Sygnatura:
6300 Weryfikacja zgłoszeń celnych co do wartości celnej towaru, pochodzenia, klasyfikacji taryfowej; wymiar należności celny
Hasła tematyczne:
Celne postępowanie
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2007-11-28
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Kazimierz Maczewski /sprawozdawca/
Marian Jaździński /przewodniczący/
Marzena Kowalewska

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Marian Jaździński Sędzia WSA Marzena Kowalewska Sędzia WSA Kazimierz Maczewski (spr.) Protokolant st. sekr. Krzysztof Kapelczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2008 r. sprawy ze skargi O. E. & V/L S. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia […] nr […] w przedmiocie odmowy zmiany zgłoszenia celnego oddala skargę

Uzasadnienie wyroku

Postanowieniem z dnia […] Nr […], wydanym z powołaniem się na przepisy art. 23 ust. 4 i art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19.03.2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.), Naczelnik Urzędu Celnego w S. orzekł o odmowie dokonania na wniosek "O" Spółki z o.o. z siedzibą w S. zmiany zgłoszenia celnego zawartego w dokumencie SAD nr […] z dnia […], w części dotyczącej ilości towaru określonej w polu 35 i 38.
Z uzasadnienia tego postanowienia wynika, że na podstawie ww. zgłoszenia celnego w Oddziale Celnym […] procedurą dopuszczenia do obrotu objęty został towar w postaci oleju napędowego o zawartości siarki do 0,2 %, przeznaczonego do celów żeglugowych, o masie brutto i netto 267.876 kg, ujęty
w fakturze nr […]z dnia […], stanowiącej załącznik do tego zgłoszenia.
Pismem z dnia 24.01.2006 r. "O" Sp. z o.o. złożyła wniosek o zmianę zgłoszenia celnego zawartego w ww. zgłoszeniu celnym, w części dotyczącej m.in. ilości towaru. Wniosek o zmianę zgłoszenia celnego w zakresie dotyczącym ilości towaru importer uzasadnił faktem, że firma kontrolerska "P" Sp. z o.o. na jego zlecenie dokonała w 100 % przeważenia towaru,
w wyniku którego stwierdzono o 0,919 mt (w powietrzu) paliwa mniej od wykazanego
w ww. dokumencie SAD. Fakt ten udokumentowany został w raporcie kontrolnym
nr […] z dnia […] wystawionym przez ww. firmę kontrolerską, potwierdzającym nadzór wyładunku towaru oraz wskazującym na ww. różnicę między ilością towaru przyjętą na ląd, a ilością konosamentową.
Z uzasadnienia wymienionego na wstępie postanowienia wynika też, że rozpatrując zgłoszony przez importera wniosek o dokonanie zmiany zgłoszenia celnego w zakresie dotyczącym ilości towaru Naczelnik Urzędu Celnego w S. nie znalazł uzasadnionych podstaw do jego uwzględnienia. Organ celny wskazał przede wszystkim na regulację art. 214 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (w skrócie – WKC), według której, kwota należności celnych przywozowych określana jest na podstawie elementów kalkulacyjnych właściwych dla towaru w chwili powstania długu celnego, a także na unormowanie zawarte w art. 201 ust. 2 WKC, stanowiące, że w sytuacji, gdy dług celny powstaje w wyniku dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym, to powstaje on w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, co wskazuje na to, zdaniem tego organu, iż decydujące znaczenie mają dane dotyczące towaru z dnia złożenia zgłoszenia celnego.
Organ celny podkreślił dalej w uzasadnieniu swego postanowienia, iż odpowiedzialność za prawidłowo zgłoszony towar ponosi zgłaszający, gdyż zgodnie
z art. 23 ust. 1 Prawa celnego, to zgłaszający oblicza i wskazuje w zgłoszeniu celnym kwotę należności przywozowych lub należności wywozowych, a tym samym samodzielnie określa elementy kalkulacyjne stanowiące podstawę określenia tych należności, będąc jednocześnie – zgodnie z wymogami art. 62 ust. 2 WKC – zobowiązanym dołączyć do zgłoszenia celnego wszystkie dokumenty, których przedłożenie jest wymagane dla zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której towary są zgłaszane.
Dokonaniu prawidłowego zgłoszenia celnego służy – według Naczelnika Urzędu Celnego w S. – możliwość badania towaru, jaka przewidziana została przepisem art. 42 WKC, stanowiącym, iż po przedstawieniu organom celnym towary mogą, za zgodą tych organów, zostać poddane rewizji lub mogą zostać pobrane ich próbki w celu nadania tym towarom przeznaczenia celnego. Zgoda na określone w art. 42 WKC badanie towarów udzielana jest osobie uprawnionej do nadania towarom przeznaczenia celnego na jej ustny wniosek, chyba że ze względu na okoliczności organy celne uważają, iż niezbędne jest złożenie wniosku pisemnego, zaś pobranie próbek dozwolone jest jedynie na pisemny wniosek osoby zainteresowanej – co wynika z art. 182 ust. 1 Rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/983 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania Rozporządzenia Rady nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Jak stanowi przepis art. 182 ust. 3 ww. rozporządzenia wykonawczego Komisji (EWG), uprzednie badanie towarów i pobieranie próbek dokonywane jest pod kontrolą organów celnych, które w zależności od przypadku ustalają procedury postępowania.
Organ celny wskazał dalej w uzasadnieniu swego postanowienia na przepis art. 67 WKC, zgodnie z którym datą, którą należy uwzględniać przy stosowaniu wszelkich przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłoszono towary, jest data, jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, przyjęcia zgłoszenia przez organ na podstawie dokumentów dołączonych do zgłoszenia celnego, jak również zwrócił uwagę na przepis art. 78 WKC, przewidujący postępowanie organu celnego mające szczególny charakter i zmierzające do skorygowania danych zadeklarowanych przez zgłaszającego w zgłoszeniu celnym, jeżeli w sposób niewątpliwy można udowodnić stwierdzone okoliczności. Tymczasem z akt rozpatrywanej sprawy wynika, że importer wnioskujący o dokonanie zmiany zgłoszenia celnego w zakresie dotyczącym ilości towaru nie występował do organu celnego o udzielenie zgody na badanie towaru, zaś przeważenie importowanego paliwa przez firmę kontrolerską dokonało się bez wiedzy i udziału organu celnego, a zatem jakiekolwiek wyniki czynności przeprowadzonych na towarze bez udziału organu celnego nie mogą być dla tego organu wiążące, stwierdził Naczelnik Urzędu Celnego w S. w uzasadnieniu swego stanowiska, dodając, że zgłaszanie jakichkolwiek roszczeń możliwe jest jedynie w oparciu o ilość stwierdzoną w wyniku pomiaru wykonanego pod dozorem celnym zgodnie z uregulowaniami WKC.
Ponieważ z akt sprawy wynika, że importer nie wnioskował o dokonanie pomiaru ilości towaru pod dozorem celnym, a kontrola stanu ilościowego sprowadzonego z zagranicy paliwa przeprowadzona została na jego zlecenie bez nadzoru celnego w sytuacji, gdy istniała możliwość ingerencji osób trzecich w ilość towaru a także wystąpić mogły ubytki przy przeładunku, wynik przeważenia wskazany w załączonym do wniosku raporcie kontrolnym nr […] z dnia […] nie może stanowić podstawy do dokonania wnioskowanej zmiany zgłoszenia celnego, stwierdził w konkluzji uzasadnienia swego postanowienia organ celny pierwszej instancji.
Po rozpatrzeniu sprawy na skutek wniesionego przez "O" Sp. z o.o. zażalenia na powyższe postanowienie, w którym Spółka domagała się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego jej rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji, zarzucając przy tym rażące naruszenie przez ten organ przepisów art. 78 Wspólnotowego Kodeksu Celnego oraz art. 207 Ordynacji podatkowej, postanowieniem z dnia […], Nr […], wydanym z powołaniem się na przepisy art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239 ustawy z dnia 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19.03.2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.), Dyrektor Izby Celnej w S. orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego zażaleniem postanowienia Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia […], którym wnoszącej zażalenie Spółce odmówiono zmiany zgłoszenia celnego zawartego w dokumencie SAD nr […] z dnia […]
Z uzasadnienia powyższego postanowienia wynika, że Dyrektor Izby Celnej
w S. w pełni podzielił stanowisko organu pierwszej instancji co do braku faktycznych i prawnych podstaw do dokonania zmiany zapisów wskazanego zgłoszenia celnego w zakresie dotyczącym ilości importowanego towaru.
Uzasadniając swoje stanowisko w tejże sprawie organ odwoławczy wskazał przede wszystkim – w ślad za organem pierwszej instancji – na regulacje zawarte
w Rozporządzeniu Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992 r. ze zm.), zwanym w skrócie "WKC", oraz w Rozporządzeniu Komisji (EWG) Nr 2454/93
z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania Rozporządzenia Rady nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253/93 z 11/10/1993 ze zm.), zwanym w skrócie "RWKC", jak również w ustawie – Prawo celne. Wskazał następnie, że z akt sprawy wynika, iż przed dopuszczeniem go do obrotu sporny towar poddany został badaniom polegającym na jego analizie jakościowej, zaś w zgłoszeniu celnym, którego weryfikacji domaga się importer, ilość paliwa zadeklarowano w taki sposób, że odpowiada ona ilości przedmiotowego towaru wykazanej w konosamencie nr 1 z dnia 03.12.2005 r. Tymczasem, zgodnie z zawartym we wniosku z dnia 24.01.2006 r. żądaniem strony, zmiana w zgłoszeniu celnym dotycząca ilości przedmiotowego towaru winna odpowiadać jego ilości po wyładunku ze statku, zmierzonej na lądzie przed zwolnieniem towaru, zgodnie z Raportem kontrolnym nr […] z dnia […], opracowanym na jej zlecenie przez firmę kontrolerską P Spółkę z o.o.
Odnosząc się do zawartych w zażaleniu argumentów Spółki, Dyrektor Izby Celnej w S. uznał za konieczne wyjaśnić, że zgodnie z treścią art. 42 WKC po przedstawieniu organom celnym towary mogą, za zgodą tych organów, zostać poddane rewizji lub mogą zostać pobrane ich próbki w celu nadania tym towarom przeznaczenia celnego, natomiast strona dokonała pomiaru paliwa bez wiedzy i udziału organu celnego, co oznacza, że wyniki tej czynności nie są dla tego organu wiążące.
Odnosząc się z kolei do zawartego w zażaleniu stwierdzenia o braku prawnego uzasadnienia dla stanowiska organu celnego w kwestii możliwości dochodzenia przez importera roszczeń w zakresie ilości zgłoszonego towaru wyłącznie w oparciu o ilość stwierdzoną w wyniku pomiaru przeprowadzonego pod dozorem celnym, organ odwoławczy odwołał się do uregulowań Wspólnotowego Kodeksu Celnego wskazując, iż zgodnie z jego art. 79 dopuszczenie do wolnego obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status celny towaru krajowego. Czynności przeprowadzone na towarze wspólnotowym skutkujące określeniem innego stanu towaru, a szczególnie jego mniejszej ilości, rodzą uzasadnione wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym towaru w chwili powstania długu celnego (art. 214 WKC), czyli przyjęcia zgłoszenia celnego (art. 201 ust. WKC).
Odnosząc się do twierdzenia strony, że przepis art. 78 WKC dopuszcza jednak "możliwość kontroli towarów" po ich zwolnieniu, organ odwoławczy za stosowne uznał zwrócić uwagę na to, iż przepis ten stanowi, że w celu upewnienia się o prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu organ celny może przystąpić jedynie do kontroli dokumentów i danych handlowych. Postępowanie organu celnego w zakresie określonym przepisem art. 78 WKC jest postępowaniem o charakterze szczególnym, mającym na celu korygowanie danych zadeklarowanych przez zgłaszającego w zgłoszeniu celnym, jeżeli w sposób niewątpliwy można udowodnić stwierdzone okoliczności. Dochodzenie w tym trybie roszczeń strony możliwe jest jedynie w oparciu o ilość stwierdzoną w wyniku pomiaru wykonanego pod dozorem celnym na zasadach określonych przez organ celny w momencie, w którym strona składała zgłoszenie celne, ewentualnie przedstawiała towar organowi celnemu.
W ocenie organu odwoławczego, zachodzą więc podstawy do stwierdzenia, iż tą ilością oleju napędowego wprowadzonego na polski obszar celny, która winna być objęta procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym, jest ilość określona w Konosamencie nr 1 z dnia 03.12.2005 r., odpowiadająca ilości załadowanej na statek mt "M" w porcie R. na Ł. Uwzględniony dokument handlowy, tj. faktura nr […] z dnia […] wystawiona przez firmę F GMBH z siedzibą w A., określa ilość przedmiotowego oleju napędowego jako zgodną z ww. konosamentem, co oznacza, że ilość towaru zgłoszona w dokumencie SAD nr […] z dnia […], także odpowiada ilości tego towaru wykazanej w konosamencie.
Na koniec uzasadnienia swego postanowienia organ odwoławczy ustosunkował się również do podniesionych w zażaleniu zarzutów natury procesowej, uznając je za nietrafione i prezentując szczegółowo swoje stanowisko w tym zakresie.
Powyższe postanowienie ostateczne zostało przez spółkę "O" zaskarżone do sądu administracyjnego z powodu jego niezgodności z prawem. Domagając się jego uchylenia w całości skarżąca Spółka nie wskazuje wprost tego, jakim przepisom prawa zaskarżone rozstrzygniecie uchybia, jednakże z uzasadnienia skargi wynika, iż w jej ocenie doszło przede wszystkim do naruszenia przepisu art. 78 WKC, który skarżąca uważa za wystarczającą podstawę do dokonania przez organ celny wnioskowanej przez nią weryfikacji zgłoszenia celnego w zakresie dotyczącym rzeczywistej ilości importowanego towaru. Zdaniem skarżącej Spółki, przedkładając organowi celnemu raport z rozładunku towaru z pierwotnego środka transportu (statku morskiego), przeprowadzonego po jego zwolnieniu spod dozoru celnego, przekazała temu organowi informację o prawidłowych danych, w oparciu o które winna była zostać przeprowadzona procedura celna. Za chybione, w kontekście przepisów art. 78 WKC, uważa ona wywody organu celnego dotyczące wynikającej z art. 182 RWKC regulacji o braku związania tego organu wynikami przeważenia towaru dokonanego bez jego udziału, skoro wynikająca z tego przepisu norma ma zastosowanie jedynie do czynności dokonywanych w trybie art. 42 WKC, co w rozpatrywanej sprawie nie miało jednak, jak przyznaje to sam organ celny, miejsca.
Nie kwestionując faktu, że do przeważenia towaru doszło w trakcie jego rozładunku ze statku, przeprowadzonego już po zakończeniu procedury celnej, do której towar został zgłoszony, skarżąca wywodzi dalej w uzasadnieniu skargi, iż rozładowanie z pierwotnego środka transportu towaru o tak specyficznych właściwościach jak paliwa płynne jest jedynym miarodajnym sposobem ustalenia ilości towaru objętego procedurą celną, natomiast dokonanie takiego rozładunku towaru celem jego rewizji w trybie art. 42 WKC, jak to sugeruje organ celny w zaskarżonym postanowieniu, nie jest możliwe z przyczyn logistycznych i technicznych, leżących po stronie organów celnych.
Nie kwestionując również tego, że stosownie do przepisu art. 199 RWKC złożenie w urzędzie celnym zgłoszenia podpisanego przez zgłaszającego lub jego przedstawiciela czyni go odpowiedzialnym za prawdziwość informacji podanych
w zgłoszeniu, skarżąca stwierdza, iż nie wynika stąd bynajmniej, że zawarte w takiej deklaracji dane nie mogą ulec zmianie. Możliwość takiej zmiany potwierdzają bowiem zarówno procedury przewidziane przez ustawodawcę krajowego, jak i przez prawo wspólnotowe, w tym art. 81 Ordynacji podatkowej, czy wskazane przepisy ustaw podatkowych oraz art. 65 w zw. 78 WKC. Przemawia za tym również, zdaniem skarżącej Spółki, przepis art. 214 WKC określający elementy kalkulacyjne właściwe dla towarów w chwili powstania długu celnego, skoro bowiem ilość towarów jest jednym z tych elementów, to jej wartość określa stan faktyczny, rzeczywisty, a nie dokumenty.
Jak wynika z uzasadnienia skargi, niezgodności z prawem zaskarżonego postanowienia skarżąca Spółka upatruje również w braku spełnienia przez organ odwoławczy wymogów postępowania celnego określonych w art. 217 Ordynacji podatkowej, tj. w braku wskazania w jego podstawie prawnej przepisów prawa, które – jak wynika to z jego uzasadnienia – ukształtowały podjęte rozstrzygnięcie,
w szczególności brak powołania takich przepisów, jak art. 62 ust. 1, art. 78, art. 79 i art. 214 WKC, czy art. 182 ust. 3 RWKC. Naruszenia przepisów postępowania celnego, w tym art. 122 i art. 188 Ordynacji podatkowej, upatruje ona również w braku wskazania przez organy celne przyczyn, dla których odmówiono wiarygodności dowodom przedstawionym przez stronę, w szczególności "raportowi kontrolnemu sporządzonemu przez podmiot profesjonalnie działający na rynku i będący renomowanym przedsiębiorcą, posiadającym akredytacje oraz certyfikaty, o których mowa w art. 91 Prawa celnego".
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w S. wniósł o jej oddalenie, nie znajdując podstaw do zmiany swego stanowiska w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. u z n a ł, co następuje:
Skargę uznać należało za nieuzasadnioną, nie zachodzą bowiem podstawy do stwierdzenia, ze zaskarżona decyzja ostateczna wydana została z naruszeniem prawa materialnego lub z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Na wstępie zauważyć należy, iż przedmiotem zaskarżonego w rozpatrywanej sprawie rozstrzygnięcia organów celnych jest wniosek importera o zmianę złożonego przezeń zgłoszenia celnego, przyjętego przez organy celne. W związku z takim przedmiotem zaskarżonego rozstrzygnięcia przypomnieć należy, iż stosownie do przepisu art. 37 Wspólnotowego Kodeksu Celnego (WKC), towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty podlegają, od chwili ich wprowadzenia, dozorowi celnemu
i zgodnie z obowiązującymi przepisami mogą one podlegać kontroli. Pod dozorem tym pozostają one tak długo, jak jest to niezbędne dla określenia ich statusu celnego, a w przypadku towarów niewspólnotowych i z uwzględnieniem postanowień art. 82 ust. 1, aż do zmiany ich statusu celnego bądź wprowadzenia do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego albo ich powrotnego wywozu, bądź zniszczenia zgodnie z postanowieniami art. 182. Jak wynika to z kolei z przepisu art. 40 WKC, towary, które przybywają do urzędu celnego lub innego miejsca wyznaczonego bądź zaakceptowanego przez organy celne, powinny zostać przedstawione organom celnym przez osobę, która wprowadziła je na obszar celny Wspólnoty lub, w zależności od przypadku, przez osobę, która przejęła odpowiedzialność za przewóz towarów po ich wprowadzeniu. Po przedstawieniu towarów organom celnym, a więc po zawiadomieniu tych organów w wymaganej formie o ich przybyciu do urzędu celnego lub innego miejsca wyznaczonego lub zaakceptowanego przez nie (art. 4 pkt 19 WKC), w celu nadania im przeznaczenia celnego towary te mogą, za zgodą organów celnych, zostać zbadane lub mogą zostać pobrane ich próbki (art. 42 WKC).
Jak wymaga tego przepis art. 48 WKC, przedstawione organom celnym towary niewspólnotowe powinny otrzymać dopuszczalne dla nich przeznaczenie celne. Jednym z przeznaczeń celnych towaru jest jego umieszczenie pod procedurą celną (art. 4 pkt 15 WKC). Każdy towar, który ma zostać umieszczony pod określoną procedurą celną, powinien do tej procedury zostać zgłoszony (art. 59 ust. 1 WKC). Pisemne zgłoszenie celne do procedury zwykłej winno zostać złożone na formularzu zgodnym z oficjalnym, przewidzianym w tym celu wzorem. Powinno ono być podpisane i zawierać wszystkie elementy niezbędne do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której towary są zgłaszane. Do zgłoszenia powinny zostać dołączone wszystkie dokumenty, których przedłożenie jest wymagane dla zastosowania przepisów regulujących tę procedurę (art. 62 ust. 1 i 2 WKC).
Jak wynika z przepisu art. 63 WKC, zgłoszenia celne, które spełniają warunki określone w art. 62, powinny być natychmiast przyjmowane przez organy celne pod warunkiem przedstawienia im objętych zgłoszeniem towarów. Po przyjęciu zgłoszenia przez organy celne, zgłaszający ma prawo do dokonania, na własne życzenie, poprawek jednego lub kilku elementów zgłoszenia, jednakże wprowadzenie poprawek nie może powodować, że zgłoszenie będzie dotyczyło towarów innych niż te, które początkowo były nim objęte. Dokonanie takich poprawek nie jest jednak możliwe, jeżeli m.in. organy celne zwolniły towary (art. 65 WKC), tzn. podjęły czynności umożliwiające użycie towarów w celach określonych przez procedurę celną, pod jaką zostały umieszczone (art. 4 pkt 20 WKC). Jeżeli przepisy szczególne nie stanowią inaczej, to data przyjęcia zgłoszenia przez organy celne jest tą data, jaką uwzględniać należy przy stosowaniu wszelkich przepisów regulujących procedurę celną, do której towary zostały zgłoszone (art. 67 WKC). Podstawę stosowania przepisów regulujących procedurę celną, pod którą towary zostały umieszczone, stanowią wyniki przeprowadzonej przez organy celne weryfikacji zgłoszenia, gdy zaś weryfikacji nie przeprowadzono – pod uwagę brane są dane zawarte w zgłoszeniu (art. 72 WKC). Jeżeli spełnione zostały warunki umieszczenia towarów pod wskazaną procedurą a towary nie są przedmiotem ograniczeń lub zakazów, organy celne zwalniają towary po dokonaniu weryfikacji zgłoszenia lub jego przyjęciu bez weryfikacji (art. 73 ust. 1 WKC).
Z przedstawionej wyżej regulacji wynika zatem niewątpliwie, że to na zgłaszającym spoczywa obowiązek wskazania w zgłoszeniu celnym prawidłowych danych dotyczących przestawionego organom celnym towaru oraz że dane zawarte
w takim zgłoszeniu celnym, przyjętym przez organ celny po jego weryfikacji lub bez jej przeprowadzenia, są co do zasady wiążące zarówno dla zgłaszającego, jak i dla organu celnego. Jakkolwiek w myśl art. 78 ust. 1 WKC, organy celne mogą z urzędu lub na wniosek zgłaszającego dokonać zmian w zgłoszeniu także po zwolnieniu towaru, to jednakże jest to możliwe, jak to wynika z postanowień art. 78 ust. 2 WKC, jedynie w wyniku kontroli dokumentów i danych handlowych dotyczących operacji przywozu lub wywozu towarów objętych zgłoszeniem, jak również późniejszych operacji handlowych dotyczących tych samych towarów, podjętych dla upewnienia się o prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu, które mogą zostać przeprowadzone zarówno u zgłaszającego, jak i u każdej osoby bezpośrednio zainteresowanej zawodowo tymi operacjami, czy u każdej innej osoby posiadającej dla potrzeb zawodowych wymienione dokumenty i dane. Organy celne mogą po zwolnieniu towarów przystąpić również do ich kontroli, pod warunkiem, iż istnieje możliwość ich okazania.
W rozpatrywanej sprawie poza sporem pozostaje, że wniosek skarżącej Spółki o zmianę zgłoszenia celnego dotyczył zgłoszenia celnego obejmującego towar w postaci oleju napędowego, co do którego po przedstawieniu organom celnym, a przed jego zwolnieniem spod dozoru celnego, nie doszło do jego ilościowego badania w trybie art. 42 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, tj. badania przeprowadzonego za zgodą organu celnego. Jest też okolicznością niesporną, że dokonując zgłoszenia celnego, objętego wnioskiem o jego zmianę w zakresie dotyczącym ilości towaru, skarżąca Spółka wskazała na taką ilość towaru, jak wynikała z załączonych do zgłoszenia dokumentów handlowych i przewozowych. Poza sporem też pozostaje to, że ze względu na wprowadzenie przez skarżącą do obrotu towaru objętego przyjętym przez organ celny zgłoszeniem, nie było możliwym przeprowadzenie przez organ celny ilościowego badania tego towaru, o jakim to badaniu stanowi przepis art. 78 ust. 2 WKC, przy tym zgodzić się należy w pełni ze stanowiskiem orzekających w sprawie organów celnych, iż wyniki kontroli zawarte w przywoływanym przez skarżącą raporcie z kontroli przeprowadzonej na jej zlecenie przez firmę kontrolerską "P" Sp. z o.o. nie mogą stanowić dla organu celnego wiążącej informacji co do ilości towaru, skoro kontrola ta dokonała się bez zgody i jakiegokolwiek w niej udziału tegoż organu.
Tak więc, w świetle niespornych w istocie faktów stwierdzić należy, iż odmawiając zmiany przyjętego zgłoszenia celnego organy celne nie naruszyły przepisów prawa, a w szczególności przepisu art. 78 Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
Odnosząc się do podniesionego w skardze zarzutu naruszenia przepisów postępowania poprzez brak wskazania w zaskarżonym postanowieniu przyczyn, dla których odmówiono wiarygodności dowodom przedstawionym przez stronę, podkreślić należy przede wszystkim, że jedynym w istocie dowodem, na który powoływała się skarżąca Spółka na uzasadnienie swego żądania dokonania zmiany spornego zgłoszenia celnego, jest dowód ze wspomnianego już wyżej raportu z kontroli przeprowadzonej przez spółkę "P". Wbrew zawartemu w skardze zarzutowi, organy celne nie stwierdziły, że powyższy raport jest dokumentem niewiarygodnym, a jedynie uznały, iż nie może on ze wskazanych przyczyn stanowić podstawy do dokonywania przez nie ustaleń co do rzeczywistej ilości objętego zgłoszeniem celnym towaru. Zawarty zatem w skardze zarzut uznany musi być za chybiony.
Nie istnieją też podstawy do uznania za skuteczny zarzutu naruszenia przepisów postępowania celnego poprzez brak wskazania materialnoprawnej podstawy zaskarżonego rozstrzygnięcia. Jakkolwiek jest prawdą, iż w powołanej zaskarżonym postanowieniem postawie prawnej rozstrzygnięcia nie zostały zawarte normy prawa materialnego, w szczególności przepis art. 78 WKC, to zważywszy, że norma ta, jak i inne normy tego wspólnotowego aktu prawnego przytoczone zostały obszernie w jego uzasadnieniu na poparcie stanowiska organu w kwestii braku podstaw prawnych do zmiany zgłoszenia celnego, zarzuconego skargą naruszenia przepisu art. 217 Ordynacji podatkowej nie sposób uznać za naruszenie, które co najmniej mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a jedynie wówczas mogłoby ono uzasadniać uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Nie znajdując zatem podstaw do stwierdzenia, że zaskarżone postanowienie ostateczne niezgodne jest z materialnym prawem celnym, względnie uchybia ono przepisom postępowania celnego w stopniu mogącym mieć co najmniej istotny wpływ na wynik sprawy, stosownie do przepisu art. 151 ustawy z dnia 30.08.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzec należało o oddaleniu skargi jako nieuzasadnionej.