Sygnatura:
6115 Podatki od nieruchomości
Hasła tematyczne:
Wstrzymanie wykonania aktu
Sygn. powiązane: VIII SA/Wa 539/09
Skarżony organ:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Data:
2009-10-30
Sąd:
Naczelny Sąd Administracyjny
Treść wyniku:
Oddalono zażalenie
Sędziowie:
Arkadiusz Cudak /przewodniczący sprawozdawca/

Sentencja

II FZ 488/09 Postanowienie Dnia 27 listopada 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA (del.) Arkadiusz Cudak po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia M. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2009 r., sygn. akt VIII SA/Wa 539/09 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi M. N. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 2 czerwca 2009 r., nr […] w przedmiocie pozostawienia odwołania bez rozpoznania postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie wyroku

II FZ 488/09
Uzasadnienie
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia 2 czerwca 2009 r. znak […] o pozostawieniu odwołania bez rozpoznania M. N. zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia do czasu rozpatrzenia skargi.
Postanowieniem z dnia 11 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że przesłanką niezbędną przyznania ochrony tymczasowej jest możliwość wykonania aktu, którego dotyczy wniosek. Wstrzymanie wykonania jest bowiem bezprzedmiotowe, gdy postanowienie nie podlega w ogóle wykonaniu. Przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z treścią aktu Nie każdy więc akt administracyjny kwalifikuje się do tak rozumianego wykonania, a co za tym idzie nie każdy wymaga wykonania. Sąd I instancji zaznaczył, że przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest postanowienie o pozostawieniu odwołania bez rozpoznania. Podkreślono, że zaskarżone postanowienie nie nakłada na skarżącą żadnych obowiązków, które mogłyby być wykonane dobrowolnie lub w sposób przymusowy. Brak jest zatem przymiotu wykonalności zaskarżonego postanowienia, co uniemożliwia wstrzymanie jego wykonania. Z tych też względów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, 1270 z późn., określanej dalej jako "p.p.s.a."), odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
Powyższe postanowienie zaskarżyła zażaleniem skarżąca M. N. Autorka środka zaskarżenia wniosła o uchylenie postanowienia. W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie rozpatrzył skargi zgodnie z treścią.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Przedmiotem skargi jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. o pozostawieniu odwołania bez rozpoznania. Zatem trafnie Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że postanowienie to nie korzysta w ogóle z przymiotu wykonalności. Tymczasem wstrzymanie wykonania odnosi się wyłącznie do decyzji i postanowień, które nadają się do wykonania. Nie można mówić o wykonaniu zaskarżonego postanowienia, ponieważ nie ma ono przedmiotu wykonania (węzła praw i obowiązków, który mógłby podlegać wykonaniu). Zasadnie Sąd I instancji podkreślił, że instytucja unormowana w art. 61 § 3 p.p.s.a. dotyczy tylko takich sytuacji, gdy akt organu administracyjnego nakłada na stronę określone obowiązki i kiedy wykonanie rozstrzygnięcia organu może spowodować wystąpienie po stronie skarżącego znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia:15 grudnia 2004 r., OZ 805/04; 17 lipca 2006 r., I FZ 281/06, OSP 2007, nr 6, poz. 76; 16 kwietnia 2008 r., II OZ 325/08; 3 lipca 2008 r., II OZ 714/08). Tym samym, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w przedmiotowej sprawie Sąd I instancji słusznie stwierdził, ze nie zachodzą przesłanki zastosowania ochrony tymczasowej, o jakiej mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z. art. 197 § 2 powołanej wyżej ustawy orzekł, jak w sentencji postanowienia.