Sygnatura:
6037 Transport drogowy i przewozy
Hasła tematyczne:
Zawieszenie/podjęcie postępowania
Sygn. powiązane: II GZ 234/08
Skarżony organ:
Inspektor Transportu Drogowego
Data:
2008-04-04
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odmówiono zawieszenia postępowania
Sędziowie:
Grażyna Śliwińska /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku "S". Sp. z o.o. z siedzibą w W. o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie ze skargi "S". Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia […] czerwca 2007 r., nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego postanawia: odmówić zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego
Uzasadnienie: Postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, mając na uwadze zakończenie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawie o sygn. akt […], podjął z urzędu postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie ze skargi "S" Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia […] czerwca 2007 r., nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego.
W dniu 25 kwietnia 2008 r. wpłynął do Sądu wniosek strony skarżącej o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego. W uzasadnieniu strona skarżąca podniosła, iż w dniu 28 lutego 2008 r. Gmina L. wystąpiła do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o stwierdzenie niezgodności z Konstytucją art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, a tym samym uznać należy, iż nie odpadła dotychczasowa przesłanka stanowiąca przyczynę zawieszenia postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny z Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.
W niniejszej sprawie skarżąca spółka wskazała, że do Trybunału Konstytucyjnego złożony został wniosek Gminy L., zarejestrowany pod sygn. akt […], jednak w ocenie Sądu nie zachodzi przesłanka do zawieszenia postępowania.
Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że z treści art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. wynika fakultatywność zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnrego. Nadto, w przepisach ogólnych p.p.s.a. została zawarta zasada koncentracji materiału procesowego – vide: art. 7 p.p.s.a. ( M. Romańska w: T. Woś, H. Knysiak- Molczyk, M. Romańska, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2005, str. 108). Zgodnie z tymże art. 7 p.p.s.a. sąd administracyjny powinien podejmować czynności zmierzające do szybkiego załatwiania sprawy i dążyć do jej rozstrzygnięcia na pierwszym posiedzeniu. Wskazać też trzeba na prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki – art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 Konwencji z dnia 4 listopada 1950 r. o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r., Nr 61, poz. 284, ze zm.).
Z uwagi na powyższe unormowania, zmierzające do przeciwdziałania przewlekłości postępowania sądowego, dla rozpoznania niniejszej sprawy nie jest celowe ponowne oczekiwanie na ewentualny wyrok Trybunału Konstytucyjnego.
Sądowi z urzędu wiadomo, że analogicznemu wnioskowi O. odmówiono nadania dalszego biegu ( postanowienie TK z dnia […] marca 2008 r., sygn. akt […]). Z tej też przyczyny postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2008 r. Sąd podjął postępowanie zawieszone postanowieniem z dnia 18 października 2007 r.
Ponadto, ze względu na możliwość wznowienia postępowania, rozpoznanie niniejszej sprawy nie będzie w ocenie Sądu zamykać stronie drogi do ewentualnego wzruszenia wydanego orzeczenia. Na ten aspekt wskazał również NSA ( wyrok z dnia 23 stycznia 2007 r., sygn. akt II OSK 702/06, LEX nr 321527), mianowicie: celowość zawieszenia postępowania na podstawie pkt 1 § 1 art. 125 p.p.s.a. powinna być analizowana z punktu widzenia wystąpienia w przyszłości przesłanek do wznowienia postępowania administracyjnego, zakończonego zaskarżoną decyzją lub innym aktem, jak i przesłanek do wznowienia postępowania sądowoadministracyjengo. Argument ten podnoszony jest także w doktrynie ( zob. w: B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka- Medek, "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Zakamycze, Kraków 2005, s. 302).
Sąd stoi też na stanowisku, że w razie powzięcia w składzie rozpoznającym daną sprawę wątpliwości co do konstytucyjności danego przepisu może sam przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu – w trybie art. 193 Konstytucji RP i art. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym ( Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.) – pytanie prawne co do zgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi lub ustawą, jeżeli od odpowiedzi na to pytanie zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się przed sądem.
Wobec powyższego, Sąd uznał, że nie jest celowe zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego w niniejszej sprawie i na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.
Uzasadnienie wyroku