Sygnatura:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
Hasła tematyczne:
Interpretacje podatkowe
Skarżony organ:
Minister Finansów
Data:
2008-11-19
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Treść wyniku:
*Uchylono interpretację przepisów prawa podatkowego
Sędziowie:
Dagmara Dominik
Jadwiga Danuta Mróz /sprawozdawca/
Marek Olejnik /przewodniczący/

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Olejnik, Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Aleksandra Słomian, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 lutego 2009 r. sprawy ze skargi K. F. na interpretację indywidualną M. F. – Dyrektora Izby Skarbowej w P. – Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w L. z dnia […] r. nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług I. uchyla zaskarżoną interpretację, II. stwierdza, że uchylona interpretacja nie może być wykonana, III. zasądza od M. F. na rzecz K. F. kwotę 457,00 (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie wyroku

W dniu […] r. K.F. zwrócił się do upoważnionego przez Ministra Finansów – Dyrektora Izby Skarbowej w P. z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.
Istota problemu sprowadzała się do wątpliwości, czy będąc podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej od wielu lat działalności gospodarczej, wnioskodawca ma obowiązek uiszczenia podatku od wyprzedaży majątku własnego – gruntu rolnego, nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Dokonując własnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, wnioskodawca wyraził pogląd, że mimo iż jest podatnikiem VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (w zakresie handlu i gastronomii), to z przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą VAT lub u.p.t.u. – nie wynika, że będzie uznany za podatnika VAT w przypadku wyprzedaży majątku prywatnego. Dlatego strona uważa, że nie ma obowiązku opodatkować sprzedaży nieruchomości gruntowej rolnej (w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczonej obecnie na cele przemysłowe), stanowiącej jej majątek prywatny.
W wydanej w dniu 17 czerwca 2008 r. interpretacji indywidualnej, doręczonej stronie w dniu 21 czerwca 2008 r. (K-12 akt administracyjnych), Dyrektor Izby Skarbowej w P., działając z upoważnienia Ministra Finansów – uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Organ, wskazując na treść art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 i ust. 2, art. 41 ust. 1 i art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT – stwierdził, że odpłatna dostaw gruntów, dotychczas wykorzystywanych do działalności rolniczej, a ponadto wydzierżawionych rolnikowi – spełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u., tym samym podlega opodatkowaniu 22 % stawką podatku od towarów i usług.
W dniu […] r. wnioskodawca wezwał organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa i zmiany dokonanej interpretacji przepisów prawa podatkowego.
W odpowiedzi na to wezwanie organ podatkowy stwierdził brak podstaw do zmiany uprzednio wyrażonego stanowiska.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, przekazanej postanowieniem tego Sądu z dnia […] r. do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, pełnomocnik skarżącego zarzucił organowi naruszenie prawa procesowego w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy oraz naruszenie prawa materialnego art. 15 ust. 2 ustawy VAT, poprzez błędne uznanie, że w stanie faktycznym sprawy – sprzedaż ziemi z prywatnego majątku podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT. W uzasadnieniu skargi powtórzona została argumentacja wyrażona we wniosku o interpretację podatkową oraz w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Stanowisko to podtrzymane zostało w skierowanym do Sądu piśmie z dnia […] r., w którym dodatkowo pełnomocnik skarżącego – dowołując się do uchwały NSA z 4 listopada 2008 r. sygn. akt I FPS 2/08 podniosła, że organ naruszył trzymiesięczny termin do doręczenia wnioskodawcy interpretacji, co skutkuje uznaniem, że zachodzi milcząca interpretacja.
W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Zakres kontroli sprawowanej przez wojewódzkie sądy administracyjne określa ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), stanowiąc w art. 1 § 2, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem. Stosownie zaś do przepisu art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) (P.p.s.a.), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany wskazanymi przez stronę skarżącą zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Przeprowadzona w sprawie kontrola legalności działań organu administracji publicznej obejmowała wydaną w trybie art. 14 b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.- dalej OP) interpretację przepisów prawa wydaną w indywidualnej sprawie. Jak w każdej sprawie poddanej kognicji sądów administracyjnych także i w tym przypadku ocenę merytorycznej zasadności spornych stanowisk stron należało poprzedzić ustaleniem, czy zachowane zostały szczególne wymogi procesowe związane z wydaniem tego rodzaju rozstrzygnięć. W pierwszej kolejności należało zatem ustalić, czy zaskarżona interpretacja podatkowa została wydana przez upoważniony do tego organ w ustawowym terminie.
W myśl art. 14 d OP, interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów
i okresów, o których mowa w art. 139 § 4 OP.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, termin o którym mowa w art. 14d OP, może być uznany za zachowany tylko wówczas, gdy przed jego upływem interpretacja zostanie skutecznie doręczona wnioskodawcy. Słuszność tego stanowiska potwierdza pogląd prawny Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w uchwale z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. akt I FPS 2/08, (CBOIS oraz Lex nr 456605), w której Sąd ten stwierdził, że w stanie prawnym obowiązującym w 2005 r., pojęcie "niewydanie postanowienia" użyte w art. 14b § 3 OP oznacza – brak jego doręczenia w terminie 3 miesięcy, liczonym od dnia otrzymania wniosku, o którym stanowi przepis § 1 powołanego artykułu. Powołana uchwała z uwagi na stan faktyczny sprawy odnosi się wprawdzie do stanu prawnego obowiązującego w 2005 r., jednakże jak – podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny – pod rządem obowiązującej obecnie regulacji prawnej, zwrot "wydać interpretację" jest ścisłym odpowiednikiem słów "udzielić interpretacji", a zmiana brzmienia stosownych przepisów OP nie stwarza podstaw do innego – niż przedstawione wcześniej – rozumienia pojęcia "niewydanie interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art.14d " (odpowiednio – art. 14o § 1 znowelizowanej OP). Dla zachowania określonego w nim terminu, konieczne jest nie tylko wydanie interpretacji, rozumiane jako sporządzenie, opatrzenie datą i podpisanie przez uprawnioną osobę, ale konieczne jest również doręczenie tej interpretacji w terminie określonym w ustawie. Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela przedstawiony wyżej pogląd.
Z akt sprawy wynika, że wniosek skarżącego o wydanie interpretacji indywidualnej wpłynął do właściwego organu 17 marca 2008 r. Potwierdza to prezentata umieszczona na wniosku ([…]). Taką datę wpływu wniosku ustalił także Minister Finansów, powołując ją w treści zaskarżonej interpretacji. Akta sprawy nie wskazują przy tym, aby organ podatkowy podejmował jakiekolwiek czynności przed wydaniem interpretacji, jak również, aby zaistniały okoliczności wymienione w art. 139 § 4 OP, które skutkowałyby przedłużeniem terminu do wydania interpretacji.
W niniejszej sprawie, termin określony z art. 14d OP, liczony zgodnie z art. 12 § 3 OP, upływał w dniu 17 czerwca 2008 r. (wtorek). Interpretację doręczono pełnomocnikowi podatnika w dniu 21 czerwca 2008 r. (sobota), o czym świadczy potwierdzenie odbioru interpretacji ([…]). Nie ulega zatem wątpliwości, iż zaskarżona interpretacja wydana – w rozumieniu doręczona – została z uchybieniem 3-miesięcznego terminu, o którym stanowi art. 14d OP. Zgodnie z art. 14o § 1 OP, w razie niewydania interpretacji indywidualnej
w terminie zakreślonym w art. 14d uznaje się, że w dniu następującym po dniu,
w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie (tzw. "milcząca interpretacja"). Powyższe oznacza, że jeżeli organ wydający interpretację, nie doręczył skutecznie tej interpretacji wnioskodawcy przed upływem terminu określonego w art. 14d OP, traci on uprawnienie do jej wydania. Upływ terminu o jakim mowa w art. 14 d OP, rodzi bowiem taki skutek, że w obrocie prawnym wiążąca staje się ta interpretacja przepisów prawa podatkowego jaką przedstawił wnioskodawca we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przez organ podatkowy. W rozpatrywanej sprawie opisany skutek nastąpił w dniu w dniu 17 czerwca 2008 r. Z powyższych względów Sąd nie mógł badać merytorycznej zasadności zarzutów skargi odnoszących się do stanowiska Ministra Finansów, które – jak wykazano wyżej – nie ma mocy wiążącej.
Uznając, że zaskarżona interpretacja została wydana z naruszeniem przepisów procesowych, tj. regulacji art. 14d OP, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu działając na podstawie art. 146 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchylił zaskarżoną interpretację Ministra Finansów. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200, zaś podstawę wstrzymania wykonania zaskarżonego rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 152 powołanej wyżej ustawy procesowej.