Sygnatura:
6116 Podatek od czynności cywilnoprawnych, opłata skarbowa oraz inne podatki i opłaty
Hasła tematyczne:
Wznowienie postępowania sądowoadministracyjnego
Opłata targowa
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-09-14
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Odrzucono skargę
Sędziowie:
Grażyna Nasierowska /przewodniczący sprawozdawca/
Izabela Głowacka-Klimas
Małgorzata Długosz-Szyjko

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Nasierowska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Protokolant Anna Kurdej, po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi D. C. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2004 r. sygn. akt III SA/Wa 295/04 na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia […] stycznia 2004 r. nr […] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w opłacie targowej za lata 1999-2002 p o s t a n a w i a odrzucić skargę

Uzasadnienie wyroku

Pismem z 14 września 2009 r. D. C., powołując się na przepis art. 270 w zw. z art. 273 §2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej – P.p.s.a.)
– w skardze omyłkowo wskazano na Kodeks postępowania administracyjnego – wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 grudnia 2004 r. sygn. akt III SA/Wa 294/05.
Skarżący wniósł o uchylenie wyroku w całości.
W uzasadnieniu wskazał, iż skarga o wznowienie postępowania została wniesiona z zachowaniem terminu, bowiem we wrześniu 2009 r. Skarżący dowiedział się o wydaniu całego szeregu wyroków m.in. w sprawach o sygn. akt III SA/Wa 624/08, III SA/Wa 8/07, III SA/Wa 7/07, III SA/Wa 1944/07, w identycznym stanie prawnym i faktycznym, zupełnie odmiennych od wyroku wydanego w jego sprawie.
W ocenie Skarżącego, wyrok z 20 grudnia 2004 r. został wydany z rażącym naruszeniem prawa, w szczególności art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, art. 122, art. 187 §1 i art. 229 Ordynacji podatkowej.
W piśmie procesowym z 19 lutego 2010 r., stanowiącym uzupełnienie skargi
o wznowienie postępowania, Skarżący podniósł, iż przedmiotowa skarga jest zasadna, z uwagi na fakt sądowej kontroli zaskarżonych decyzji pod względem ich zgodności z prawem. Wskazał na konieczność wyeliminowania z obrotu prawnego wadliwej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego, czemu w jego ocenie, służy skarga o wznowienie postępowania. Skarżący ponownie wskazał na naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. W jego ocenie, opłata targowa nie może być pobierana w formie abonamentu, płatnego z góry, gdyż prowadzi to do poboru podatku przed powstaniem obowiązku podatkowego. Skarżący zarzucił również na naruszenie przez organ podatkowy szeregu przepisów postępowania, w tym art. 122, art. 187 §1, art. 188, art. 180 §1, art. 229, art. 127, art. 233 §1 pkt 1, art. 210 §1 pkt 6 i §4, art. 121 Ordynacji podatkowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania podlega odrzuceniu.
Na wstępie zauważyć należy, iż instytucja wznowienia postępowania sądowego, której uruchomienia domaga się D. C., ma charakter wyjątkowy. Opiera się ona na przysługującej poza tokiem instancji skardze o ponowne przeprowadzenie procesu zakończonego prawomocnym orzeczeniem i zastąpienie zapadłego w sprawie orzeczenia nowym rozstrzygnięciem. Nadzwyczajny charakter tego środka prawnego, skierowanego przeciwko prawomocnemu, a więc niewzruszalnemu w drodze zwyczajnych środków odwoławczych orzeczeniu powoduje, że instytucja ta może być wykorzystana wyłącznie wtedy, gdy znajdzie to oparcie w prawie, a katalog podstaw wznowieniowych jest katalogiem zamkniętym, nie zezwalającym na rozszerzającą wykładnię wymienionych w nim przesłanek.
Zgodnie z treścią przepisu art. 270 P.p.s.a., można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem na zasadach określonych w dziale VII tej ustawy.
W myśli art. 280 § 1 P.p.s.a, sąd właściwy do wznowienia postępowania bada na posiedzeniu niejawnym, czy skarga w tym przedmiocie została wniesiona w terminie i czy opiera się na ustawowej podstawie wznowienia. Badanie podstaw wznowienia na posiedzeniu niejawnym polega jedynie na stwierdzeniu, czy Skarżący wskazał podstawę wznowienia wymienioną w katalogu przesłanek wznowieniowych. W przypadku wniesienia skargi z uchybieniem terminu do jej wniesienia, a także w przypadku wskazania, jako jej podstawy, innych niż wymienione w ustawie przesłanek, sąd skargę odrzuci, natomiast w przypadku ich spełnienia wyznaczy rozprawę.
Wyznaczenie rozprawy nie oznacza jednak jeszcze, iż na tym etapie skarga o wznowienie postępowania sądowego musi zostać rozpoznana merytorycznie. Sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 271 – 273 P.p.s.a. nie stanowi bowiem, iż rzeczywiście skarga została oparta na ustawowej podstawie wznowienia. W związku z tym na rozprawie, zgodnie z art. 281 P.p.s.a, w pierwszej kolejności sąd administracyjny rozstrzyga o dopuszczalności wznowienia i odrzuca skargę, gdy stwierdzi brak ustawowej podstawy wznowienia. Rolą Sadu jest zatem zbadanie, czy wskazane przez Skarżącego podstawy wznowienia zaistniały w rzeczywistości.
Podnieść należy, iż D. C. jako podstawę wznowienia postępowania wskazał przesłankę mieszczącą się w katalogu przyczyn wznowieniowych, sprecyzowaną przez ustawodawcę w art. 273 §2 P.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem w razie późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.
W ramach wspomnianej podstawy Skarżący wymienił wyroki zapadłe w identycznym stanie prawnym i faktycznym, odmienne od wyroku z 20 grudnia 2004 r. będącego podstawą niniejszej skargi.
Tymczasem w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że skarga o wznowienie postępowania nie może opierać się na zarzucie sprzeczności orzeczenia z innymi wyrokami wydanymi w podobnych sprawach. Sąd bada bowiem każdą sprawę osobno i wydaje orzeczenie zależne od zebranego materiału, ustaleń i zaistniałych okoliczności. Orzeczenie to dotyczy więc tylko tej sprawy, w której zapadło (por. postanowienie WSA w Bydgoszczy z 17 listopada 2009 r., II SA/Bd 799/09; postanowienie NSA z 24 czerwca 2009 r., II FSK 837/09; postanowienie NSA z 27 stycznia 2006 r., II OSK 1452/05).
Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę powyższy pogląd w pełni podziela.
Odmienne aniżeli podjęte prawomocnym wyrokiem rozstrzygnięcie sądu administracyjnego nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania sądowego, gdyż rozstrzygnięcie to nie jest okolicznością faktyczną ani środkiem dowodowym, o którym mowa w art. 273 § 2 p.p.s.a.
Okolicznością taką, ani też środkiem dowodowym nie jest również odmienna interpretacja przepisów dokonana przez sądy administracyjne w różnych sprawach (zob. postanowienie NSA z 7 kwietnia 2006 r., II OSK 689/05, Lex 209431).
Ponadto Sąd zauważa, iż zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego oraz procesowego, podnoszone przez Skarżącego w piśmie z 19 lutego 2010 r., również nie wyczerpują przesłanek wznowienia postępowania wymienionych w art. art. 271-273 p.p.s.a. W konsekwencji nie mogą wywołać zamierzonego przez Skarżącego skutku tj. wzruszenia prawomocnego wyroku sądowego z 20 grudnia 2004 r.
Wobec zatem niezaistnienia ustawowej podstawy wznowienia Sąd na podstawie art. 281 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.