II SA/Op 270/09 – Postanowienie WSA w Opolu


Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
638 Sprawy egzekucji administracyjnej;  egzekucja obowiązków o charakterze niepieniężnym
Hasła tematyczne:

Skarżony organ:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-08-11
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu
Treść wyniku:
Zwolniono od kosztów sądowych w części
Sędziowie:
Violetta Radecka /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. D. i R. D. na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia […], nr […], znak sprawy: […] w przedmiocie wykonania określonych robót budowlanych na skutek wniosku skarżących o przyznanie prawa pomocy postanawia: 1. zwolnić skarżących od uiszczenia opłaty kancelaryjnej za odpis wyroku z dnia 17 listopada 2009r. wraz z uzasadnieniem i wpisu od skargi kasacyjnej, 2. w pozostałym zakresie wniosek oddalić.

Uzasadnienie wyroku

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2009r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, oddalił skargę E. D. i R. D. na postanowienie Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu, z dnia […], nr […], utrzymujące w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia.
Odpis zapadłego w sprawie orzeczenia wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżących – radcy prawnemu A. Ś., w dniu 22 grudnia 2009r. wraz z wezwaniem do uiszczenia opłaty kancelaryjnej, w wysokości 100 zł za w/w odpis.
W dniu 25 stycznia 2010r. wpłynęła do tut. Sądu skarga kasacyjna na zapadły w sprawie wyrok, a także wniosek skarżących o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmujący zwolnienie od kosztów sądowych. Uzasadniając swoje żądanie skarżący podali, że uzyskują niskie dochody, a także ponoszą wydatki z tytułu leczenia. W oświadczeniu o stanie rodzinnym stwierdzili, że tworzą wspólnie gospodarstwo domowe, którego źródłami dochodu miesięcznego jest emerytura skarżącego w wysokości 1.325 zł oraz opłata za najem lokalu w wysokości 500 zł (łączny dochód wnioskodawców: 1.825 zł brutto). W części formularz wniosku dotyczącej majątku, podali z kolei, że posiadają dom o powierzchni 180 m-; działkę pod budynkiem oraz działkę ogrodową o powierzchni 0,68 ha. Ponadto skarżący oświadczyli, że E. D. nie posiada żadnych przychodów i świadczeń z ubezpieczenia społecznego, pozostając na utrzymaniu męża. Skarżąca od dłuższego czasu leczy się także w związku z dolegliwościami kardiologicznymi.
Pismem z dnia 26 stycznia 2010r. referendarz sądowy wezwał skarżących do uzupełnienia wniosku przez udzielenie dodatkowych wyjaśnień i przedłożenie stosownych dokumentów. W odpowiedzi na wezwanie, zawartej w piśmie z dnia 10 lutego 2010r. skarżący podali, że nie posiadają rachunków bankowych, ani zebranych oszczędności; nie korzystają z pomocy społecznej, ani osób trzecich; na leczenie wnioskodawczyni ponoszą wydatki w wysokości ok. 200 zł miesięcznie; z tytułu najmu lokalu uzyskują kwotę 500 zł, z której zobowiązani są odprowadzać podatek dochodowy w wysokości 90 zł; wydatki mieszkaniowe to kwota rzędu 700 zł miesięcznie. Do akt sprawy skarżący załączyli także zaświadczenia lekarskie, faktury i rachunki za media, kserokopię umowy najmu lokalu.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zważono co następuje:
W przywołanej wyżej ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a.", przewidziano instytucję prawa pomocy. Jest to szczególna instytucja postępowania przed sądami administracyjnymi, która ma na celu zagwarantowanie konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które nie są w stanie samodzielnie ponieść kosztów postępowania sądowego.
Podkreślić należy, że Sąd w ramach stosowania instytucji prawa pomocy, zobowiązany jest dokonywać oceny sytuacji materialnej wnioskującego o jej przyznanie, na podstawie zebranego materiału dowodowego, a w szczególności na podstawie złożonych przez niego oświadczeń, zarówno w urzędowym formularzu wniosku, jak również w toku postępowania wyjaśniającego, prowadzonego w trybie art. 255 P.p.s.a. W niniejszej sprawie referendarz przeprowadził postępowanie wyjaśniające, w wyniku którego skarżący złożyli w zasadzie wszystkie żądane dokumenty, oprócz wyciągów z rachunków bankowych i dowodów potwierdzających miesięczne wydatki związane z kupnem lekarstw. Jednocześnie skarżący wyjaśnili nie wywiązanie się z tego obowiązku okolicznością, iż nie posiadają rachunków bankowych oraz oszczędności, a także nie zbierają dowodów kupna lekarstw. Uwzględniając zatem fakt, że wnioskodawcy zostali pouczeni o skutkach prawnych wynikających z art. 233 § 1 Kodeksu karnego za podanie nieprawdziwych danych lub zatajenie prawdy, a także uwzględniając wartość dowodową przedłożonych przez nich dokumentów, które stosownie do § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępniania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz.U. Nr 227, poz. 2245), są dokumentami źródłowymi, mogącymi potwierdzać przedstawione przez wnioskodawców dane o ich majątku, dochodach i stanie rodzinnym, referendarz uznał złożone dane za wiarygodne.
Rozpoznając zatem wniosek na podstawie zebranych informacji, referendarz zważywszy na przesłanki przyznania prawa pomocy, określone w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., stwierdził, że istnieje podstawa do zwolnienia skarżących od kosztów sądowych w części. Zdaniem rozpoznającego wniosek, wykazali oni bowiem, że nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie. W toku rozpoznania sprawy wzięto pod uwagę przede wszystkim relację pomiędzy wysokością uzyskiwanego przez wnioskodawców dochodu w wysokości 1.563,15 zł netto, w stosunku do niezbędnych wydatków mieszkaniowych, których uśredniona wartość kształtuje się na poziomie 700 zł (przy czym ustalając wysokość niezbędnych wydatków z tytułu podatku od nieruchomości i kosztów opału, wzięto pod uwagę ich średniomiesięczną wartość uzyskaną przez podzielenie podanej wartości rocznej przez liczbę 12 miesięcy), a także wydatków na leczenie w wysokości 200 zł. W ocenie rozpoznającego wniosek pozostała skarżącym kwota, nie daje możliwości poniesienia pozostałych kosztów utrzymania (wydatki na żywność, zakup ubrania, środków czystości, itp.) oraz uiszczenia opłat sądowych, istniejących na tym etapie procedowania. Stąd postanowił orzec o zwolnieniu skarżących z tego obowiązku. Brak jest natomiast podstaw do zwolnienia skarżących od uiszczonego już w dniu 18 sierpnia 2009r., wpisu od skargi w wysokości 100 zł., albowiem opłata ta została dokonana przed złożeniem wniosku o przyznanie prawa pomocy. Wniosek taki jest z kolei skuteczny od chwili jego wniesienia (w niniejszej sprawie w dniu 20 stycznia 2010r. – data stempla pocztowego) i nie obejmuje zwolnienia od kosztów, do uiszczenia których strona obowiązana jest przed jego złożeniem (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2004 r., sygn. akt FZ 125/04, udostępnione w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, znajdującej się na stronie internetowej NSA: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 258 § 1 pkt 7 P.p.s.a., referendarz orzekł jak w sentencji.