Sygnatura:
6210 Dodatek mieszkaniowy
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-11-12
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie
Treść wyniku:
Przyznano adwokatowi/radcy prawnemu wynagrodzenie za zastępstwo prawne na zasadzie prawa pomocy
Sędziowie:
Krzysztof Nesteruk /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie Krzysztof Nesteruk po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokat E.T. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi S.H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[…]", nr "[…]" w przedmiocie dodatku mieszkaniowego postanawia: 1. przyznać adwokat E.T. wynagrodzenie za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 180 zł (stu osiemdziesięciu złotych) netto powiększonej o należny podatek VAT; 2. odmówić adwokat E.T. zwrotu wydatku na opłatę skarbową za złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa.

Uzasadnienie wyroku

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2009 r., wydanym po odrzuceniu skargi, referendarz sądowy uwzględnił wniosek skarżącego o ustanowienie na jego rzecz adwokata. Do pełnienia tej funkcji Okręgowa Rada Adwokacka w Olsztynie wyznaczyła adwokat E.T. Złożyła ona pełnomocnictwo do reprezentowania skarżącego i dowód uiszczenia przez siebie opłaty skarbowej od tego pełnomocnictwa, a następnie, wraz
z opinią o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, zawierający oświadczenie, iż nie zostały one pokryte
w całości ani w części.
Podstawą rozpatrzenia wniosku jest art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. –
– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270
ze zmianami) stanowiący, iż wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych
i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zmianami), zwanego dalej w skrócie rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
Zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia (§ 2 ust. 1 rozporządzenia). W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności
w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 3 rozporządzenia). Stosownie do § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, stawka minimalna za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej przez adwokata, który nie prowadził sprawy w pierwszej instancji, wynosi 75 % stawki minimalnej określonej w pkt 1. W niniejszej sprawie, z uwagi na jej przedmiot, zastosowanie ma stawka minimalna określona w § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, wynosząca 240 zł. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w warunkach niniejszej sprawy zasadne jest przyznanie wyznaczonemu adwokatowi wynagrodzenia za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej w kwocie 180 zł netto (240 zł x 75%), powiększonej o należny podatek VAT.
W skład kosztów nieopłaconej pomocy prawnej ponoszonych przez Skarb Państwa w niniejszej sprawie, dotyczącej dodatku mieszkaniowego, nie wchodzi natomiast wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa. Nie można go bowiem zaliczyć do wydatków niezbędnych, jako że złożenie dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa
w sprawach świadczeń socjalnych nie podlega opłacie skarbowej [art. 2 ust 1 pkt 1 lit c ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635 ze zm.)].
Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji, w oparciu o art. 258 § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.