Sygnatura:
6271 Ochrona cudzoziemca, w tym nadawanie statusu uchodźcy, azyl, zezwolenie na pobyt tolerowany i ochrona czasowa
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Inne
Data:
2010-02-15
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Treść wyniku:
Przyznano prawo pomocy w całości
Sędziowie:
Anna Michałowska /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

Referendarz sądowy Anna Michałowska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi L. D. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia … listopada 2009 r. Nr … w przedmiocie odmowy nadania statusu uchodźcy, odmowy udzielenia ochrony uzupełniającej oraz wydalenia z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności udzielenia zgody na pobyt tolerowany p o s t a n a w i a: przyznać prawo pomocy w zakresie całkowitym tj. 1. zwolnić od kosztów sądowych; 2. ustanowić adwokata z urzędu, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.

Uzasadnienie wyroku

Wraz ze skargą na decyzję Rady do Spraw Uchodźców L. D. wystąpiła – na urzędowym formularzu PPF – z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu wniosku oraz oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wskazała, iż jest uchodźcą, ubiega się o uzyskanie statusu uchodźcy. Od czasu uzyskania negatywnej decyzji Rady do Spraw Uchodźców nie otrzymuje już świadczeń z pomocy socjalnej w wysokości … zł miesięcznie. Nie posiada żadnych źródeł dochodu, majątku ani oszczędności. Do tej pory korzystała z bezpłatnej pomocy prawnej w Studenckim Ośrodku Pomocy Prawnej. Nie posługuje się językiem polskim i występowanie przed sądem bez pomocy profesjonalnego pełnomocnika byłoby dla niej znaczącym utrudnieniem.
Rozpoznając wniosek zważyć należało, co następuje:
Zasadą postępowania sądowoadministracyjnego jest – zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późniejszymi zmianami) – dalej ustawy p.p.s.a. – ponoszenie przez Strony kosztów postępowania związanych ze swym udziałem w sprawie. Przyznanie prawa pomocy ze środków publicznych jest instytucją wyjątkową i następuje tylko w przypadkach określonych w cytowanej ustawie, po spełnieniu przez stronę określonych przesłanek. Przesłanki te są każdorazowo odnoszone do stanu majątkowego osoby ubiegającej się o przyznanie rzeczonego prawa.
Treść i warunki przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym określa art. 245 §2 i art. 246 §1 pkt 1 ustawy p.p.s.a. W myśl art. 245 §2 ustawy p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Prawo pomocy w zakresie całkowitym, zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy p.p.s.a, może być przyznane osobie fizycznej, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Na obecnym etapie postępowania na wysokość obciążeń finansowych, do poniesienia których wnioskująca byłaby zobowiązana składają się wpis od skargi – 300 zł (zgodnie z §2 ust. 3 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 221, poz. 2193) oraz wynagrodzenie dla profesjonalnego pełnomocnika.
Mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności należało uznać, iż sytuacja materialna skarżącej jest trudna i stanowi pozytywną przesłankę do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Skarżąca jest cudzoziemką, nie posiada majątku, oszczędności pieniężnych ani żadnych źródeł dochodu. Z tych względów oraz kierując się zapewnieniem jej prawa do sądu należało uznać, iż zarówno udział adwokata w sprawie jak i zwolnienie od kosztów sądowych jest uzasadnione.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 258 §1 i §2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji postanowienia.