Sygnatura:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne:
Odrzucenie zażalenia
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-06-15
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono zażalenie
Sędziowie:
Hieronim Sęk /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hieronim Sęk, , po rozpoznaniu w dniu 28 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia E. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1025/09 w sprawie ze skargi E. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia […] kwietnia 2009 r., Nr […] w przedmiocie ustalenia wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego na 2009 r. postanawia: – odrzucić zażalenie –
Uzasadnienie: Postanowieniem z dnia 10 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał E. R. prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, tj. w zakresie częściowym i odmówił przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Doręczając ww. postanowienie pouczono Skarżącą, iż przysługuje na nie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, które należy wnieść w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Powyższe postanowienie strona odebrała w dniu 14 września 2009 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru – k. 82 akt sądowych).
W dniu 18 września 2009 r. Skarżąca wniosła bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na przedmiotowe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2009 r.
Naczelny Sąd Administracyjny pismem z dnia 22 września 2009 r. przekazał zażalenie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Zgodnie z art. 194 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia zaskarżonego postanowienia. W myśl natomiast art. 177 § 1 P.p.s.a. (mającego zastosowanie w sprawie na skutek odesłania zawartego w art. 197 § 2 P.p.s.a.) zażalenie wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone postanowienie.
W ustawie prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi brak jest przepisów, które wprost normowałyby konsekwencje wniesienia zażalenia bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego z pominięciem właściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz określały czynności, jakie wobec takiego sposobu wniesienia zażalenia powinien podjąć Sąd.
Z tego też względu zasadne jest, zdaniem Sądu, przyjęcie poglądu wypracowanego na gruncie procedury cywilnej w analogicznym stanie prawnym, odnoszącego się do sytuacji, w której apelację od orzeczenia wydanego przez sąd pierwszej instancji, wniesiono bezpośrednio do sądu odwoławczego, pomimo, iż zgodnie z art. 369 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks podstępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok.
Zgodnie ze stanowiskiem zarówno judykatury (por. uchwała połączonych izb: Izby Cywilnej i Administracyjnej oraz Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 28 listopada 1987 r. sygn. III CZP 33/87), jak i powszechnie akceptowanym w doktrynie (por. K. Piasecki (red.) Kodeks postępowania cywilnego Komentarz, CH BECK Warszawa 2002, Tom I, s. 1343 oraz T. Ereciński (red.) Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis Warszawa 2004, Tom I, s. 684) w sytuacji takiej, po wniesieniu apelacji do innego sądu niż ten, który wydał zaskarżony wyrok, sąd niewłaściwy do przyjęcia apelacji powinien ją przekazać sądowi właściwemu, a dla zachowania przewidzianego przepisami terminu decydująca jest data nadania w Urzędzie Pocztowym apelacji przez sąd niewłaściwy do sądu właściwego, a nie data wpływu apelacji do sądu niewłaściwego. Podobne poglądy były formułowane również odnośnie wniesienia skargi kasacyjnej bezpośrednio do Sądu Najwyższego, z pominięciem sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie.
Odpowiednie zastosowanie ww. stanowiska nakazuje przyjąć, iż zażalenie wniesione bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd ten powinien przekazać do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wydał zaskarżone postanowienie, a dla oceny zachowania terminu do wniesienia zażalenia decydująca jest data nadania (przekazania) tegoż zażalenia przez Naczelny Sąd Administracyjny wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu.
Sąd wskazuje, przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, że termin do wniesienia zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2009 r. upływał z dniem 21 września 2009 r. Zażalenie, nadane w urzędzie pocztowym 18 września 2009 r., wniesiono jednak bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W związku z tym za datę jego prawidłowego wniesienia (do właściwego sądu tj. WSA w Warszawie) należało uznać dzień 22 września 2009 r., kiedy Naczelny Sąd Administracyjny przekazał je Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Uznając zatem za datę prawidłowego wniesienia zażalenia dzień 22 września 2009 r., stwierdzić należy, iż zostało ono wniesione z uchybieniem przewidzianego w przepisach prawa terminu.
Stosownie do treści przepisu art. 178 P.p.s.a., stosowanego na mocy wspomnianego już art. 197 § 2 P.p.s.a. odpowiednio do postępowania zażaleniowego, Sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.
Mając powyższe na uwadze, Sąd był więc zobowiązany na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. zażalenie odrzucić.

Uzasadnienie wyroku