Sygnatura:
6111 Podatek akcyzowy
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2009-05-18
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Treść wyniku:
Odmówiono zmiany postanowienia
Sędziowie:
Erwin Srebrny /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Erwin Srebrny po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S.G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia […] 2009 r., nr […] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące […] 2004 r. – w zakresie wniosku o zmianę wskutek zmiany okoliczności sprawy postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2009 r. Sygn. akt I FZ 365/09 wydanego w przedmiocie prawa pomocy; postanawia: odmówić zmiany postanowienia.

Uzasadnienie wyroku

W toku tego postępowania sądowoadministracyjnego z wniosku skarżącego
o przyznanie prawa pomocy prowadzono już sprawę w tym zakresie. Postępowanie
to zainicjowane złożonym wraz ze skargą wnioskiem strony o przyznanie prawa pomocy (k. nr 20-23) zakończyło się prawomocnym postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2009 r. sygn. akt I FZ 365/09 (k. nr 97). W jego wyniku uchylono wydane w przedmiocie prawa pomocy postanowienie Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Lublinie z dnia 31 lipca 2009 r., przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od opłat sądowych ponad kwotę 700 zł (słownie: siedemset złotych) oraz odmówiono przyznania prawa pomocy
w pozostałym zakresie. W konsekwencji opłata sądowa w wysokości 700 zł została przez stronę uiszczona (k. nr 106).
W związku z oddaleniem skargi przez tut. Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 27 listopada 2009 r. pełnomocnik skarżącego wraz ze skargą kasacyjną złożył na urzędowym formularzu PPF kolejny wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy
w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych (k. nr 178-180). Z uwagi na to, iż wniosek ten nie został własnoręcznie podpisany przez skarżącego zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału I z dnia 28 stycznia 2010 r. wezwano (na adres pełnomocnika) skarżącego do jego podpisania. Jednocześnie zwrócono uwagę, iż ww. postanowieniem NSA przyznano skarżącemu prawo pomocy przez zwolnienie go od opłat sądowych ponad kwotę 700 zł, która to kwota została już uiszczona /tytułem wpisu od skargi/. Z akt sprawy wynika, iż skarżący w zakreślonym terminie brak ten uzupełnił własnoręcznie podpisując urzędowy formularz PPF.
Analiza złożonego kolejnego wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy prowadzi do wniosku, iż jego uzasadnienie jest tożsame z uzasadnieniem pierwszego wniosku strony w tym zakresie.
Rozpoznając złożony wniosek referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie stwierdził co następuje:
W niniejszej sprawie istotne jest to, że jest to kolejny wniosek skarżącego
o przyznanie prawa pomocy w zakresie prawa pomocy. Pierwszy wniosek skarżącego
o przyznanie prawa pomocy został rozpoznany prawomocnym postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2009 r. sygn. akt I FZ 365/09 (k. nr 97) na mocy którego: uchylono wydane w przedmiocie prawa pomocy postanowienie Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Lublinie z dnia
31 lipca 2009 r., przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym przez zwolnienie od opłat sądowych ponad kwotę 700 zł (słownie: siedemset złotych) oraz odmówiono przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Z kolei art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ppsa" stanowi, iż postanowienia niekończące postępowania w sprawach (a takie niewątpliwie stanowi postępowanie w przedmiocie prawa pomocy – przypis własny) mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. Przez pojęcie "zmiany okoliczności sprawy" należy rozumieć wszelkie zmiany występujące zarówno w okolicznościach faktycznych sprawy jak
i w obowiązującym prawie. Muszą to być jednak takie zmiany, które uzasadniają zmianę dotychczasowego rozstrzygnięcia.
Z treści ww. przepisu wynika, iż złożonego przez skarżącego kolejnego wniosku
o przyznanie prawa pomocy, nie można było inaczej potraktować niż jako wniosku
o zmianę wskutek zmiany okoliczności sprawy prawomocnego postanowienia
w zakresie prawa pomocy, w tym przypadku postanowienia NSA z dnia z dnia
28 września 2009 r. Stanowisko to znajduje swoje oparcie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. Postanowienia NSA z dnia 28 lipca 2009 r. Sygn. akt I FZ 240/09, 241/09; http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
Cytowana wyżej ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi co do zasady nie ogranicza strony co do ilości wniosków o przyznanie prawa pomocy jakie może ona składać w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Nie mniej jednak prawomocność orzeczeń wydanych w postępowaniu o przyznanie prawa pomocy powoduje, że zarówno strona wnosząca ponownie o przyznanie prawa pomocy jak
i referendarz sądowy związani są oceną prawną sytuacji finansowej, majątkowej i rodzinnej wnoszącego o przyznanie prawa pomocy zawartą w prawomocnym orzeczeniu w przypadku wniesienia ponownego wniosku o przyznanie prawa pomocy. Zwłaszcza jeżeli ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy złożony został przez tą samą stronę a jej sytuacja finansowa, majątkowa i rodzinna nie uległa pogorszeniu, zaś ponowny wniosek dotyczy przyznania prawa pomocy w tym samym zakresie, co uprzednio prawomocnie rozpoznany wniosek. Z treści uzasadnienia złożonego kolejnego wniosku o przyznanie prawa pomocy wywieść można jedynie, iż jest ono identyczne jak w pierwszym wniosku w tym przedmiocie, które legło u podstaw wydania prawomocnego postanowienia w sprawie prawa pomocy.
Nie może również umknąć uwadze, iż w stosunku do wnioskodawcy ww. prawomocnym postanowieniem NSA orzeczono już w zakresie opłat sądowych zwalniając skarżącego od ich uiszczenia ponad kwotę 700 zł. Kwota ta jak wyżej wykazano została przez niego uiszczona. Dlatego też, w przedmiotowej sprawie (bez względu na późniejszy etap postępowania) brak jest już po stronie skarżącego jakiegokolwiek obowiązku uiszczenia opłat sądowych, w tym również wpisu sądowego od wniesionej skargi kasacyjnej.
W związku z tym, iż obowiązująca ustawa procesowa nie przewiduje jednak możliwości umorzenia postępowania z powodu jego bezprzedmiotowości w przypadku postępowań wpadkowych (a do takich niewątpliwie należy wniosek o przyznanie prawa pomocy złożony w trakcie toczącego się już postępowania sądowego) jedyną możliwością załatwienia złożonego przez stronę kolejnego wniosku o przyznanie prawa pomocy jest – nie powodującą w tym przypadku dla strony ujemnych następstw
w postaci obowiązku uiszczenia kolejnych opłat sądowych – odmowa zmiany ww. postanowienia w tej sprawie.
Dlatego też, działając na podstawie art. 165 ppsa w związku z art. 258 § 1 i § 3 ppsa należało orzec jak na wstępie.