Sygnatura:
6114 Podatek od spadków i darowizn
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Skarbowej
Data:
2009-12-04
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Treść wyniku:
Przyznano prawo pomocy w części poprzez zwolnienie od kosztów sądowych
Sędziowie:
Magdalena Sieniuć /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Dnia 19 lutego 2010 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale I – Magdalena Sieniuć po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku L. K. o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi L. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia […] Nr […] w przedmiocie ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn p o s t a n a w i a: przyznać skarżącemu – L. K. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie wyroku
L.K. złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia […] w przedmiocie ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn.
We wniosku tym skarżący wskazał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym wraz z 27-letnią córką I. oraz 5-letnią wnuczką K. Oświadczył przy tym, że osiąga dochód z tytułu renty i działalności gospodarczej w łącznej kwocie 1.350 zł brutto, jego córka uzyskuje dochód z tytułu wynagrodzenia za pracę
w wysokości 1.300 zł brutto. Wskazał ponadto, że majątek rodziny stanowi mieszkanie o pow. 59,8 m2 oraz samochód osobowy marki Fiat Seicento, rok produkcji 2007 o wartości 13.000 zł. W uzasadnieniu wniosku skarżący stwierdził, że nie posiada wystarczających dochodów na pokrycie kosztów postępowania. Od 1994 r. przebywa na rencie chorobowej. Z tego względu nie mógł znaleźć pracy i zajął się prowadzeniem działalności gospodarczej.
Z uwagi na fakt, że zawarte w powyższym wniosku oświadczenia okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącego, zarządzeniem z dnia 13 stycznia 2009 roku wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez nadesłanie wyciągów z posiadanych przez skarżącego i jego córkę I. rachunków bankowych i ewentualnych lokat bankowych, w tym rachunków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą – z okresu ostatnich 3 miesięcy, podanie kwoty środków przeznaczanych na utrzymanie rodziny i wydatkowanych na podstawowe świadczenia wraz z udokumentowaniem tychże wydatków, nadesłanie odpisów (kserokopii) zeznań podatkowych potwierdzających kwotę dochodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej z okresu ostatnich 3 miesięcy oraz wyjaśnienie kwestii posiadania oprócz mieszkania wskazanego we wniosku także lokalu mieszkalnego o pow. użyt. 35 m2 przy ul. A w T., którego nabycia dokonał skarżący w drodze umowy sprzedaży – w terminie 7 dni, pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy.
W odpowiedzi na wezwanie, skarżący w drodze pisma procesowego z dnia 26 stycznia 2010 roku wyjaśnił, że w okresie od października do grudnia 2009 roku z tytułu prowadzonej dzielności gospodarczej osiągnął dochód w wysokości 7.394,29 zł. Z tytułu renty za ten okres uzyskał dochód w kwocie 1.489,77 zł, co łącznie stanowi kwotę 8.875,06 zł. Wskazał przy tym, że środki przeznaczane na utrzymanie rodziny to kwota ok. 1.800 zł miesięcznie (czynsz, opłaty za gaz i wodę oraz zakup żywności, odzieży i pozostałe wydatki). Ponadto skarżący wyjaśnił, że lokal mieszkalny w T. przy ul. Aj nabył w drodze umowy sprzedaży z dnia 1 października 2008 roku. Środki na zakup tego lokalu pochodziły z kredytu bankowego (50.000 zł) i darowizn od członków rodziny (64.000 zł). W lokalu tym mieszka jego była żona J.K.. Do wniosku skarżący załączył wyciągi z rachunków bankowych własnych oraz córki.
Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym zważył, co następuje:
Instytucja prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym uregulowana została w Rozdziale 3 Działu V ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej jako "p.p.s.a.".
Z treści przepisów art. 243 § 1, art. 244, art. 245, art. 246 § 1 oraz art. 252 tej ustawy wynika, iż osobie fizycznej może być przyznane na jej wniosek prawo pomocy w zakresie całkowitym, jeżeli wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, a w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Wyjaśnić przy tym należy, iż prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie m.in. adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego. W zakresie częściowym obejmuje zaś zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie m.in. adwokata, radcy prawnego lub doradcy podatkowego (§ 2 i § 3 art. 245 powołanej ustawy). Wykazanie powyższych okoliczności powinno nastąpić poprzez złożenie na urzędowym formularzu stosownego oświadczenia obejmującego dokładne dane o stanie rodzinnym i majątkowym. Od Referendarza sądowego zależy uznanie oświadczenia za wystarczające dla przyznania prawa pomocy we wskazanym zakresie.
Stosownie do powyższych przepisów, warunkiem przyznania stronie prawa pomocy jest wykazanie przez stronę, iż występują przesłanki uzasadniające jej udzielenie. W interesie skarżącego leży zatem przedstawienie wszelkich okoliczności, które wskazywałyby na fakt pozostawania w trudnej sytuacji materialnej.
Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że ze złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy, oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym oraz pisma procesowego z dnia 26 stycznia 2010 roku wynika, że skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z 27-letnią córką I. oraz 5-letnią wnuczką K. Skarżący w okresie od października do grudnia 2009 roku z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej osiągnął dochód w wysokości 7.394,29 zł. Z tytułu renty za ten okres uzyskał natomiast dochód w kwocie 1.489,77 zł, co łącznie stanowi kwotę 8.875,06 zł. Z kolei jego córka uzyskuje dochód z tytułu wynagrodzenia za pracę w wysokości 1.300 zł brutto. Wydatki na utrzymanie rodziny miesięcznie stanowią kwotę ok. 1.800 zł.
Majątek skarżącego stanowią nieruchomości w postaci mieszkania o
pow. 59,8 m2 oraz samochodu osobowego marki Fiat Seicento, rok produkcji 2007 o wartości 13.000 zł. A ponadto skarżący nabył w dniu 1 października 2008 roku lokal mieszkalny w T. przy ul. A. Środki na zakup tego lokalu, jak wyjaśnił, pochodziły z kredytu bankowego (50.000 zł) i darowizn od członków rodziny (64.000 zł). Aktualnie w lokalu tym zamieszkuje była żona skarżącego – J.K..
Ponadto analiza załączonych wyciągów z rachunków bankowych dowodzi, że saldo na rachunku bankowym skarżącego w dniu 26 stycznia 2010 r. wynosiło
359,05 zł. Natomiast środki zgromadzone na rachunku córki skarżącego w dniu 4 stycznia 2010 r. stanowiły kwotę 79,84 zł.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w tym kwotę dochodu przypadającą na każdą z osób pozostających ze skarżącym we wspólnym gospodarstwie domowym pomniejszoną o kwotę niezbędnych wydatków, Referendarz sądowy uznał, że wniosek skarżącego zasługuje na uwzględnienie i przyznał mu prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych. Sytuacja majątkowa skarżącego powoduje bowiem, że nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Spełnienie zaś tej przesłanki obligowało do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 zw. z art. 245 § 3 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu.
(MSi)