I OSK 200/10 – Postanowienie NSA


Sygnatura:
6102 Nabycie mienia Skarbu Państwa z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez jednostki samorządu terytorialnego
Hasła tematyczne:
Odrzucenie skargi
Sygn. powiązane: I SA/Wa 895/09
Skarżony organ:
Minister Infrastruktury
Data:
2010-02-05
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono skargę kasacyjną
Sędziowie:
Wojciech Chróścielewski /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. S. i M. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 895/09 o odrzuceniu skargi I. S. w sprawie ze skargi I. S. i M. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia […] maja 2009 r., nr […] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę postanawia: oddalić skargę kasacyjną

Uzasadnienie wyroku

W dniu 19 czerwca 2009 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga M. S. i I. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia […] maja 2009 r., nr […] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę.
Wezwaniem skutecznie doręczonym w dniu 29 czerwca 2009 r. Sąd zobowiązał skarżących do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi – poprzez wyjaśnienie kto podpisał się pod skargą oraz uzupełnienie brakującego podpisu, wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu oraz nadesłanie 3 odpisów skargi.
Pismem z dnia 3 lipca 2009 r. skarżąca M. S. wyjaśniła, iż podpis na skardze z dnia 27 maja 2009 r. został złożony przez nią, wskazała ponadto numer i datę zaskarżonego aktu oraz wniosła trzy odpisy skargi. Termin do uzupełnienia braków skargi upłynął z dniem 6 lipca 2009 r. Pomimo upływu zakreślonego przez Sąd terminu I. S. do dnia wydania postanowienia nie podpisał skargi.
Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 9 lipca 2009 r. odrzucił skargę wniesioną przez I. S., na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.).
Od powyższego postanowienia I. S. oraz M. S. wnieśli skargę kasacyjną domagając się jego uchylenia, opierając ją na podstawie naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) a mianowicie art. 6, art. 49 § 1, art. 58 § 1 pkt 3 oraz art. 62 pkt 1 p.p.s.a. polegające na zaniechaniu przez Sąd wyjaśnienia przyczyny braku dwóch podpisów na piśmie z dnia 28 maja 2009 r. a w szczególności wyjaśnienia, czy M. S. wnosząc w tym piśmie obok swojej skargi (tj. skargi złożonej w swoim imieniu) także skargę w imieniu swojego męża I. S. , działała w zakresie jego skargi z jego umocowania czy też nie, co w konsekwencji doprowadziło do wydania zaskarżonego postanowienia z naruszeniem wyżej wymienionych przepisów oraz bez wezwania M. S. do oświadczenia się w tym zakresie oraz ewentualnego złożenia dokumentu pełnomocnictwa, czy zatwierdzenia przez I. S. dokonanej czynności.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że Sąd bardzo formalistycznie i automatycznie założył, że brakiem skargi I. S. jest brak jego podpisu, natomiast Sąd pominął, iż brakiem skargi I. S. (podpisanej w jego imieniu przez jego żonę) może być po prostu brak złożenia pisemnego dokumentu pełnomocnictwa. Pomijając bowiem przypadki spraw mających charakter sporu między samymi małżonkami, to każdy małżonek podejmując czynność również w imieniu drugiego nie tylko z reguły ma jego zgodę i upoważnienie, ale honorowanie reprezentacji przez współmałżonka bez żądania dokumentu pełnomocnictwa jest zjawiskiem powszechnym, chociaż w sensie formalistycznym należałoby np. zawsze żądać takiego dokumentu, a niedopuszczalną byłaby praktyka (obecnie powszechna) polegająca na wspólnym wysyłaniu małżonkom przez organ administracji korespondencji urzędowej (zawiadomień, decyzji etc), o czym świadczą chociażby akta niniejszej sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 49 § 1 p.p.s.a. jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni po rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Stosownie natomiast do przepisu art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., który był w sprawie niniejszej podstawą prawną odrzucenia przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargi I. S. , Sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi. Mając na względzie okoliczności faktyczne sprawy niniejszej należy stwierdzić, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podejmując w dniu 9 lipca 2009 r. zaskarżone postanowienie o odrzuceniu skargi zastosował powyższe przepisy w sposób prawidłowy.
W sprawie nie podlega bowiem sporowi, że skarga wniesiona przez I. S. oraz M. S. została podpisana jedynie przez jednego z małżonków. W takiej sytuacji zasadnie Sąd działając na podstawie art. 49 § 1 p.p.s.a. wezwał skarżących pismem z dnia 22 czerwca 2009 r. doręczonym skutecznie w dniu 29 czerwca 2009 r. do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi – poprzez wyjaśnienie kto podpisał się pod skargą oraz uzupełnienie brakującego podpisu. Pismem z dnia 3 lipca 2009 r. M. S. wyjaśniła, że podpis widniejący na skardze został przez nią złożony. Jednocześnie jednak skarżący nie uzupełnili pomimo wezwania Sądu braku skargi poprzez złożenie drugiego podpisu. Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zatem przyjął, że skarga M. S. i I. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia 7 maja 2009 r., w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę została podpisana jedynie przez jednego z małżonków – M. S. i w konsekwencji zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 lipca 2009 r. odrzucił skargę I. S.
Odnosząc się do zarzutów podniesionych w skardze kasacyjnej należy natomiast zauważyć, że zawarty w art. 6 p.p.s.a. obowiązek udzielania stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek, co do czynności procesowych nie oznacza, że Sąd powinien wyprzedzać lub domniemywać intencje stron i udzielać wszystkich możliwych wskazówek co do hipotetycznych czynności prawnych, które mogłyby zostać przez nie podjęte w celu ochrony przed możliwymi negatywnymi dla nich skutkami procesowymi. W sprawie niniejszej, zgodnie z tym co podniesiono w skardze kasacyjnej, domniemanie to miałoby dotyczyć okoliczność reprezentowania I. S. przez jego żoną M. S. Tymczasem ani z treści skargi ani z pisma uzupełniającego M. S. z dnia 3 lipca 2009 r. nie można było wyprowadzać jakiegokolwiek wniosku o udzieleniu takiego pełnomocnictwa. Co więcej nawet z treści skargi kasacyjnej wydaje się wynikać, że pełnomocnictwo to ma charakter jedynie hipotetyczny.
W takiej sytuacji należy stwierdzić, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 lipca 2009 r. odrzucił skargę I. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia […] maja 2009 r., w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez powiat z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. własności nieruchomości zajętej pod drogę.
Z tego względu na podstawie art. 184 w zw. z art. 182 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną należało oddalić.