I SA/Go 45/09 – Postanowienie WSA w Gorzowie Wlkp.


Sygnatura:
6111 Podatek akcyzowy
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2009-01-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Zbigniew Kruszewski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. – Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 kwietnia 2009 r. wniosku "M" Sp. z o.o. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia […] r. nr […] w przedmiocie podatku akcyzowego za poszczególne miesiące od marca do grudnia 2005 roku postanowił: odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie wyroku

W odpowiedzi na wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi ustalonego na 2.000 zł. skarżąca spółka złożyła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych podnosząc w uzasadnieniu wniosku, iż nie jest w stanie ponieść żądanej od niej opłaty, ponieważ jej dłużnicy nie regulują na bieżąco swych należności, przez co spółka nie ma wystarczających środków.
Z oświadczenia prezesa zarządu spółki wynikało, że kapitał zakładowy spółki wynosi 60.000 zł, wartość środków trwałych według bilansu za ostatni rok 998.187,99 zł zaś zysk brutto (również według zapisów bilansu) 664,437 zł. Spółka posiada dwa rachunki bankowe z których na dzień składania wniosku saldo jednego było dodatnie i wynosiło 15.806,33 zł, natomiast drugiego było ujemne i wynosiło -173.479 zł.
Na podstawie zarządzenia z dnia 26 lutego br. w trybie art. 255 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. – dalej określanej jako "p.p.s.a.") skarżąca została wezwana do złożenia odpisu zeznania rocznego w podatku dochodowym prawnych za 2008 rok, odpisów deklaracji miesięcznych w podatku od towarów i usług za ostatnie dwa miesiące, zbiorczego zestawienia wartości przychodów za ostatnie trzy miesiące, aktualnych wyciągów obrazujących saldo na wszystkich rachunkach bankowych spółki oraz oświadczenia czy i z jakich przedmiotów korzysta spółka na podstawie umów leasingu z podaniem wartości miesięcznych obciążeń z tego tytułu.
Pismo zawierające wezwanie, wobec nieodebrania przez spółkę pomimo dwukrotnego awizo (w dniach 23 i 31 marca br.) zostało zwrócone do tutejszego sądu.
Zgodnie z art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. osobie prawnej prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje w razie wykazania, iż nie posiadania wystarczających środków na pokrycie całości kosztów postępowania.
Z przepisu tego wynika, iż ciężar wykazania istnienia przesłanek prawa pomocy spoczywa na stronie, która ubiega się o jego przyznanie. W razie jednak, gdyby treść oświadczenia o stanie majątkowym i dochodach wnioskodawcy obligatoryjnie składanego wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy (art. 252 § 1 p.p.s.a.) nie zawierała danych wystarczających do oceny, bądź też nasuwała by wątpliwości co do rzeczywistego stanu majątkowego strony i jej zdolności płatniczych, sąd (lub referendarz sądowy) zgodnie z art. 255 p.p.s.a. zobligowany jest do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia tych okoliczności poprzez wezwanie strony do złożenia konkretnie określonych dokumentów i oświadczeń i dopiero w oparciu o taki materiał dowodowy wydaje rozstrzygnięcie w przedmiocie prawa pomocy.
Zaniechanie zastosowania się przez stronę do wezwania sądu wystosowanego w trybie wyznaczonym przez art. 255 p.p.s.a. ma ten skutek, że sąd (referendarz sądowy) nie może skorzystać ze wszystkich koniecznych do rozstrzygnięcia wniosku oświadczeń bądź dokumentów źródłowych. Ich brak powoduje, że materiał dowodowy w dalszym ciągu jest niekompletny, a zatem niewystarczający do ustalenia, czy twierdzenie strony o niemożności poniesienia kosztów postępowania znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Konsekwencją procesową takiego stwierdzenia może być nieuwzględnienie wniosku w jego pełnym zakresie, a nawet odmowa przyznania prawa pomocy (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wydanie 3, Warszawa 2008, str. 613-614 i powołane tam orzecznictwo).
Wezwanie do złożenia dodatkowych dokumentów wystosowane w niniejszej sprawie, wobec niepodjęcia go w terminie 14 dni od pierwszego awizo, należy uznać za skutecznie doręczone w trybie art. 73 p.p.s.a.
Wobec tego wniosek skarżącej spółki podlegał rozpoznaniu w oparciu o treść oświadczenia o dochodach i majątku spółki zawartego w złożonym wniosku o przyznanie prawa pomocy (por. post. NSA z 31.III.2005r. II FZ 126/05 ONSAiWSA z 2006r. z. 1 poz. 13).
Informacje przedstawione w tym oświadczeniu nie dawały jednak wystarczających podstaw do choćby częściowego uwzględnienia żądania zwolnienia od kosztów sądowych. Przywołany wcześniej art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. nakazuje bowiem porównanie obiektywnego stanu posiadania osoby prawnej z wysokością obciążających ją kosztów postępowania. W sytuacji gdy z porównania tego wynika, iż wnioskodawca dysponuje środkami wystarczającymi na pokrycie kosztów sądowych, brak jest przesłanek zwolnienia z obowiązku ich ponoszenia. Według oświadczenia prezesa zarządu skarżącej spółki spółka posiada środki pozwalające na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym. W oświadczeniu podano mianowicie, iż na jedynm z rachunków bankowych spółki wielokrotnie przewyższają wartość należnego wpisu od skargi, stanowiącego jedyną opłatę sądową podlegającą uiszczeniu na obecnym etapie postępowania. Konkluzja taka stoi na przeszkodzie uwzględnieniu żądania wniosku.
W tym stanie rzeczy postanowiono jak w sentencji.