Sygnatura:
6290 Reforma rolna
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Data:
2009-12-29
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Zwolniono od kosztów sądowych
Sędziowie:
Karolina Kisielewicz-Malec /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Karolina Kisielewicz – Malec po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.K. o przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M.K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia (…) listopada 2009 r. Nr (…) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia postanawia: zwolnić M.K. od kosztów sądowych

Uzasadnienie wyroku

M.K. wnioskiem z dnia (…)stycznia 2010 roku (data wpływu do Sądu) zwróciła się o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia (…) listopada 2009 roku orzekającej o odmowie stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium (…) Wojewódzkiej Rady Narodowej z dnia (…) listopada 1950 roku.
Skarżąca wniosek o przyznanie prawa pomocy uzasadniła stanem zdrowia
i potrzebą zakupu lekarstw (jest osobą niepełnosprawną o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności). M.K. podała, że jest osoba starszą, samotną. Prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Mieszka w mieszkaniu o powierzchni 44 m, a wydatki na jego utrzymanie stanowią znaczną część jej budżetu. Oświadczyła, że nie posiada żadnych oszczędności ani przedmiotów majątkowych.
Z dyspozycji art. 243 § 1 oraz art. 245 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wynika, że właściwy sąd administracyjny może na wniosek strony przyznać jej prawo pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym.
W przypadku częściowego przyznania prawa pomocy, prawo to może obejmować między innymi zwolnienie od opłat sądowych i wydatków. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym może nastąpić wtedy, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Należy przy tym podkreślić, że cytowany przepis stanowi odstępstwo od zasady ustanowionej w art. 199 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnym, zgodnie z którym strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Przytoczone we wniosku okoliczności, jak również przedstawione dokumenty, powinny zatem uzasadniać wyjątkowe traktowanie,
o jakim mowa w powołanym wyżej przepisie. Udzielenie prawa pomocy jest formą dofinansowania strony z budżetu państwa. Powinno mieć miejsce jedynie w tych sytuacjach, w których zdobycie środków finansowych na udział w postępowaniu sądowym jest obiektywnie niemożliwe.
W rozpatrywanej sprawie wniosek skarżącej dotyczy wyłącznie zwolnienia od kosztów sądowych. Oznacza to, że ubiega się ona o przyznanie prawa pomocy
w zakresie częściowym. Wobec tego powinna wykazać, że w chwili obecnej nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku dla swojego koniecznego utrzymania. Do wykazania tej przesłanki zobowiązuje skarżącą przepis art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skarżąca udowodniła, że nie jest w stanie podołać obciążeniom związanym
z kosztami sądowymi do których może zostać zobowiązana w przyszłości.
Z treści wniosku wynika, że miesięczne dochody skarżącej wynoszą ok. 1200 zł (brutto). Nie jest to kwota, z której przy uwzględnieniu cen produktów i usług, skarżąca mogłaby sfinansować związane ze sprawą koszty sądowe bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania. Poniesienie przez skarżącą kosztów postępowania sądowego mogłoby grozić zachwianiem jej sytuacji materialnej i bytowej w taki sposób, iż nie byłaby ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych, a ewentualna odmowa przyznania prawa pomocy stanowiłaby naruszenie przepisów regulujących jego przyznawanie i pozbawiała skarżącą prawa do sądowej kontroli zaskarżonego postanowienia.
Skoro skarżąca wykazała, że jej stan majątkowy i zdolności płatnicze nie pozwalają na partycypowanie bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu, w kosztach postępowania sądowego, na podstawie art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.