Sygnatura:
6191 Żołnierze zawodowi
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Skarżony organ:
Dowódca Jednostki Wojskowej
Data:
2009-12-02
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Janusz Walawski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. G. na bezczynność Dowódcy Wojsk Lądowych w przedmiocie rozpatrzenia zażalenia z dnia […] września 2009 r. na niezałatwienie sprawy w terminie postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie wyroku

S. G. pismem z dnia 25 października 2009 r. wniósł, za pośrednictwem Dowódcy Wojsk Lądowych, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność tego organu, podnosząc, że pismem z dnia […] września 2009 r. wystąpił do Dowódcy Wojsk Lądowych w trybie art. 37 Kpa, "o podjęcie jakichś kroków prawnych" wobec niezałatwienia w terminie jego sprawy przez Dowódcę JW. […] w B., natomiast organ odmówił wydania "polecenia Dowódcy Jednostki Wojskowej […] w E., aby (…) polecił Dowódcy JW. […] w B." załatwienia jego sprawy we wskazanym terminie.
W odpowiedzi na skargę organu wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z brzmieniem art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej w sprawach skarg na bezczynność w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1 – 4a tej ustawy, tzn. takich, które mogą zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnej, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także rozstrzygającego sprawę co do istoty, jak również wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa albo pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w indywidualnych sprawach.
Stąd też skarga na bezczynność organu administracji publicznej jest dopuszczalna tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień, innych aktów lub czynności albo interpretacji przepisów prawa podatkowego.
Z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminie, określonym przez przepisy prawa. Sądy administracyjne rozpatrują skargi na bezczynność organów wyłącznie w przypadku postępowań, które mogą zakończyć się wydaniem decyzji administracyjnych, postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty, lub też wydaniem innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W niniejszej sprawie S. G. przedmiotem skargi uczynił bezczynność Dowódcy Wojsk Lądowych w przedmiocie jego pisma z dnia […] września 2009 r., dotyczącego bezczynności Dowódcy JW. […] w B.. Pismo to skarżący wniósł do Dowódcy Wojsk Lądowych, wskazując, że wnosi o podjęcie stosownych działań w trybie art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.).
Należy wskazać, że zwrócenie się do organu administracji publicznej wyższego stopnia na podstawie art. 37 Kpa jest swoistym środkiem prawnym przysługującym stronie na zachowanie się organu administracji publicznej. Postępowanie wszczęte na skutek jego wniesienia nie prowadzi do wydania aktu lub czynności, które podlegają kontroli sądowoadministracyjnej. Z tego względu skarga na bezczynność organu w przedmiocie pisma wniesionego w trybie art. 37 § 1 Kpa jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 powołanej wyżej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.