Sygnatura:
6037 Transport drogowy i przewozy
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Inspektor Transportu Drogowego
Data:
2008-08-14
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odmówiono zwolnienia od kosztów sądowych
Sędziowie:
Andrzej Siwek /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 22 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia […] maja 2008 r. nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego p o s t a n a w i a: odmówić A. P. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym częściowe zwolnienie od kosztów sądowych
Uzasadnienie wyroku
Skarżący A. P. do skargi na decyzję Głównego Inspektora
Transportu Drogowego z dnia […] maja 2008 r. nr […] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego dołączył sporządzony na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym częściowe zwolnienie od
kosztów sądowych w sprawie z ww. skargi.
Z informacji podanych w formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż skarżący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z żoną i dwójką synów. Skarżący posiada dom jednorodzinny o powierzchni 155 m, oraz nieruchomość rolną o powierzchni 0,68 ha.
Według oświadczenia skarżącego uzyskuje on dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w wysokości 7000 zł brutto miesięcznie (załączono kopię PIT-36 za rok 2007, z którego wynika, iż w tym roku, przy przychodach w wysokości 2.122.986, osiągnął dochód w wysokości 58.244 zł, oraz bilans finansowy
działalności gospodarczej za okres styczeń 2008 r. – sierpień 2008 r.). Ponadto skarżący wskazał, iż posiada siedem samochodów osobowych używanych do prowadzenia działalności gospodarczej o łącznej wartości około 324.000 zł.
Skarżący oświadczył, że jego żona jest osobą bezrobotną. Na wezwanie Sądu nadesłał zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy w […] z dnia […] września 2008 r., potwierdzający fakt zarejestrowania żony jako bezrobotnej do dnia 22 listopada 2007 r.
Synowie skarżącego są studentami uczelni wyższych (załączono kopie aktualnych legitymacji studenckich).
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy
osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Jak podnosi w swoim orzecznictwie Sąd Najwyższy (II CZ 104/84) ubiegający się o pomoc w postępowaniu przed sądem winien w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające – może zwrócić się o pomoc państwa.
W niniejszej sprawie istotne jest, iż skarżący z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej uzyskują łącznie miesięczny dochód w wysokości 7000 zł brutto, w ocenie rozpoznającego wniosek wystarczający do pokrycia przez skarżącego kosztów sądowych, które na obecnym etapie postępowania ograniczają się do wpisu sądowego od skargi w wysokości 900 zł. Nadmienić należy, iż na wezwanie Sądu skarżący nie nadesłał wyciągów i wykazów z posiadanych rachunków bankowych, co uniemożliwia dokonanie pełnej oceny spełnienia ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy.
W oparciu o wszystkie przedstawione powyżej argumenty stwierdzić należy,
że skarżący nie wykazał, iż nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania w sprawie niniejszej.
W związku z powyższym na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzeczono jak w sentencji.