Sygnatura:
6072 Scalenie oraz podział nieruchomości
Hasła tematyczne:
Przywrócenie terminu
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-11-16
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Treść wyniku:
Przywrócono termin do wniesienia skargi
Sędziowie:
Anna Sobolewska-Nazarczyk /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Anna Sobolewska – Nazarczyk (spr.), po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. R. Ł. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia […] września 2009 r. Nr […] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości p o s t a n a w i a: przywrócić skarżącemu termin do wniesienia skargi
Uzasadnienie: Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia […] września 2009 r.
Nr […] utrzymało w mocy decyzję Kolegium z dnia […] sierpnia 2009 r. odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji tego Kolegium z dnia […] kwietnia 2007 r. dotyczącej stwierdzenia nieważności decyzji z dnia […] czerwca 1988 r. wydanej przez Naczelnika Miasta i Gminy S. w sprawie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości położonej w Z. Przedmiotowa decyzja wraz z pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia skargi została doręczona w miejscu stałego zatrudnienia K. R. Ł. w dniu 25 września 2009 r., a jej odbiór – zgodnie z adnotacją umieszczoną na zwrotnym potwierdzeniu odbioru potwierdziła osoba upoważniona do odbioru korespondencji w miejscu stałego zatrudnienia adresata – A. S.
W dniu 28 października 2009 r. K. R. Ł. wywiódł skargę na powyższą decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze z dnia […] września 2009 r. Wnioskiem zaś z dnia 26 listopada 2009 r. zwrócił się o przywrócenie terminu do jej wniesienia, podnosząc, że do dnia doręczenia odpowiedzi na skargę stwierdzającej przekroczenie 30-dniowego terminu wniesienia skargi był przekonany, że zaskarżona decyzja została doręczona mu w poniedziałek 28 września 2009 r. Tymczasem jak później ustalono, przedmiotowa decyzja, pod nieobecność skarżącego, została przekazana osobie nieupoważnionej do odbioru jego prywatnej korespondencji. Taki sposób doręczenia, w ocenie skarżącego, jest niezgodny z art. 42 § 1 Kpa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
W ocenie Sądu wniosek skarżącego o przywrócenie terminu do wniesienia skargi zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej cytowanej: p.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), uchybiony termin, w tym również do wniesienia skargi, należy przywrócić, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki: strona wystąpi z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu, dokonując jednocześnie czynności, dla której określony był termin, we wniosku zostaną uprawdopodobnione okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu. Oznacza to, iż strona nie jest zobowiązana
w postępowaniu o przywrócenie terminu do udowodnienia braku swej winy, wystarczy, bowiem, że uprawdopodobni powyższą okoliczność. Z powyższych względów Sąd zobowiązany był rozważyć, czy argumenty skarżącego uprawdopodobniają, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy.
Niewątpliwe jest, iż skarga została wniesiona przez K. R. Ł. z przekroczeniem ustawowego terminu 30 dni (art. 53 § 1 p.p.s.a.) od doręczenia zakwestionowanego w niej orzeczenia: doręczenie nastąpiło, bowiem w dniu 25 września 2009 r., zaś skarga wpłynęła dopiero w dniu 28 października 2009r.
W przedmiotowej sprawie skarżący wyjaśnił, że nie wniósł skargi w terminie, albowiem zaskarżona decyzja została mu faktycznie doręczona dopiero 28 września 2009 r. Wcześniejsze doręczenie tj. w dniu 25 września 2009 r. skarżący uznaje za nieskuteczne, gdyż listonosz przekazał przedmiotowe pismo osobie nieupoważnionej do odbioru jego prywatnej korespondencji, co narusza art. 42 § 1 Kpa.
Okoliczności wskazane we wniosku skarżącego dostatecznie uprawdopodobniają, iż do uchybienia terminu do wniesienia skargi doszło bez winy skarżącego w rozumieniu art. 86 §1 cytowanej ustawy. Należało wziąć, bowiem pod uwagę, iż zaskarżona decyzja, jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, została doręczona osobie upoważnionej do odbioru korespondencji w miejscu stałego zatrudnienia adresata – A. S. Tymczasem, jak wynika z analizy art. 42 § 1 Kpa pisma doręcza się osobom fizycznym tylko w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. W przypadku, zaś gdy osoba fizyczna wskazała miejsce pracy jako adres do doręczeń, doręczenie w miejscu pracy jest skuteczne tylko wówczas, gdy pismo odbierze ta osoba fizyczna, nie zaś inna osoba uprawniona do odbioru pism w tym miejscu pracy. Gdyby było inaczej to przepis ten musiałby zawierać dodatkowe sformułowanie, takie jak w art. 138 § 2 k.p.c., że dla adresata, którego listonosz nie zastanie w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pisma (wyrok WSA w Opolu z dnia 1 kwietnia 2008 r. II SA/Op 19/08, Lex nr 489250). Co prawda siedziba przedsiębiorstwa prowadzonego przez osobę fizyczną jest również miejscem pracy tej osoby, jednakże, aby doręczenie pisma adresowanego do właściciela przedsiębiorstwa było prawnie skuteczne, niezbędne jest wyjaśnienie, czy osoba potwierdzająca odbiór korespondencji była do tej czynności upoważniona (tak: WSA w Krakowie w wyroku z dnia 10 kwietnia 2008 r., I SA/Kr 1429/07, Lex nr 505355). W przedmiotowej sprawie, jak podnosi skarżący, osoba, która odebrała zaskarżoną decyzję takiego upoważnienia nie miała.
Powyższe okoliczności w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku zasługują na uwzględnienie, skarżący tym samym uprawdopodobnił, że niedochowanie terminu do wniesienia skargi było przez niego niezawinione. Końcowo nadmienić należy, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, strona złożyła w ciągu 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu, a zatem nie jest to wniosek spóźniony – art. 87§1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając na uwadze powyższe oraz konstytucyjne prawo skarżącego do sądu, na podstawie art. 86 i 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzeczono jak
w sentencji postanowienia.

Uzasadnienie wyroku