Sygnatura:
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-07-07
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Treść wyniku:
*Przyznano prawo pomocy w części dotyczącej zwolnienia od kosztów sądowych
Sędziowie:
Ireneusz Dukiel /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wrocław, dnia 22 lutego 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku "A" S.A. w J. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi "A" S.A. w J. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia […] r. nr […] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2005r. postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.

Uzasadnienie wyroku

W piśmie z dnia 27 października 2009 r. "A" S.A. w J. G. wniosła o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu podała, że na skutek toczącego się postępowania egzekucyjnego spółka ma zablokowany rachunek bankowy, przez co doszło do paraliżu jej działalności i utraty stałych klientów. W chwili obecnej spółka nie ma źródeł przychodu, ani wolnych środków.
W dalszej części wniosku spółka podała, że wysokość jej kapitału wynosi 250.025 zł. Spółka, na dzień wypełnienia wniosku, nie posiada środków trwałych a w ostatnim roku podatkowym jej strata wyniosła 173.739,23 zł. Podała ponadto, że saldo na posiadanych przez nią rachunku bankowym w Banku […] S.A. wynosi -44.04 zł.
Zarządzeniem Referendarza Sądowego z dnia 2 listopada 2009 r. strona skarżąca została wezwana do dostarczenia w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania:
– odpisu zeznania spółki o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. (CIT-8);
– zaświadczenia o wysokości zaliczek wpłaconych przez skarżącą na poczet podatku dochodowego od osób prawnych za lipiec, sierpień i wrzesień 2009 r.;
– uwierzytelnionego odpisu deklaracji podatkowych w podatku od towaru i usług spółki za ostatnie trzy okresy rozliczeniowe;
– odpisu aktualnego bilansu;
– rachunku wyników za 2008 r.;
– wyciągów lub wykazów z posiadanych rachunków bankowych z trzech ostatnich miesięcy;
– uwierzytelnionych odpisów dokumentów świadczących o prowadzeniu z majątku spółki
oraz innych dokumentów i informacji, których treść może mieć znaczenie dla oceny wniosku.
W odpowiedzi na wezwanie spółka złożyła do akt sprawy zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej starty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 r. (CIT-8), pismo Urzędu Skarbowego w J. G. z dnia 27 listopada 2009 r., deklaracje dla podatku od towarów i usług za sierpień, wrzesień i październik 2009 r., bilans oraz rachunki zysków i strat na dzień 31 grudnia 2007 r. i 2008 r. oraz zestawienie transakcji na rachunku bankowym spółki w okresie od dnia 01 sierpnia do dnia 27 listopada 2009 r.
W 2008 r. skarżąca spółka wykazała stratę w kwocie 173,739,23 zł, a w 2009 r. nie dokonała jakichkolwiek wpłat z tytułu zaliczek na podatek dochodowy.
Aktywa i pasywa spółki, ustalone na dni: 31 grudnia 2007 r. i 2008 r., równoważyły się w ramach kwot odpowiednio 215.931,17 zł i 202.585 zł. Natomiast w rachunku zysków i strat za 2007 r. spółka wykazała stratę w kwocie 556.669,65 zł. W okresie od 01 sierpnia 2009 r. do 27 listopada 2009 r. spółka nie dokonywała żadnych operacji na posiadanych przez siebie rachunku w Banku […] S.A.
Z kolei w sierpniu i wrześniu 2009 r. spółka realizowała dostawę towarów lub świadczenie usług, opodatkowanych 0% stawką podatku od towarów i usług, o wartości odpowiednio 450 zł i 220 zł. Jednocześnie, Spółce przysługuje prawo do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy podatku należnego w kwocie 202.585 zł.
Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2009 r. Referendarz w Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu odmówił przyznania "A" S.A. w J. G. prawa pomocy.
W sprzeciwie z dnia 2 lutego 2010 r. strona skarżąca zarzuciła rozstrzygnięciu Referendarza błędne ustalenie stanu faktycznego. Podniosła także, że zarząd spółki zgłosił wniosek o ogłoszenie upadłości spółki, ten został jednak oddalony z uwagi na brak odpowiednich środków na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego.
Do sprzeciwu zostały załączone odpisy deklaracji miesięcznych za okres od października 2009 r. do stycznia 2010 r.
Przed tutejszym Sądem toczy się obecnie jeszcze pięć innych spraw w których stroną jest spółka.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo
o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej: p.p.s.a.) w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie, od którego został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 1 p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie z kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 2), natomiast prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko z opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków, albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§ 3).
W przypadku osób prawnych prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym – gdy osoba ta wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 2 pkt 1 p.p.s.a.), a w zakresie częściowym – gdy osoba ta wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania(pkt 2 tego przepisu). Tym samym, to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek wykazania okoliczności, uzasadniających przyznanie mu prawa pomocy.
Wymaga podkreślenia, że instytucja prawa pomocy ma służyć przede wszystkim tym podmiotom, które nie mają żadnej możliwości zgromadzenia środków na opłacenie kosztów związanych z obroną swoich praw przed sądem. Zwolnienie od kosztów postępowania (w tym kosztów sądowych) jest zatem jednoznaczne z przerzuceniem ciężaru ich ponoszenia na budżet państwa. Pamiętać trzeba, że koszty sądowe stanowią daninę publiczną. Konstytucja RP przewiduje powszechny obowiązek ponoszenia takich danin, stanowiąc w art. 84, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. W istocie konstytucyjną zasadą jest również prawo do sądu ustanowione w art. 45 ust. 1, dlatego też w postępowaniu o przyznanie prawa pomocy dochodzi do konieczności dokonania wyważenia pomiędzy zapewnieniem prawa do sądu podmiotowi niemającemu dostatecznych środków, a zasadą powszechności i równości w ponoszeniu ciężarów i świadczeń publicznych. Stąd też podkreśla się obowiązek strony, by podjęła się, przed wystąpieniem z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, wszelkich prób zgromadzenia odpowiednich środków na poniesienie kosztów sądowych we własnym zakresie.
Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że skarżąca spółka wykazała, iż nie ma środków na pokrycie kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Z dokumentacji przedstawionej przez spółkę i oświadczeń jej zarządu, wynika, że w obecnej chwili "A"S.A. w J. G.nie posiada jakichkolwiek wolnych środków, jak i majątku trwałego. Nie prowadzi też działalności przynoszącej przychód – w 2009 r. spółka nie wykazała obrotu, a w latach 2007-2008 ponosiła straty. Okoliczności te uzasadniają zatem przyznanie jej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Spółka nie będzie bowiem mogła w jakimkolwiek zakresie pokryć przewidywanych kosztów sądowych w niniejszej sprawie, zwłaszcza, że jest ona stroną jeszcze pięciu innych postępowań toczących się przed tutejszym sądem.
Zwłaszcza, że wobec spółki toczy się obecnie postępowanie egzekucyjne, obejmujące kwotę 962.078 zł, a jedyne aktywa wykazane przez spółkę, to kwota 202.585 zł podatku naliczonego, przeznaczonego do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a. Sąd orzekł jak na wstępie.