Sygnatura:
6536 Ulgi w spłacaniu należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej (art. 34 i 34a ustaw
Hasła tematyczne:
Koszty sądowe
Prawo pomocy
Sygn. powiązane: II GSK 297/09
Skarżony organ:
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS
Data:
2008-03-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Przyznaje ze środków budżetowych WSA w Warszawie na rzecz …kwotę …stanowiącą 22% podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
Sędziowie:
Tomasz Zawiślak /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Tomasz Zawiślak Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zasądzenie nieopłaconych kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia […] grudnia 2007 r. Nr […] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych; p o s t a n a w i a: – przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz r.pr. B. P.: tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 219,60 złotych (dwieście dziewiętnaście złotych sześćdziesiąt groszy), w tym: tytułem opłaty kwotę 180 złotych (sto osiemdziesiąt złotych), tytułem 22% podatku od towarów i usług 39,60 zł (trzydzieści dziewięć złotych sześćdziesiąt groszy).
Uzasadnienie wyroku
Wyrokiem z 16 lipca 2008r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z […] grudnia 2007r.
Postanowieniem z 6 października 2008r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego oraz odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Pismem z 12 grudnia 2008r. , pełnomocnik skarżącej ustanowiony z urzędu – r.pr. B. P. – wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16 lipca 2008r. Następnie pismem z 27 marca 2009r. pełnomocnik wniósł o przyznanie wynagrodzenia w sprawie skargi kasacyjnej za zastępstwo procesowe według norm przepisanych. Oświadczając jednocześnie, iż opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późniejszymi zmianami), zwanej p.p.s.a. wyznaczony adwokat, radca prawny (…) otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych (…) w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stawki wynagrodzenia i zasady ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej radcy prawnego określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późniejszymi zmianami).
Przepis §15 cytowanego rozporządzenia stanowi, iż koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego. Zgodnie z § 16 wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub części.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przesądzono, że podstawą ustalenia wysokości stawki za czynności radców prawnych, podjęte przed sądami administracyjnymi w sprawie skargi na decyzję dotyczącą umorzenia zaległości z tytułu składek, jest przepis § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. (porównaj postanowienia NSA z dnia 30 marca 2006 r., sygn. II GZ 33/06, ONSAiWSA 2007/1/10 oraz z dnia 22 kwietnia 2008r., sygn. akt II GZ 89/08). Uzasadniając powyższe stanowisko, Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że decyzja w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu zaległych składek nie rozstrzyga o kwestii związanych z wysokością tych składek, lecz przesądza o braku podstaw do umorzenia kwoty wynikającej z zaległości.
Mając powyższe na uwadze, stosownie do § 14 ust. 2 pkt 2 lit. b cytowanego rozporządzenia stawki minimalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej – 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji nie prowadził sprawy ten sam radca prawny – 75% tej stawki, w obu przypadkach, nie mniej niż 120 zł. Stawka minimalna zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. "c" ww. rozporządzenia wynosi 240 zł.
W przedmiotowej sprawie radca prawny nie brał udział w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, gdyż został ustanowiony po wydaniu wyroku z 16 lipca 2008r. oddalającego skargę. Zgodnie z protokołem z rozprawy z 13 stycznia 2010r. pełnomocnik strony skarżącej nie brał również udziału w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. Zatem przyjąć należy, iż należne wynagrodzenie w niniejszej sprawie wynosi 75% stawki minimalnej, tj. 180 złotych.
Zgodnie natomiast z § 2 ust. 3 cytowanego rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty (…) sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Biorąc powyższe pod uwagę oraz fakt, iż pełnomocnik strony skarżącej sporządził i wniósł skargę kasacyjną oraz nie brał udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, jak również wobec jego oświadczenia, że koszty pomocy nie zostały pokryte przez skarżącą, na podstawie art. 258 §1 i §2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji postanowienia.