Sygnatura:
6192 Funkcjonariusze Policji
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Sygn. powiązane: II SA/Wa 1005/09
Skarżony organ:
Komendant Policji
Data:
2009-09-01
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Anna Lech /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 23 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ł. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1005/09 o odmowie wstrzymania wykonania rozkazu personalnego Komendanta Głównego Policji z dnia […] maja 2009 r., nr […] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie: Ł. W. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia […] maja 2009 r., nr […] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji, w której to skardze zawarł wniosek o jego wstrzymanie. Skarżący podniósł, że wykonanie rozkazu o zwolnieniu ze służby rodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia mu znacznej szkody, bowiem z pracą w Policji związał swoje plany życiowe, a zwolnienie ze służby bardzo utrudni mu znalezienie zatrudnienia zgodnego ze zdobytymi już kwalifikacjami.
Postanowieniem z dnia 21 lipca 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 1005/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania zaskarżonego rozkazu personalnego wskazując, że każda decyzja pociąga za sobą określone skutki prawne, jednakże wstrzymanie jej wykonania możliwe jest tylko sytuacji zagrożenia wyrządzeniem znacznej szkody lub spowodowaniem trudnych do odwrócenia skutków.
Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie można mówić o trudnych do odwrócenia skutkach rozkazu zwalniającego ze służby z uwagi na możliwość przywrócenia do niej. Ponadto, trudności ze znalezieniem pracy zgodnej z kwalifikacjami skarżącego mogą stanowić potencjalną komplikację, jednak, w ocenie Sądu, nie oznaczają automatycznie wyrządzenia znacznej szkody skarżącemu.
Na to postanowienie Ł. W. złożył zażalenie, w którym zażądał wstrzymania wykonania zaskarżonego rozkazu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Skarżący podniósł, że swoją sytuację przekonująco opisał w skardze oraz podał, że na nim i na jego żonie ciąży zaciągnięty w październiku 2008 r. kredyt, do spłaty którego pozostało jeszcze 14 tysięcy złotych. Wskazał ponadto, że jako osoba usunięta z Policji nie jest w stanie znaleźć żadnej pracy, gdyż jest zarejestrowany jako bezrobotny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
stosownie do treści przepisu art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy, o czym stanowi art. 61 § 3 wskazanej wyżej ustawy.
Podkreślić należy, iż katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia jest zamknięty. Na etapie rozpoznania wniosku o wstrzymanie wykonania orzeczenia, Sąd nie bada zasadności samej skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny pragnie zaznaczyć, że z art. 61 § 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, iż to strona jest obowiązana do wskazania przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd musi opierać się na materiale pozwalającym zająć stanowisko. Możliwość wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia na podstawie art. 61 § 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie oznacza, iż Sąd jest zobligowany w każdym przypadku – niezależnie od okoliczności sprawy – uwzględnić wniosek strony skarżącej.
Na etapie rozpoznawania wniosku Sąd winien wziąć pod rozwagę wszelkie okoliczności, jednak przyjęcie takiego poglądu nie może prowadzić do całkowitego zwolnienia strony z podania jakichkolwiek przyczyn mających uzasadniać wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i w konsekwencji do przerzucania w całości ciężaru wskazania tych przesłanek na sąd administracyjny.
Przesłanką wstrzymania postanowienia jest niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, przy czym ustalenie, czy grożąca szkoda jest szkodą znaczną jest możliwe tylko w oparciu o okoliczności konkretnej sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny stoi na stanowisku, że o znacznej szkodzie można mówić, jeśli rozmiary szkody wywołanej wykonaniem zaskarżonego aktu administracyjnego są większe niż zwykłe skutki wywołane wykonaniem aktu tego rodzaju.
Przesłanka spowodowania trudnych do odwrócenia skutków także musi być rozważana z uwzględnieniem specyfiki aktu administracyjnego, którego dotyczy wniosek o wstrzymanie.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie uznał, że skarżący nie wykazał, aby zostały spełnione przesłanki określone w art. 61 § 3 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W przepisie tym chodzi bowiem o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny pragnie w tym miejscu zważyć, że samo powołanie się na okoliczność, iż wykonanie zaskarżonego postanowienia rodzi pewne skutki prawne, nie daje podstawy do ochrony tymczasowej wynikającej z art. 61 § 3 powołanej ustawy, ponieważ nie jest tożsame z wyrządzeniem znacznej szkody lub trudnych do usunięcia skutków. Każda bowiem decyzja, czy postanowienie wywołuje określone skutki prawne, nie każda jednak podlega ochronie tymczasowej, ponieważ nie jest tożsame z wyrządzeniem znacznej szkody lub trudnych do usunięcia skutków.
Trafnie zatem Sąd pierwszej instancji uznał, że w niniejszej sprawie nie można mówić o trudnych do odwrócenia skutkach rozkazu zwalniającego ze służby, gdyż trudności ze znalezieniem pracy zgodnej z kwalifikacjami skarżącego mogą stanowić potencjalną komplikację, nie oznaczają jednak wyrządzenia znacznej szkody skarżącemu.
W związku z tym uznać należy, że zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lipca 2009 r., nie narusza przepisów obowiązującego prawa.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.
Uzasadnienie wyroku