II SA/Ke 702/09 – Postanowienie WSA w Kielcach


Sygnatura:
6322 Usługi opiekuńcze, w tym skierowanie do domu pomocy społecznej
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-12-11
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach
Treść wyniku:
Ustanowiono adwokata
Sędziowie:
Małgorzata Długońska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach Dnia 19 lutego 2010 r. Referendarz sądowy Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. Ż. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi M. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia […] znak: […] w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a ustanowić dla M. Ż. adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.

Uzasadnienie wyroku

Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę M. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia […] w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej. Skarżący złożył w dniu 15 lutego 2010r. na formularzu PPF wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Ze złożonego formularza i akt sprawy wynika, że wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym i nie ma możliwości podjęcia pracy. Mieszka razem z żoną i teściową, ale prowadzi odrębne gospodarstwo domowe. Skarżący osiąga z renty dochód w wysokości 850,75 zł netto miesięcznie. Oświadczył, że wydaje około 350 zł miesięcznie na zakup leków, a 400 zł na alimenty dla dwóch synów. Ponadto wnioskodawca jest zadłużony w dwóch bankach na kwotę około 37000 zł, ma zobowiązania wobec urzędu skarbowego na kwotę 2600 zł, a także zadłużenie z tytułu zastępstwa procesowego w wysokości 3400 zł.
Zgodnie z art. 245 § 1 i art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz.1270 ze zm., (zwanej dalej p.p.s.a.), przyznanie prawa pomocy przysługuje osobie fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmujące zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata lub radcy prawnego) bądź osobie, która wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego). Ubiegający się o taką pomoc winien w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające – może zwrócić się o pomoc państwa.
W rozpatrywanej sprawie oceniając sytuację majątkową i życiową wnioskodawcy, przede wszystkim: niepełnosprawność, niski dochód, duże wydatki na leki, wysokie zadłużenie, zobowiązania alimentacyjne wobec synów, uznano, że nie jest on w stanie ponieść kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie, a zatem wniosek o przyznanie adwokata z urzędu zasługuje na uwzględnienie.
Należy natomiast poinformować w trybie art. 6 p.p.s.a, że wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych jest bezzasadny, gdyż zgodnie z art. 239 pkt 1 lit.a p.p.s.a., nie ma obowiązku uiszczania kosztów sądowych strona skarżąca działanie lub bezczynność organu w sprawach z zakresu pomocy i opieki społecznej. Sprawa ze skargi Mieczysława Żaczka w przedmiocie odmowy skierowania do domu pomocy społecznej jest zatem rozpatrywana bez pobierania od wnioskodawcy jakichkolwiek opłat na wszystkich etapach postępowania przed sądami administracyjnymi.
Wobec powyższego na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w związku z art. 239 pkt 1 lit.a, art. 245 § 1 oraz art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.