Sygnatura:
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne:
Prawo pomocy
Skarżony organ:
Inspektor Nadzoru Budowlanego
Data:
2009-11-17
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Treść wyniku:
Przyznano prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Sędziowie:
Jarosław Harczuk /przewodniczący sprawozdawca/
Sentencja
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie w całości od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia […], Nr […] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego p o s t a n a w i a I. przyznać Z. B. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie w całości od kosztów sądowych; II. odmówić przyznania prawa pomocy w pozostałym zakresie.
Uzasadnienie wyroku
Strona skarżąca wezwana do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakreślonym terminie (data stempla pocztowego) wniosła wypełniony i podpisany urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy żądając przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie w całości od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata. Do wniosku dołączono niepotwierdzone za zgodność z oryginałem kserokopie dokumentów źródłowych.
Strona skarżąca wykonując wezwanie do nadesłania dokumentów źródłowych i dodatkowych oświadczeń nadesłała oświadczenie i kserokopie dokumentów.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.", przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania zaś w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Ustalenie wystąpienia przesłanek z art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. wymaga porównania realnych możliwości finansowych strony wnoszącej o przyznanie prawa pomocy z wysokością obciążeń finansowych związanych z postępowaniem.
Koszty sądowe w rozpoznawanej sprawie prócz wpisu sądowego od wniesionej skargi wynoszącego 500 złotych (§ 2 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2003 r., Nr 221, poz. 2193 ze zm.) oraz wpisu sądowego od potencjalnej skargi kasacyjnej wynoszącego 250 złotych (§ 3 w związku z § 2 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi) każdorazowo nie przekroczą kwoty 100 złotych (§2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi; § 1 i § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych – DZ.U. z 2003 r. Nr 221, poz. 2192).
Stawka minimalnego wynagrodzenia adwokata ustanowionego w sprawie niniejszej wynosi 240 złotych netto (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) – 292,80 złotych brutto (§2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Na podstawie oświadczeń strony skarżącej referendarz sądowy ustalił, że prowadzi ona wspólne gospodarstwo domowe wraz z uczęszczającą do szkoły średniej córką, z którą zamieszkuje w domu. Na dochód gospodarstwa domowego strony skarżącej składa się otrzymywane przez nią wynagrodzenie za pracę w kwocie […] złotych brutto – […] złotych netto. Miesięczne koszty utrzymania koniecznego strony skarżącej tworzą wydatki na leki – […] złotych, na dojazdy do L. strony skarżącej i jej córki – […] złotych, na usługę Internetu – […] złotych, na energię elektryczną – […] złotych, przy czym w miesiącu lutym koszt ten wyniesie […] złotych, na opłacenie kursów przygotowawczych na studia – […] złotych oraz na wyżywienie córki, gdy przebywa poza domem – […] – […] złotych. Tak więc łączne miesięczne wykazane przez stronę skarżącą konieczne koszty utrzymania, nie obejmujące kosztów wyżywienia, wynoszą od […] złotych do […] złotych. Po poniesieniu wykazanych przez stronę skarżącą stałych miesięcznych kosztów utrzymania z kwoty netto jej wynagrodzenia pozostaje kwota od […] złotych do […] złotych.
W ocenie referendarza sądowego strona skarżąca nie wykazała aby realnie nie była w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów niniejszego postępowania. Posiada ona bowiem stałe źródło dochodu, którego wysokość przewyższa wykazane przez nią stałe miesięczne koszty utrzymania. Choć wykazane przez stronę skarżącą miesięczne koszty utrzymania koniecznego nie obejmują pełnych kosztów wyżywienia to nie można przyjąć aby strona skarżąca nie była w stanie choć w części partycypować w kosztach niniejszego postępowania. Porównanie każdego jednego z obciążeń finansowych związanych z niniejszym postępowaniem do wysokości kwoty pozostającej po poniesieniu wykazanych kosztów utrzymania koniecznego wskazują, że strona skarżąca realnie bez narażenia siebie i córki na uszczerbek w kosztach utrzymania może ponieść koszty minimalnego wynagrodzenia adwokata.
Jednocześnie zaznaczyć należy, że dokonując powyższej oceny referendarz sądowy nie brał pod uwagę kosztów energii elektrycznej, które strona skarżąca uiścić musi w miesiącu lutym bieżącego roku. Ocena możliwości ponoszenia przez stronę wnoszącą o przyznanie prawa pomocy kosztów postępowania obejmuje bowiem okres z chwili składania wniosku (por. postanowienie NSA z dnia 28 września 2009 r., sygn. akt I FZ 365/09 – http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/180E9076D5).
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. należało orzec jak na wstępie.