Sygnatura:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne:
Podatkowe postępowanie
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-09-11
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Danuta Oleś
Joanna Zdzienicka-Wiśniewska /sprawozdawca/
Zbigniew Romała /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia WSA Danuta Oleś, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi S. K. i A. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 15 lipca 2009 r. nr […] w przedmiocie zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług na poczet zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie wyroku

Decyzją z dnia 31 marca 2009 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej
określił państwu S. i A K zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2003 w wysokości 91.839 zł.
W dniu 3 marca 2009 r. do Urzędu Skarbowego wpłynęła złożona przez pana S. K. deklaracja dla podatku od towarów i usług VAT-7 za miesiąc styczeń 2009 r., w której podatnik wykazał kwotę do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika w wysokości 31.440 zł.
Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2009 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego
dokonał panu S. K. zaliczenia części zwrotu ma poczet zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 12/2003 r. w kwocie 19.261,25 zł (należność główna) i odsetek za zwłokę od tej zaległości w kwocie 12.135 zł
W wyniku rozpatrzenia zażalenia, Dyrektor Izby Skarbowej, postanowieniem z dnia 15 lipca 2009 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu, przywołując treść przepisu art. 76 § 1 w związku z art. 76 b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Dyrektor wskazał, że organ pierwszej instancji zasadnie dokonał zaliczenia części zwrotu wynikającego ze złożonej przez pana S. K. deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 za styczeń 2009 r., na poczet zaległości podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 12/2003 r. w kwocie 19.261,25 zł i odsetek za zwłokę od tej zaległości w kwocie 12.135 zł, albowiem wpłacona przez stronę w dniu 17 kwietnia 2009 r. kwota w wysokości 79.408,60 zł nie pokrywała kwoty zaległości podatkowej wynikającej z decyzji Dyrektora UKS z dnia 31 marca 2009 r. Pozostałą nadpłatę w kwocie 43,75 zł Naczelnik Urzędu Skarbowego zwrócił panu S. K. na wskazany rachunek bankowy.
W ocenie organu odwoławczego słuszne było również nie uwzględnienie przez Naczelnika przerw w naliczaniu odsetek, bowiem w prowadzonych przez UKS postępowaniach kontrolnych i kontrolach podatkowych stosuje się przepisy ustawy
z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (t.j. z 2004 r. Dz. U. Nr 8 poz. 65
z późn. zm.). Zgodnie zaś z delegacją zawartą w przepisie art. 31 ust. 1 powyższej ustawy w zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania kontrolnego stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej z wyłączeniem art. 54 tej ustawy z zastrzeżeniem art. 14b. Przepis art. 54 Ordynacji podatkowej stanowi zaś o wyjątkach od zasady naliczania odsetek od zaległości podatkowych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie w całości postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił dowolną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, polegającą na bezpodstawnym przyjęciu, że w dniu wydania postanowienia przez organ pierwszej instancji państwo K. posiadali zaległość podatkową w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. w łącznej wysokości 31.396,25 zł, podczas gdy dnia
17 kwietnia 2009 r. zobowiązanie z tego tytułu wygasło w całości wskutek zapłaty. Zarzucił nadto naruszenie przepisu prawa materialnego art. 76 § 1 w zw. z art. 76 b Ordynacji podatkowej, poprzez błędne ich zastosowanie polegające na bezpodstawnym przyjęciu, że dokonana przez skarżących w dniu 17 kwietnia 2009 r. wpłata nie pokrywa zaległości głównej wraz odsetkami podczas, gdy dnia 17 kwietnia 2009 r. zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek zapłaty w całości, zatem brak było podstaw do wydania postanowienia o zaliczeniu wpłaty. Końcowo zarzucił naruszenie przepisu prawa materialnego art. 32 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 Konstytucji RP, które miało wpływ na wynik sprawy, poprzez brak ich zastosowania, polegający na różnicowaniu sytuacji prawnej podatnika w jednakowych okolicznościach ze względu na organ podatkowy prowadzący postępowanie kontrolne (urząd skarbowy i urząd kontroli skarbowej), podczas gdy wszyscy są równi wobec prawa i mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację jak w zaskarżonym postanowieniu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Sąd administracyjny w granicach swojej właściwości bada zgodność zaskarżonych decyzji z prawem.
Organy podatkowe dokonały prawidłowej wykładni art. 31 ustawy o kontroli skarbowej, z treści którego wynika, że nakaz odpowiedniego stosowania przepisów Ordynacji podatkowej do postępowania kontrolnego prowadzonego przez organy skarbowe podlega ograniczeniu wobec wyłączenia art. 54 tej ustawy. Strona skarżąca wywodziła uprawnienie do wyliczenia odsetek za zwłokę z uwzględnieniem okresu kontroli, w którym odsetek za zwłokę nie nalicza się. Przepis art. 54 § 1 pkt 6 i § 5 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. został uchylony, co zostało spowodowane koniecznością wynikłą z odmiennego uregulowania sposobu wszczęcia kontroli podatkowej: obowiązek ponownego zawiadomienia, jeżeli kontrola nie zostanie wszczęta po terminie 30 dni od dnia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej, jest wskazywany jako uzasadnienie odstąpienia od przywileju nienaliczania odsetek za zwłokę.
Należy zauważyć, że wobec strony skarżącej prowadzona była kontrola skarbowa w okresie obowiązywania art. 54 § 1 pkt 6 i § 5 Ordynacji podatkowej. Prezentowane przez stronę stanowisko jest wywodzone z przekonania, że w zakresie uprawnienia do korzystnego wyliczania odsetek skutku kontroli podatkowej prowadzonej na podstawie Ordynacji podatkowej oraz skutki kontroli skarbowej prowadzonej na podstawie ustawy o kontroli skarbowej powinny być zrównane z uwagi na konstytucyjną zasadę równości. Postulat niniejszy trzeba rozważyć w kategoriach wniosków zmiany prawa. W ocenie Sądu ukształtowanie w przepisach zakresu przywileju dotyczącego okresów naliczania odsetek w sposób odmienny w odniesieniu do kontroli podatkowej i kontroli skarbowej stanowi uprawnienie racjonalnego ustawodawcy dostrzegającego różne reżimy postępowania prowadzonego przez różne organy.
Zgodnie z art. 55 § 1 Ordynacji podatkowej odsetki za zwłokę wpłacane są bez wezwania organu podatkowego. Strona dokonując wpłaty w dniu 17 kwietnia 2009 r. należności z tytułu zaległości podatkowej i odsetek nie dokonała wadliwej oceny prawnej pomimo późniejszego powzięcia informacji, że przepis art. 31 ust. 1 ustawy o kontroli skarbowej został uchylony z dniem 1 stycznia 2009 r. Wskazywana przez stronę chronologia zmian art. 31 ustawy o kontroli skarbowej nie ma wpływu na ocenę legalności zaskarżonej decyzji. Odsetki za zwłokę zostały wyliczone od dnia 2 czerwca 2004 r. do 3 marca 2009 r., i od dnia 1 maja 2004 r. – do 3 marca 2009 r. od wskazanych w decyzji organu I instancji kwot (k.20 akt).
W okresie, za który organy dokonały wyliczenia odsetek obowiązywał przepis art. 31 ustawy o kontroli skarbowej w brzmieniu ustalonym art. 8 ustawy
z 27 czerwca 2003 r. o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych
oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów
oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu
do spraw finansów publicznych (Dz. U. z 2003 r., Nr 137, poz. 1302). W czasie
od 1 września 2003 r. zakres wyłączenia został precyzyjnie określony przez wskazanie art. 54 i art. 290 § 3 Ordynacji podatkowej jako przepisów, które nie są odpowiednio stosowane do postępowania kontrolnego prowadzonego przez organy skarbowe).
W świetle powyższego stanowisko organów jest uzasadnione w odniesieniu do całego okresu, za który w niniejszej sprawie naliczone zostały odsetki. W sprawie nie jest istotna ocena przepisów obowiązujących we wskazanym przez stronę okresie kontroli skarbowej, lecz stan prawny w czasie, za który zostały naliczone odsetki.
Z tej przyczyny zarzut zmiany art. 31 ustawy o kontroli skarbowej w trakcie roku podatkowego – z dniem 1 września 2003 r. nie może być uznany za istotny
w niniejszej sprawie.
Z tych względów uznając skargę za bezzasadną Sąd na mocy art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.