Sygnatura:
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601 644 oraz od 646-652
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie i Ochrony Zdrow
Data:
2009-08-04
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Beata Kalaga-Gajewska /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga – Gajewska, , , po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. N. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Z. w przedmiocie opłacania składek na ubezpieczenie społeczne w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie adwokata p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy WSA/post.1 – sentencja postanowienia
Uzasadnienie wyroku
Postanowieniem z dnia 21 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę M. N. na bezczynność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Z. w przedmiocie opłacania składek na ubezpieczenie społeczne.
Następnie, to jest w dniu […] r. skarżąca złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy domagając się ustanowienia adwokata z urzędu. Wraz z pisemnym wnioskiem skarżąca przedłożyła urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy w którym wskazała, że domaga się jedynie zwolnienia od kosztów sądowych. W odpowiedzi na wezwanie Sądu skarżąca ostatecznie sprecyzowała w piśmie procesowym z dnia […] r., że domaga się ustanowienia adwokata.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca podała, że nie ma środków finansowych niezbędnych do zatrudnienia prawnika. Podniosła, że z winy organu administracji pozbawiona została możliwości ubiegania się o świadczenie emerytalne oraz wywiodła, iż udział adwokata w sprawie jest niezbędny z uwagi na potrzebę sporządzenia skargi kasacyjnej od wydanego przez Sąd orzeczenia.
Jednocześnie skarżąca zadeklarowała, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z małżonkiem i synem oraz, że nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, przedmiotów wartościowych ani nieruchomości z wyjątkiem mieszkania o powierzchni […] m2. Miesięczny dochód rodziny skarżącej zadeklarowany został w kwocie 2.547,52 zł, na który składają się emerytura pobierana przez męża skarżącej w wysokości 1.980,44 zł oraz renta socjalna syna w kwocie 567,08 zł.
Przedłożone przez skarżącą dokumenty uznano za niewystarczające dla oceny jej sytuacji materialnej dlatego wezwaniem z dnia 9 listopada 2009 r. zwrócono się do niej o uzupełnienie i uprawdopodobnienie danych, na które się powołała.
W odpowiedzi strona nadesłała dokumenty wskazujące na wysokość wydatków dokonywanych z tytułu opłat za czynsz, zakup leków opłat za telefon, gaz i energię elektryczną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. , stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie natomiast z art. 245 § 1 powołanej ustawy, prawo pomocy może być udzielone w zakresie całkowitym lub częściowym.
Odnosząc się do wniosku M. N. należy wskazać, że w myśl zasady sformułowanej w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym następuje wówczas, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i swojej rodziny.
O ewentualnym przyznaniu prawa pomocy przesądza zatem przesłanka zobiektywizowana, o czym świadczy słowo "wykazanie" nakładające na stronę nie tylko powinność uprawdopodobnienia ale formułujące obowiązek wskazania przez nią obiektywnie zaistniałych przesłanek stanu rzeczywistego (por. P. Dobosz, Procedury administracyjne, model sądownictwa administracyjnego a "prawo pomocy" praca zbiorowa pod red. J. Stelmasiaka, J. Niczyporuka, S. Fundowicza, Oficyna Wydawnicza VERBA s.c., Lublin 2003, s. 117). Powyższe oznacza, że rozstrzygnięcie wniosku zależy od tego, co zostało udowodnione przez stronę.
W tym właśnie kontekście uznano, że okoliczności sprawy nie uzasadniają uwzględnienia zgłoszonego wniosku. Zważywszy bowiem na relacje pomiędzy dochodem przypadającym na trzyosobowe gospodarstwo domowe, a rozmiarem wydatków, które obciążają rodzinę Sąd uznał, że przesłanka wynikająca z powołanego na wstępie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. nie została spełniona. W tym miejscu należy wskazać, że dochód gospodarstwa domowego skarżącej to kwota 2.547,52 zł. Jednocześnie na podstawie dokumentów źródłowych przedłożonych przez skarżącą ustalono, że średnie miesięczne koszty stałe obciążające rodzinę wynoszą 1.315,29 zł. Na kwotę tą składają się wydatki z tytułu czynszu – 510,99 zł, opłata za gaz – 109,38 zł, opłata za energię elektryczną – 278,46 zł, opłata za wodę – 65 zł, opłata za telefon – 73,85 zł, opłata za Internet – 68,89 zł, oraz wydatki na leki w kwocie 347,95 zł.
Z powyższego wyliczenia wynika, że po odliczeniu wspomnianych wydatków do dyspozycji rodziny skarżącej pozostaje kwota 1.232,23 zł, co w przeliczeniu na osobę w rodzinie daje kwotę 410, 74 zł. Nawet zatem uwzględniwszy konieczność pomniejszenia wyżej wskazanej kwoty o wydatki, jakie wiążą się z koniecznością zakupu żywności, oraz środków czystości dla trzyosobowej rodziny kwota 1.232,23 zł powinna umożliwić poczynienie oszczędności wystarczających na uiszczenie pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku dla niezbędnych potrzeb życiowych skarżącej i jej rodziny.
Z sytuacją bowiem istnienia zagrożenia utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny mamy do czynienia bowiem dopiero wówczas, gdy w skutek uiszczenia kosztów doszłoby do takiego zachwiania sytuacji materialnej i bytowej, które skutkowałoby brakiem możliwości zapewnienia sobie i swoim najbliższym przynajmniej minimum warunków socjalnych (podobnie: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2005 r., II FZ 137/05). Tymczasem skarżąca posiada środki na zapłatę wszystkich bieżących opłat oraz pozostaje jej do dyspozycji kwota, która bez wątpienia wystarcza na zapewnienie rodzinie koniecznego utrzymania. W ocenie Sądu rodzina nie poniesie dotkliwej szkody w wyniku uiszczenia kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika skoro dochód jaki osiąga pozwala na poczynienie stosownych oszczędności w celu zgromadzenia niezbędnych środków do prowadzenia sprawy sądowej.
Mając na uwadze wszystkie powołane wyżej okoliczności Sąd postanowił jak w sentencji na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.