Sygnatura:
6110 Podatek od towarów i usług
Hasła tematyczne:
Podatek od towarów i usług
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-09-01
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Oddalono wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia
Sędziowie:
Katarzyna Golat /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Golat po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia […] r. Nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług, w kwestii wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia postanawia oddalić wniosek.
Uzasadnienie: Skargą z dnia […] skarżący – A.B. zaskarżył postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia […] nr […].
Postanowieniem tym organ II instancji utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia […], mocą którego odmówiono stwierdzenia nieważności postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. z dnia […]. W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Na poparcie wniosku skarżący przytoczył okoliczność dużego prawdopodobieństwa obciążenia przedmiotowego postanowienia wadą, o której mowa w art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.
W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że podstawą prawną rozpoznania wskazanego wniosku jest przepis art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwanej dalej P.p.s.a.), stanowiący że wniesienie skargi do Sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Zaskarżona akt jest zatem wykonalny i mimo zaskarżenia do sądu może stać się przedmiotem postępowania egzekucyjnego. Jednakże w myśl art. 61 § 3 tej ustawy, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie tego aktu lub czynności w całości lub w części, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
W świetle cytowanego przepisu nie budzi zatem wątpliwości, że zasadą jest, iż zaskarżone rozstrzygnięcia, w tym w szczególności postanowienie, powinny być wykonane. Zatem zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może nastąpić jedynie wtedy, gdy ujawnione zostaną okoliczności uzasadniające zastosowanie tej czynności prawno-procesowej. Wstrzymanie wykonania postanowienia lub czynności jest jedynie środkiem tymczasowej ochrony strony skarżącej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez Sąd i zgodnie z art. 61 § 6 wymienionej ustawy upada w razie wydania przez sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji. Dlatego zastosowanie tej instytucji, będącej wyjątkiem od zasady wykonalności aktu lub czynności, jest uzasadnione szczególnymi okolicznościami wskazującymi na istniejące realne zagrożenie wystąpienia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków do czasu wydania przez Sąd orzeczenia kończącego postępowanie w pierwszej instancji.
Rozstrzygając więc w oparciu o art. 61 § 3 P.p.s.a. Sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych. Ustawa wymienia w tym przepisie dwie przesłanki: niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zgodnie z poglądami doktryny i orzecznictwa przy rozpoznawaniu przesłanki niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody należy w szczególności przyjąć, że chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Okolicznościami uznawanymi w orzecznictwie za wysoce szkodliwe i zarazem trudne do odwrócenia w ujęciu art. 61 § 3 P.p.s.a. są m.in.: poniesienie straty na życiu lub zdrowiu oraz pozbawienie wnioskodawcy jedynego źródła utrzymania (por. post. NSA z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04, Lex nr 281811; post. NSA z dnia 18 czerwca 2004 r., sygn. akt FZ 136/04, niepubl.).
Warunkiem wydania przez Sąd postanowienia o wstrzymaniu aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc samo powtórzenie treści przepisu. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (Komentarz do art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze, 2005 r.). Na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Niewskazanie we wniosku okoliczności uzasadniających twierdzenie, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków oznacza brak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej przez Sąd (J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2006 r., s. 189).
Skarżący musi przytoczyć istnienie konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania aktu lub czynności jest zasadne, co potwierdza orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. w sprawach o sygn. akt II OZ 550/07, II OZ 802/06, II OZ 788/06, II OZ 166/06, II OZ 113/06, II FZ585/06, II FZ 598/06, II FZ 666/06, FZ 250/04).
Odnosząc się do wskazanych w uzasadnieniu wniosku okoliczności, mających, zdaniem skarżącego uzasadniać wstrzymanie zaskarżonego postanowienia, przede wszystkim nie sposób nie zauważyć, że skarżący w sposób niezwykle lakoniczny wskazał jedynie na kwalifikowaną wadliwość zaskarżonego postanowienia. Skarżący nie wyjaśnił jakie okoliczności przemawiałyby za stwierdzeniem wystąpienia okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania.
W niniejszej sprawie analiza zawartego w skardze wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia wskazuje, że nie zachodziły podstawy do wstrzymania wykonania w oparciu o ten wniosek. Skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania nie wskazując okoliczności, które stanowiłyby podstawę jego żądania. Formułując wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia nie sprecyzowano jakie konkretnie szkody mogłoby wywołać wykonanie zaskarżonego postanowienia.
Przywołany przez skarżącego argument w postaci obciążenia zaskarżonego postanowienia kwalifikowaną wadą prawną (z art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej) nie mieści się w katalogu przesłanek uprawniających Sąd do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, a zatem nie uprawdopodabnia możliwości wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie może zatem stanowić podstawy do wstrzymania wykonania postanowienia, gdyż nie powoduje konsekwencji, o jakich mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Reasumując powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Uzasadnienie wyroku