z dnia 20 grudnia 2000 r.
Postanowieniem z dnia 28 maja 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wznowił postępowanie w sprawie zakończonej ww. postanowieniem z dnia 26 listopada 2002 r. w przedmiocie umorzenia postępowania ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2000 r.
Sąd I instancji, analizując powyższe okoliczności, doszedł do przekonania, że rozstrzygnięcie sprawy I SA/Po 561/09, uzależnione będzie od prawomocnego zakończenia sprawy zawisłej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w przedmiocie stwierdzenia przez Ministra Finansów wygaśnięcia jego decyzji z dnia 8 czerwca 2002 r. stwierdzającej nieważność decyzji Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2000 r. W ocenie Sądu I instancji, w niniejszej sprawie kluczowa jest kwestia, która z dwóch wydanych przez ww. Izbę Skarbową decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za lipiec 1995r. faktycznie istnieje w obrocie prawnym, tj. pierwsza z dnia 20 grudnia 2000 r. czy druga z dnia 26 lipca 2002r. Dlatego, zdaniem Sądu, do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia tej kwestii, tj. do czasu wydania prawomocnego wyroku sądu administracyjnego w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Finansów z dnia 8 maja 2009r., która w trybie postępowania administracyjnego (podatkowego) przesądziła o tym, że to decyzja Izby Skarbowej z dnia 20 grudnia 2000 r. pozostaje w obrocie prawnym, nie jest zasadne rozpoznanie skargi na tę decyzję, skoro rozstrzygnięcie niniejszej sprawy zależy od wyniku postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie.
Spółka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie Sądu I instancji o zawieszeniu postępowania, zarzucając mu naruszenie art. 125 § 1 pkt 1 w związku z art. 141 § 4 i art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a."). Strona podniosła, że WSA unika merytorycznego rozpoznania sprawy, co przedłuża czas oczekiwania strony na rozstrzygnięcie. Zdaniem strony, wskazana przez sąd przesłanka zawieszenia nie ma żadnego wpływu na pozostawanie w obrocie decyzji Izby Skarbowej w 2002 r.
Dyrektor Izby Skarbowej również wniósł zażalenie na postanowienie WSA, twierdząc, że zostało ono wydane z naruszeniem art. 125 § 1 pkt 1 i art. 170 p.p.s.a. Organ przedstawił wielotorowy przebieg postępowań dotyczących kwestii zobowiązania podatkowego spółki w podatku od towarów i usług za lipiec 1995 r. Zdaniem organu, WSA posiadał pełną i wystarczającą wiedzę i dowody co do stanu faktycznego i prawnego sprawy do jej merytorycznego rozstrzygnięcia, a ponadto był związany prawomocnymi orzeczeniami WSA i NSA oraz Sądu Najwyższego.
Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o przeprowadzenie rozprawy w niniejszej sprawie z uwagi na merytoryczny charakter tej sprawy i na wniesienie zażaleń na postanowienie o zawieszeniu postępowania przez obie strony. Spółka w swoim piśmie procesowym wniosła o nieuwzględnienie wniosku organu.
Pismem z dnia 6 listopada 2009 r. skarżąca Spółka cofnęła wniesione zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie organu nie zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy wskazać, że Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku Dyrektora Izby Skarbowej o rozpoznanie zażalenia spółki na posiedzeniu jawnym w trybie art. 90 § 2 w związku z art. 193 i art. 197 § 2 p.p.s.a. Art. 90 § 2 p.p.s.a. wskazuje jedynie na możliwość sądu administracyjnego skierowania sprawy na posiedzenie jawne, gdy sprawa podlega rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. Decyzja o ewentualnym skierowaniu sprawy na rozprawę należy zawsze do uznania sądu i ewentualne wnioski stron postępowania nie mają dla sądu charakteru wiążącego.
Odnosząc się natomiast do zasadniczej kwestii, tj. zbadania, czy zasadne było zawieszenie postępowania sądowego w sprawie ze skargi T. SA w Z. na decyzję Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2000r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 1995 r., stwierdzić należy, że stosownie do treści art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu pierwszej instancji, że sytuacja, jaka ma miejsce w niniejszej sprawie, wymaga wyjaśnienia, która decyzja wymiarowa w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec 1995 r. pozostaje w obrocie prawnym. Stąd też, oczekiwanie na prawomocne rozstrzygnięcie postępowania sądowoadministracyjnego ze skargi na decyzję Ministra Finansów z 8 maja 2009 r., w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji z 8 czerwca 2002 r., stwierdzającej nieważność decyzji Izby Skarbowej w Z. z dnia 20 grudnia 2000 r. może mieć wpływ na wynik sprawy I SA/Po 561/09.
Nie można przy tym zgodzić się ze stanowiskiem organu, że Sąd I instancji naruszył art. 170 p.p.s.a., Należy bowiem wskazać, że poglądy Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku I FSK 194/05 odnośnie nieważności decyzji Ministra Finansów z dnia 8 czerwca 2002 r., zostały wypowiedziane na tle sprawy toczącej się co prawda w trybie nadzwyczajnym, jednakże nie w trybie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 8 czerwca 2002 r., lecz w przedmiocie wznowienia postępowania. Tym samym, stanowisko NSA wyrażone w wyroku I FSK 194/05 nie może wiązać Sądu I instancji w zakresie ważności/nieważności decyzji Ministra Finansów z dnia 8 czerwca 2002 r.
Na marginesie należy zaznaczyć, że w sprawie ze skargi T. na decyzję Ministra Finansów z dnia 8 maja 2009 r. zapadł już wyrok WSA w Warszawie (z dnia 17 lipca 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 1047/09 ), a także NSA (I FSK 1761/09 z dnia 6 listopada 2009 r.).
Mając na uwadze powyższe okoliczności, Naczelny Sąd Administracyjny, stosownie do art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji. O umorzeniu postępowania w zakresie zażalenia skarżącej Spółki orzeczono w oparciu o art. 60 w związku z 161 § 1 pkt 1, art. 193 i art. 197 § 2 tejże ustawy.

Uzasadnienie wyroku