Sygnatura:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Hasła tematyczne:
Podatek dochodowy od osób fizycznych
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-10-08
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Alina Rzepecka
Dariusz Skupień
Stefan Kowalczyk /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stefan Kowalczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alina Rzepecka Sędzia WSA Dariusz Skupień Protokolant starszy referent Anna Szymczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi "J" Spółka z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia […] r. nr […] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 r. oddala skargę.
Uzasadnienie wyroku
l SA/Go 489/09
UZASADNIENIE
Skarżąca "J" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia […] sierpnia 2009 roku nr […] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego nr […] z dnia […].05.2009 roku wydanej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 rok.
Z akt sprawy wynika że :
W dniu […].04.1991 roku skarżąca zawarła umowę kredytu długoterminowego z Bankiem […] na podstawie którego uzyskała kredyt inwestycyjny w kwocie 3.700.000.000 złotych przeznaczony na budowę ubojni z zakładem przetwórstwa mięsnego.
W dniu […].06.1996 roku Bank […] zawarł z bankiem […] S.A. umowę cesji przysługującej mu wierzytelności wobec skarżącej z tytułu udzielonego kredytu w kwocie po denominacji 982.175,01 złotych, wraz z zabezpieczeniami za kwotę 574.037,48 złotych.
Powyższą wierzytelność […] S.A. przeznaczyło uchwałą nr […] z dnia […].2002 roku do publicznej sprzedaży na podstawie przepisów art. 38 – 42 i art. 53 ustawy z dnia 3.02.1993 roku o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, która jednakże okazała się bezskuteczna.
Wobec powyższego uchwałą z dnia […].03.2005 roku nr […] S.A. umorzono wierzytelności wobec skarżącej skierowane do publicznej sprzedaży, wobec braku nabywcy.
W dniach […].12.2008 roku do dnia […].02.2009 roku została przeprowadzona kontrola skarbowa co do prawidłowości rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2005 roku u skarżącej.
Spółka w okresie prowadzenia kontroli nie prowadziła działalności gospodarczej, bowiem zaniechała jej od dnia […].04.1993 roku.
Po analizie sprawozdania finansowego złożonego z zeznaniem CIT -8 za 2005 roku stwierdzono że skarżąca uzyskała przychód z umorzenia kredytu udzielonego na podstawie umowy zawartej w dniu […].04.1991 roku w Banku […], a wskazanej wcześniej, przeznaczonego na budowę ubojni z zakładem przetwórstwa mięsnego.
Skarżąca nie wykazała i nie wpłaciła z tego tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w kwocie 99.569,0 złotych, w wyniku czego zdaniem organu podatkowego naruszyła art. 12 ust. 1 pkt. 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia […].05.2009 roku określił wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 roku, z tytułu umorzenia kredytu wskazanego wyżej, w kwocie 99.569,0 złotych.
Skarżąca w dniu […].06.2009 roku złożyła od powyższej decyzji odwołanie, zarzucając jej, iż jest krzywdząca, niezasadna i podjęta bez należytej analizy faktycznie zaistniałych zdarzeń wynikających z umorzenia kredytów.
Po rozpoznaniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia […].08.2009 roku utrzymał w mocy decyzję organu l instancji.
Od powyższej decyzji skarżąca złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wskazując że prezes skarżącej nie miał możliwości złożenia zastrzeżeń i wyjaśnień na piśmie, z powodu złego stanu zdrowia.
W związku z powyższym zarzutem wskazała że prezes spółki w dniu […].02.2009 roku otrzymał skierowanie do szpitala, a w dniu […].02.2009 roku,
w którym miał udać się do szpitala został zobowiązany do stawienia się w urzędzie celem podpisania protokołu którego treści nie był w stanie wówczas zrozumieć.
W szpitalu przebywał do dnia […].03.200 roku o czym zawiadomił organ skarbowy, informując jednocześnie iż nie jest możliwe zapoznanie się
z informacjami i ustaleniami zawartymi w protokole kontroli podatkowej z dnia […].02.2009 roku.
Nadto w dniu […].07.2008 roku jak i w dniu […].04.2009 roku został poddany leczeniu operacyjnemu oczu. W chwili obecnej jego stan zdrowia nie pozwala na zaangażowanie się w obronę swoich racji.
Zarzucił nadto iż postępowanie wobec skarżącej wszczęto
w porozumieniu z Skarbnikiem Gminy H.M a termin kontroli dostosowano do terminu prowadzenia postępowania komornika z nieruchomości, co rodzi podejrzenie o popełnieniu przestępstwa polegającego na zmowie osób celem zagarnięcia mienia spółki.
Nadto zarzucił organowi podatkowemu posługiwanie się kłamstwem
i manipulację faktami, bowiem o fakcie umorzenia kredytu Zarząd […] S.A.
został poinformowany w sprawozdaniu finansowym w marcu 2006 roku a nie jak twierdzi organ w toku prowadzonego postępowania.
Podniósł również iż wierzytelności skarżącej zostały umorzone na podstawie art. 38 – 42 i 53 ustawy z dnia 3.02.1993 roku o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstwa i banków i z tego względu spółka nie wniosła sprzeciwu od decyzji.
Wskazał iż organ podatkowy w decyzji z dnia […].08.2009 roku powołał się na uchwałę nr […] zarządu […] S.A. z dnia […].03.2005 roku i pismo z dnia […].03.2005 roku w którym bank wskazał na przepisy ustawy z dnia […].02.1993 roku
o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw, lecz nie uwzględnił powyższych przepisów bowiem brak jest materiału dowodowego co do toczącego się postępowania ugodowego.
Skarżąca natomiast uzyskała dokumenty z których wynika iż toczyło się bankowe postępowanie ugodowe.
W odpowiedzi na skargę organ podatkowy wniósł o jej oddalenie.
W uzasadnieniu wskazał iż spór sprowadza się do interpretacji art. 12 ust. 1 pkt. 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Organ podatkowy podniósł iż wobec skarżącej nie toczyło się bankowe postępowanie ugodowe w celu doprowadzenia do ugody między dłużnikiem a wierzycielem i z tego względu art. 14 ust. 4 pkt. 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych / zwanej dalej u.o.p.d.o.o.p. / nie ma zastosowania do skarżącej.
Nadto zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 3.02.1993 roku o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, oraz o zmianie niektórych ustaw bankowe postępowanie ugodowe nie dotyczyło skarżącej, bowiem skarżąca nie była przedsiębiorstwem państwowym, jednoosobową spółką Skarbu Państwa lub spółką w której akcje będące własnością Skarbu Państwa, przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa stanowią łącznie więcej niż 50%.
Nadto organ uznał iż zarzut że spółka nie była w stanie odnieść się do ustaleń zawartych w protokole kontroli nie jest zasadny, bowiem termin określony w art. 291 § 1 ordynacji podatkowej jest terminem materialnym i nie podlega przywróceniu, a spółka mogła wyznaczyć pełnomocnika zgodnie z art. 281a ordynacji podatkowej.
W toku postępowania spółce umożliwiono składanie wyjaśnień i w dniu […].05.2009 roku strona skorzystała z przysługującego jej prawa, w którym nie kwestionowała przyjętych dowodów do postępowania podatkowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje
Kontrola wojewódzkiego sądu administracyjnego obejmuje wszystkie kwestie związane z procesem stosowania prawa w postępowaniu administracyjnym,
a więc to, czy organ dokonał prawidłowych ustaleń, co do obowiązywania zastosowanej normy prawnej, czy normę tę właściwie zinterpretował i nie naruszył zasad ustalania określonych faktów za udowodnione. Ponadto zgodnie z art. 134 ustawy z 30 sierpnia 2002 roku, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi / Dz. U. Nr 153 póz. 1270 ze zm./ Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skarga może być uwzględniona, gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na
wynik sprawy, ewentualnie kwalifikowanych przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 2 i 3 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Ocena sądu dokonywana jest według stanu prawnego i na podstawie akt sprawy, istniejących w dniu wydania zaskarżonej decyzji.
W zakresie tak oznaczonej kognicji Sąd uznał iż skarga jest uzasadniona.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt. 3 lit. a, u.o.p.d.o.o.p. przychodami jest m.in.: wartość umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek / kredytów /, z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.
Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 4 pkt. 8 lit a u.o.p.d.o.o.p. do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek / kredytów /, jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisowo restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 3.02.1993 roku o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, oraz o zmianie niektórych ustaw.* ( Dz.U.93.18.82 z dnia 4 marca 1993 r.) ustawa powyższa reguluje bankowe postępowanie ugodowe.
Postępowanie to wszczyna się na wniosek dłużnika / art. 5 w / w ustawy /, przy czym dłużnikiem tym może być tylko i wyłącznie podmiot określony w art. 6 ust. 1 w / w ustawy.
W tymże przepisie określono że bankowe postępowanie ugodowe może dotyczyć:
– wyłącznie dłużnika będącego przedsiębiorstwem państwowym, jednoosobową spółką Skarbu Państwa lub spółką, w której akcje będące własnością Skarbu Państwa, przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa stanowią łącznie więcej niż 50%,
– Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, w części obejmującej jej
zobowiązania przejęte stosownie do odrębnych przepisów o gospodarowaniu
nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa- po zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstwach gospodarki rolnej.
Jak wynika z przedłożonego przez skarżącą odpisu z KRS / k. 34 akt / skarżąca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w której udziały posiada w całości tylko C.J..
Tak więc nie może ulegać wątpliwości iż skarżąca nie była podmiotem uprawnionym do złożenia wniosku o wszczęcie bankowego postępowania ugodowego w rozumieniu przepisów w / w ustawy, a tym samym takie postępowanie nie mogło wobec niej się toczyć.
Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt. 8 lit a u.o.p.d.o.o.p. do przychodów nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także z tytułu pożyczek / kredytów /, jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków.
Jeżeli skarżąca nie mogła wszcząć bankowego postępowania ugodowego, to nie było możliwe umorzenie zobowiązań w ramach bankowego postępowania ugodowego.
Podkreślić bowiem należy że zwrot iż "umorzenie zobowiązań związane
z bankowym postępowaniem ugodowym" oznacza iż umorzenie zobowiązań winno nastąpić w ramach prowadzonego bankowego postępowania ugodowego, którego stroną jest skarżąca, a nie jakiegokolwiek postępowania toczącego się
np. z udziałem kredytodawcy skarżącej.
Nie można zaprzeczyć iż zgodnie z twierdzeniem skarżącej wierzytelność została umorzona na podstawie art. 38 – 42 i art. 53 w / w ustawy, jednakże odbyło się to w ramach postępowania którego uczestnikiem nie była skarżąca.
Nadto dodać należy iż między wierzycielem a skarżącą toczyły się rozmowy celem doprowadzenia do zawarcia ugody, jednak nie skutkowały jej zawarciem,
a negocjacje nie toczyły się w oparciu o w / w przepisy ustawy.
Niezasadny jest zdaniem Sądu również zarzut pozbawienia udziału w sprawie na skutek zabiegów którym musiał poddać się prezes spółki.
Należy zwrócić uwagę iż decyzje organów podatkowych wydane zostały w […] maja i […] sierpnia 2009 roku, natomiast prezes skarżącej poddał się zabiegowi operacyjnemu w 2008 roku i w dniu […].04.2009 roku, a więc w toku postępowania podatkowego mógł wyartykułować swoje twierdzenia i przedstawić dowody na ich poparcie, tym bardziej iż od zabiegu operacyjnego w kwietniu 2008 do dnia wydania decyzji organu II instancji upłynął okres kilku miesięcy.
Nadto prezes skarżącej nie był ograniczony w możliwości udzielenia pełnomocnictwa do reprezentowania spółki w postępowaniu podatkowym, z czego nie skorzystał.
Tym samym należy powyższy zarzut uznać za nieskuteczny.
Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 151 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.