Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Administracyjne postępowanie
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-08-26
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Treść wyniku:
Odmówiono przyznania prawa pomocy
Sędziowie:
Dorota Jadwiszczok /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. i B. K. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 14 lipca 2009r., nr […] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie wyroku

Pismem z dnia 14 sierpnia 2009r. J. i B. K. wnieśli skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia 14 lipca 2009r., nr […] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego.
Następnie wnioskiem z dnia 10 września 2009r. zwrócili się o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sadowych.
Jak wynika z oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, prowadzą oni samodzielnie gospodarstwo domowe, posiadając na swoim utrzymaniu dorosłe dziecko w wieku 24 lat, które jeszcze nie pracuje. J. i B. K. osiągają dochody w wysokości odpowiednio 2.777 zł. oraz 2.390 zł., przy czym sporą część ich miesięcznych wydatków pochłania leczenie B. K. Ich jedynym majątkiem jest działka o pow. 0,46 ha z zabudowa letniskową.
Pismem z dnia 15 września 2009r., wnioskodawcy zostali zobowiązani do przedłożenia w terminie 7 dni następujących dokumentów:
– odpisów wszystkich złożonych przez wnioskodawców zeznań podatkowych za rok 2008, a w przypadku ich nieskładania stosownego zaświadczenia w tym przedmiocie z właściwego urzędu skarbowego,
– wyciągów i wykazów z ostatnich trzech miesięcy ze wszystkich posiadanych rachunków bankowych, w tym kont i lokat dewizowych, a w przypadku ich nieposiadania złożenia stosownego oświadczenia w tym przedmiocie,
– zaświadczeń o wysokości osiąganego wynagrodzenia za pracę przez J. K. oraz wysokości emerytury B. K. oraz zaświadczenia z PUP o pozostawaniu przez córkę osobą bezrobotną,
– złożenia oświadczeń, gdzie wnioskodawcy zamieszkują, do kogo należy nieruchomość lokalowa, w której zamieszkują wnioskodawcy; kto jeszcze mieszka pod tym samym adresem, wskazania jakie są koszty utrzymania tej nieruchomości i kto jest zobowiązany do ich ponoszenia, wykazania odpowiednimi dokumentami wysokości tych kosztów,
– oświadczenia w przedmiocie zarejestrowanych na wnioskodawców pojazdów mechanicznych (podania marki, roku produkcji, daty zakupu i aktualnej wartości).
Pomimo upływu 14 – dniowego terminu wskazanego przez Sąd J. i B. K. nie przedłożyli wymaganych dokumentów oraz nie złożyli oświadczenia w wymaganym zakresie.
Postanowieniem z dnia 17 listopada 2009r. Referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku odmówił wnioskodawcom przyznania prawa pomocy, które wobec wniesienia sprzeciwu utraciło moc.
W krótkim uzasadnieniu sprzeciwu, wnioskodawcy reprezentowani przez adwokata wskazali, że złożone przez nich na urzędowym formularzu informacje są na tyle wiarygodne, że przedkładanie kolejnych dokumentów potwierdzających ich wcześniejsze oświadczenie nie jest niezbędne do merytorycznej oceny wniosku o przyznanie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskodawcach. Zauważyć ponadto należy, iż pismo sądowe skierowane do wnioskodawców z dnia 15 września 2009r., zobowiązujące do przedłożenia dokumentów źródłowych zawiera informacje o wątpliwościach jakie budzi ich sytuacja majątkowa, niewątpliwe więc posiedli już wiedzę, iż ich twierdzeń niepopartych dokumentami nie można postrzegać jako wykazania na tyle trudnej sytuacji materialnej, aby stanowiła podstawę do przyznania prawa pomocy. Obowiązek wykazania spoczywa na wnioskodawcach, natomiast Sąd nie musi prowadzić postępowania dowodowego i z własnej inicjatywy dążyć do zdobycia dokumentów potwierdzających okoliczności, na które powołują się J. i B. K.
W ocenie Sądu trudno uznać, iż leczenie B. K. oraz bezrobocie ich 24 letniej córki, absolwentki uniwersytetu stanowić mogą podstawę do częściowego zwolnienia od kosztów sądowych.
Skoro wnioskodawcy osiągają regularne i wcale nie najniższe dochody, a dodatkowo posiadają działkę o pow. 0,46 ha z zabudowa letniskową, to znaczy że środki na ten cel posiadają. Nie ma zatem uzasadnionych podstaw do przyznania zwolnienia od kosztów sadowych, w sytuacji gdy wnioskodawcy osiągają regularne przychody.
Negatywnie należy również ocenić postępowanie wnioskodawców, polegające na uchyleniu się od przedłożenia dokumentów na wezwanie Sądu, co skutkuje niewyjaśnieniem istotnych wątpliwości dotyczących ich rzeczywistej sytuacji finansowej.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym podkreśla się, iż niewykonanie wezwania do złożenia dodatkowych oświadczeń lub dokumentów uniemożliwia dokonanie rzetelnej analizy sytuacji finansowej strony (por. postanowienie NSA z 1 marca 2006 r., sygn. akt II OZ 235/06, niepubl.). Bierność wnioskodawcy w tym zakresie należy potraktować jako niewykazanie przesłanek, o których mowa w art. 246 P.p.s.a. (por. postanowienie NSA z 24 marca 2005 r., sygn. akt OZ 128/05, niepubl.).
W związku z powyższym uznano, że J. i B. K. nie wykazali, że spełniają ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy, również i z tych względów, że nie wyjaśnili istotnych wątpliwości dotyczących ich rzeczywistych możliwości płatniczych.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 246 § 1 w zw. z art. 260 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.