Sygnatura:
6292 Przymusowy zarząd państwowy
Hasła tematyczne:
Inne
Skarżony organ:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej
Data:
2009-07-02
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odmówiono sprostowania wyroku
Sędziowie:
Jakub Linkowski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący – sędzia WSA Jakub Linkowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 lutego 2010 r. wniosku M. K. i L. P. o sprostowanie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1052/09 wydanego w sprawie ze skargi Syndyka Masy Upadłości F. Przedsiębiorstwo Państwowe z siedzibą w P. na decyzję Ministra Gospodarki z dnia […] października 2007 r. nr […] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia odmówić sprostowania uzasadnienia wyroku.

Uzasadnienie wyroku

Wnioskodawcy wnieśli o sprostowanie uzasadnienia wskazanego w sentencji wyroku poprzez zastąpienia wyrazu "testamentowo" wyrażeniem "na mocy udzielonego pełnomocnictwa". We wniosku wskazano, iż obecnie istniejąca wersja uzasadnienia wyroku nie jest zgodna z oświadczeniem złożonym przez M. K. na rozprawie w dniu 3 grudnia 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p. p. s. a.", Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie lub inne oczywiste omyłki. Z art. 159 p. p. s. a. wynika, że sprostowanie może nastąpić także na wniosek strony.
Podlegające sprostowaniu niedokładności, błędy pisarskie lub inne oczywiste omyłki, o których mowa w art. 156 § 1 p. p. s. a. to uchybienia niezamierzone, dokonane wbrew woli Sądu, powstałe w wyniku przeoczenia i mające charakter oczywisty, to znaczy nie budzący wątpliwości, bezsporny, pewny. Oczywistość wadliwości może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi nie budzącymi wątpliwości okolicznościami.
Istotne jest przy tym, że ewentualne sprostowanie nie może prowadzić do zmiany treści uzasadnienia.
Kwestionowany wnioskiem fragment uzasadnienia wyroku nie znalazł się w nim przez omyłkę. Zamiarem Sądu było jedynie zacytowanie treści protokołu z rozprawy z dnia 3 grudnia 2009 r. zawierającego oświadczenie M. K. (k. 208). Sprostowanie zmieniłoby więc w sposób niedopuszczalny treść uzasadnienia wyroku.
Wobec powyższego, na podstawie art. 156 § 1 i § 2 p. p. s. a. należało orzec jak w sentencji postanowienia.