Sygnatura:
6033 Zajęcie pasa drogowego (zezwolenia, opłaty, kary z tym związane)
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Sygn. powiązane: II GZ 140/09
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-01-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Krzysztof Przasnyski /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Krzysztof Przasnyski po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego […] z dnia 31 października 2008 r. nr […] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego postanawia odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Uzasadnienie: Wnioskiem z dnia 30 stycznia 2009 r., M. K. zwrócił się o zwolnienie od wpisu od skargi oraz ustanowienie pełnomocnika z urzędu w niniejszej sprawie. Braki formalne wniosku poprzez złożenie go na urzędowym formularzu PPF skarżący uzupełnił w dniu 16 lutego 2009 r. (data stempla pocztowego). Jednocześnie wnioskodawca zmodyfikował żądanie co do zakresu przyznania prawa pomocy, domagając się jedynie zwolnienia od kosztów sądowych.
Zgodnie ze złożonym przez skarżącego oświadczeniem o stanie rodzinnym, majątku i dochodach prowadzi on gospodarstwo domowe z dwojgiem małoletnich dzieci, jest posiadaczem lokali użytkowych, nie posiada natomiast przedmiotów o wartości powyżej 3000 euro oraz jakichkolwiek zasobów pieniężnych, w tym oszczędności i papierów wartościowych. Wnioskodawca oświadczył, iż zaciągnął kredyt w wysokości 150 000 zł. W rubryce 10 wniosku, w której należało podać dochody wnioskodawcy i osób pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym oraz wskazać ich źródło i miesięczną wysokość, skarżący wpisał jedynie "brak osób". Jednocześnie wyjaśnił, iż ponoszone przez niego koszty utrzymania przewyższają uzyskiwane dochody.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej – P.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 P.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
W świetle powołanych uregulowań przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
W związku z tym, iż oświadczenie strony skarżącej zawarte we wniosku okazało się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych, na podstawie art. 255 P.p.s.a., zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 19 lutego 2009 r., doręczonym w dniu 24 lutego 2009 r. wezwano skarżącego do przedłożenia – w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania – następujących dokumentów: odpisów zeznań podatkowych za 2008 r. (jeżeli zostały już sporządzone); dokumentów potwierdzających wysokość przychodu, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) z działalności gospodarczej za 2008 r.; wyciągów i wykazów ze wszystkich posiadanych rachunków bankowych, maklerskich (i innych na których gromadzone są środki pieniężne), obrazujących historię i salda tych rachunków w okresie ostatnich trzech miesięcy, a w przypadku ich nieposiadania złożenia stosownego oświadczenia w tym przedmiocie; odpisów złożonego we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenia identyfikacyjnego (NIP-1 z załącznikiem NIP-B) wraz z jego aktualizacjami; dokumentów obrazujących wysokość ponoszonych w okresie ostatnich trzech miesięcy kosztów utrzymania (opłaty za czynsz, energię elektryczną, gaz, ogrzewanie, innych); oświadczenia w przedmiocie wszystkich zarejestrowanych na niego pojazdów mechanicznych (podania ich marki, modelu, roku produkcji i aktualnej wartości); oświadczenia w przedmiocie otrzymywania lub płacenia alimentów na rzecz pozostających na jego utrzymaniu małoletnich dzieci oraz dokumentów okoliczność tę potwierdzających; dodatkowego oświadczenia w przedmiocie posiadanych lokali użytkowych (podania ich liczby, funkcji oraz wielkości) oraz dokumentów potwierdzających podawaną we wniosku wysokość zadłużenia z tytułu zaciągniętego kredytu i aktualną wysokość spłacanych przez wnioskodawcę miesięcznych rat kredytowych.
Pomimo upływu wyznaczonego terminu sądowego, do dnia wydania niniejszego orzeczenia skarżący nie nadesłał jakichkolwiek żądanych dokumentów ani oświadczeń.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, stwierdzić należy, iż skarżący nie udowodnił dostatecznie, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy. Zważyć należy, że przy rozpoznawaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie prowadzi się dochodzenia, w sytuacji, gdy dokładne dane umożliwiające pełną ocenę stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych wnioskodawcy nie są znane, gdyż uchyla się on od złożenia stosownych dokumentów w tym przedmiocie. Jak już bowiem wskazano, sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, iż niewykonanie wezwania do złożenia dodatkowych oświadczeń lub dokumentów uniemożliwia dokonanie rzetelnej analizy sytuacji finansowej strony (por. postanowienie NSA z dnia 1 marca 2006 r. sygn. akt II OZ 235/06 niepubl.). Bierność wnioskodawcy w tym zakresie należy potraktować jako niewykazanie przesłanek, o których mowa w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 24 marca 2005 r. sygn. akt OZ 128/05 niepubl.).
W konsekwencji na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Uzasadnienie wyroku