Sygnatura:
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Wojewoda
Data:
2009-11-26
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Treść wyniku:
Zwolniono od uiszczenia wpisu
Sędziowie:
Agnieszka Bińczyk /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Agnieszka Bińczyk po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosków M. T. i K. T. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. i K. T. na decyzję Wojewody z dnia "[…]" Nr "[…]" w przedmiocie pozwolenia na wykonanie robót budowlanych postanawia zwolnić M. T. i K. T. od wpisu od skargi w kwocie 500 zł i odmówić zwolnienia od kosztów sądowych w pozostałym zakresie.

Uzasadnienie wyroku

We wniosku z dnia "[…]", powtórzonym następnie na urzędowych formularzach wniosku o przyznanie prawa pomocy, M. T. i K. T. wnieśli o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z ich wspólnej skargi na decyzję Wojewody z dnia "[…]", Nr "[…]". W rubryce nr 5 formularzy wniosku podnieśli, iż znajdują się w trudnej sytuacji, są starymi, schorowanymi ludźmi. Bardzo dużo wydają na leki, a dodatkowo skarżąca z uwagi na swoje schorzenia potrzebuje dobrego odżywiania. Wskazali ponadto wysokość wydatków rocznych, w tym m.in. na leki, utrzymanie mieszkania i samochodu, środki czystości i odzież, które w przeliczeniu na miesiąc wynoszą łącznie "[…]". Na wyżywienie pozostaje skarżącym ok. "[…]". Zgodnie z oświadczeniami o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, skarżący prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Źródłem ich utrzymania są emerytury w łącznej wysokości "[…]", co wynika z załączonych do przedmiotowych formularzy wniosku odcinków pocztowych emerytur. W rubryce nr 7.1. formularzy wniosku skarżący wykazali mieszkanie.
Wskazać należy, iż zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwolnienie od kosztów sądowych w całości lub w części, czyli przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, następuje jeśli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Nie wystarczy przy tym wykazanie, iż poniesienie kosztów postępowania sądowego pogorszy sytuację materialną strony. Strona wykazać powinna, że posiadane środki są tak skromne, że uiszczenie kosztów tego postępowania spowoduje uszczerbek w wydatkach na zaspokojenie najniezbędniejszych jej potrzeb, a ponadto, że środki, którymi dysponuje nie dają możliwości poczynienia jakichkolwiek oszczędności, które mogłyby być przeznaczone na ten cel.
Przed rozpoznaniem wniosków skarżących w niniejszej sprawie, zauważyć należy, iż postanowieniem z dnia "[…]", sygn. akt "[…]", "[…]" Sąd Administracyjny "[…]", po rozpoznaniu "[…]" wniosku skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych, postanowił zwolnić go jedynie od uiszczenia wpisu od skargi w kwocie przekraczającej 100 zł. Sąd oceniając sytuację materialną skarżącego i jego żony, uznał wówczas, iż nie zachodzą przesłanki uzasadniające zwolnienie go od kosztów sądowych w całości. Podniósł, iż dochody uzyskiwane przez małżonków z tytułu świadczeń emerytalnych w łącznej wysokości "[…]" miesięcznie nie są zbyt niskie. Uwzględniając jednak znaczne koszty utrzymania 2-osobowej rodziny, spowodowane m.in. stanem zdrowia skarżącego i jego żony, stwierdził, że sytuacja materialna małżonków pozwala jedynie na częściowe poniesienie kosztów sądowych bez uszczerbku koniecznego dla nich utrzymania. Biorąc pod uwagę wysokość środków (w kwocie "[…]"), które pozostają skarżącemu i jego żonie po pomniejszeniu wspólnych dochodów o wyszczególnione we wniosku wydatki (odpowiadające co do zasady wykazanym w niniejszej sprawie), oraz uwzględniając konieczność poniesienia z tych środków wydatków związanych ze stosowaniem przez żonę skarżącego diety spowodowanej jej schorzeniami, Sąd stwierdził, iż uiszczenie wpisu w kwocie 100 zł leży w granicach możliwości finansowych skarżącego.
Zauważyć należy, iż rozpatrując zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy należy brać pod uwagę, z jednej strony, możliwości finansowe wnioskodawcy, z drugiej zaś wysokość obciążeń finansowych, jakie musi on/ona ponieść w konkretnym postępowaniu. W sytuacji, gdy wnioskodawca prowadzi jednocześnie wiele spraw sądowych uwzględnić należy również wysokość obciążeń finansowych jakie pojawiły się lub mogą pojawić się w tych innych sprawach. W niniejszej sprawie, na obecnym etapie postępowania sądowego jedynym wymogiem dla nadania jej dalszego biegu jest uiszczenie przez skarżących wpisu od skargi w kwocie 500 zł. Na dalszym jego etapie, w zależności od podjętego w sprawie rozstrzygnięcia, mogą natomiast, ale nie muszą, pojawić się dalsze koszty postępowania. Dodatkowo zauważyć należy, że skarżący prowadzą również sprawę o sygn. akt "[…]".
Mając na uwadze powyższe, uznano, że w warunkach niniejszej sprawy uzasadnione jest zwolnienie skarżących od wpisu od skargi w kwocie 500 zł i jednocześnie odmowa zwolnienia ich od kosztów sądowych w pozostałym zakresie. Zauważyć należy, iż sytuacja materialna skarżących od czasu postanowienia "[…]" Sądu Administracyjnego "[…]" z dnia "[…]", sygn. akt "[…]", nie uległa zasadniczym zmianom. Podzielić zatem należy wyrażone w uzasadnieniu tego postanowienia stanowisko Sądu, zgodnie z którym także w warunkach niniejszej sprawy przyjąć należy, że sytuacja materialna skarżących nie uzasadnia zwolnienia ich od kosztów sądowych w całości. Skarżący wciąż dysponują dochodem z emerytur, których wysokość nie należy do najniższych. Dochód ten, po pokryciu wykazanych w formularzach wniosku wydatków niezbędnych, w tym wydatków na leki i rehabilitację, a także utrzymanie mieszkania oraz "[…]" samochodu, wykorzystywanego jako środek transportu do lekarzy, wynosi ok. "[…]" i przeznaczany jest w zasadzie wyłącznie na wyżywienie. Mając jednak na uwadze to, że w przypadku skarżących wydatki na wyżywienie są wyższe z uwagi na schorzenia skarżącej, które wymagają stosowania odpowiedniej diety, a także fakt prowadzenia obecnie dwóch, a nie jednej, spraw sądowych, a tym samym większego ciężaru finansowego spoczywającego na skarżących, za zasadne uznano zwolnienie ich nie od części, lecz od całości wpisu od skargi. Uznano jednocześnie, że zwolnienie skarżących z tego obowiązku umożliwi im poczynienie oszczędności, które będą mogli przeznaczyć na pokrycie ewentualnych dalszych kosztów postępowania, których obowiązek uiszczenia może pojawić się dopiero na dalszym jego etapie. Tym samym za zasadną uznano również odmowę zwolnienia skarżących od kosztów sądowych w pozostałym zakresie. Wzięto jednocześnie pod uwagę to, że odmowa ta nie będzie stanowić przeszkody w realizacji przysługującego im prawa do sądu, gdyż w przypadku pogorszenia się ich sytuacji materialnej i braku możliwości poczynienia oszczędności z przeznaczeniem na koszty sądowe, będą mogli na dalszym etapie postępowania sądowego ubiegać się o przyznanie prawa pomocy w pozostałym zakresie.
W świetle powyższego, na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w związku z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.