Sygnatura:
6119 Inne o symbolu podstawowym 611
6300 Weryfikacja zgłoszeń celnych co do wartości celnej towaru, pochodzenia, klasyfikacji taryfowej; wymiar należności celny
Hasła tematyczne:
Celne postępowanie
Skarżony organ:
Dyrektor Izby Celnej
Data:
2008-08-29
Sąd:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp.
Treść wyniku:
Oddalono skargę
Sędziowie:
Barbara Rennert /sprawozdawca/
Jacek Jaśkiewicz /przewodniczący/
Joanna Wierchowicz

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wierchowicz Asesor WSA Barbara Rennert (spr.) Protokolant Asystent sędziego Aleksandra Kosiecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2008 r. sprawy ze skargi "Q" sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia […] r. nr […] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie weryfikacji zgłoszenia celnego co do kraju pochodzenia towaru oddala skargę.

Uzasadnienie wyroku

W dniu 6 sierpnia 2008 r. "Q" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia […] lipca 2008 r. nr […] utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia […] listopada 2006 r. nr […] odmawiającą uchylenia decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia […] lutego 2006 r. nr […] uznającej zgłoszenie celne z dnia […] marca 2004 r. nr […] za nieprawidłowe w części dotyczącej stawki celnej, kwoty długu celnego, kwoty podatku od towarów i usług.
Z akt sprawy wynika, że:
Jednolitym dokumentem administracyjnym SAD z dnia […] marca 2004 r. nr […] dokonano zgłoszenia m. in. 24394 mb tkaniny poliestrowej (pozycja 1), pochodzącej z Chin, którą objęto procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym. W zgłoszeniu zadeklarowano towar wg kodu PCN 54076990 0, a stawkę celną konwencyjną w wysokości 9 %. Do dokumentu tego dołączono chińskie świadectwo pochodzenia wwożonego towaru nr […] z dnia […] stycznia 2004 r., które okazało się sfałszowane.
W tej sytuacji, Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia […] lutego 2006 r. nr […] uznał w/w zgłoszenie celne za nieprawidłowe w części dotyczącej stawki celnej, kwoty długu celnego oraz kwoty podatku od towarów i usług od towaru objętego poz. 1 zakwestionowanego zgłoszenia, dokonując jednocześnie ponownego ich naliczenia. Zastosowano stawkę autonomiczną w wysokości 30 %, a także obciążono skarżącą odsetkami wyrównawczymi za okres od dnia […] marca 2004 r. do dnia […] lutego 2006 r.
Wskutek złożonego przez skarżącą odwołania, decyzją z dnia […] kwietnia 2006 r. nr […], Dyrektor Izby Celnej zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy.
W dniu 26 czerwca 2006 r. skarżąca (powołując się m. in. na przepis art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej) wniosła o wznowienie postępowania zakończonego w/w decyzją ostateczną, żądając jej uchylenia oraz uchylenia poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w całości i umorzenia postępowania. Uzasadniając wniosek wskazała, iż po wydaniu decyzji ostatecznej otrzymała, wystawione przez Chińską Radę ds. Promocji Handlu Międzynarodowego, świadectwo retrospektywne pochodzenia importowanego towaru. Świadectwo to (z dnia […] marca 2006 r. nr […]) dołączyła do wniosku.
Postanowieniem z dnia […] września 2006 r. Dyrektor Izby Celnej wznowił postępowanie zakończone ostateczną decyzją z dnia […] kwietnia 2006 r. Następnie decyzją z dnia […] listopada 2006 r. nr […] odmówił uchylenia decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia […] lutego 2006 r. nr […]. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż warunkiem zastosowania stawki celnej konwencyjnej jest obowiązek przedłożenia tylko prawidłowo wystawionego świadectwa pochodzenia, a to, w wyniku weryfikacji, okazało się fałszywe. Wynik weryfikacji dokonany przez władze chińskie jest miarodajny i nie ma podstaw do uznania, że jest on niewłaściwy, w związku z czym nie może być on przedmiotem oceny i dodatkowej weryfikacji, bowiem ma charakter wiążący dla organów celnych. Tylko w wypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia oryginału świadectwa pochodzenia organ celny uznaje duplikat takiego dokumentu wystawiony prawidłowo przez upoważniony organ. Importer nie utracił, nie zniszczył ani nie ukradziono mu dokumentu, a tylko przedłożył dokument nieautentyczny. Dyrektor zauważył także, iż skarżąca nie posiadając autentycznego świadectwa pochodzenia, nie mogła przedłożyć jego duplikatu, gdyż duplikat to odpis, kopia, wtórnik, drugi egzemplarz dokumentu. Zatem żądanie skarżącej dotyczące zastosowania konwencyjnej stawki celnej nie ma żadnego uzasadnienia w okolicznościach sprawy.
Powyższą decyzję skarżąca otrzymała w dniu […] listopada 2006 r., a następnie złożyła od niej odwołanie, w którym powieliła wnioski zawarte w żądaniu wznowienia postępowania, żądając ewentualnie uchylenia decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Zaskarżonej decyzji zarzuciła przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przez organ I instancji. W uzasadnieniu odwołania wskazała, iż bezpodstawnie odmówiono zasadności jej twierdzeniom, dyskredytując przedłożony przez nią dowód w postaci retrospektywnego świadectwa pochodzenia, w oparciu o ogólnikowe stwierdzenie, że nie daje on gwarancji tożsamości towaru. Odwołanie nadesłano drogą pocztową, a na kopercie istnieją dwa stemple pocztowe zawierające różne daty nadania – nieczytelny dzień w grudniu 2006 r. oraz […] stycznia 2007 r.
Postanowieniem z dnia […] marca 2007 r. Dyrektor Izby Celnej stwierdził uchybienie terminowi do wniesienia odwołania, a w wyniku złożonej przez Spółkę "Q" skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. wyrokiem z dnia 26 lutego 2008 r. (sygn. akt I SA/Go 592/07) uchylił to postanowienie, nakazując organowi celnemu wyjaśnienia dokładnej daty nadania odwołania.
Postępowanie wyjaśniające w/w kwestię wykazało, iż odwołanie wysłano listem zwykłym. Ewidencja takich listów nie jest przez urząd pocztowy prowadzona, a zatem urząd nie jest w stanie ustalić, która z dat widniejących na kopercie, w której odwołanie nadeszło jest datą nadania przesyłki. W tej sytuacji organ uznał, iż odwołanie zostało nadane w terminie.
Decyzją z dnia […] lipca 2008 r. nr […] Dyrektor Izby Celnej zaskarżoną decyzję organu I instancji utrzymał w mocy. W uzasadnieniu decyzji, powołując się na przepis art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, wskazał, iż załączone do wniosku o wznowienie postępowania świadectwo pochodzenia z dnia […] marca 2006 r. jest niewątpliwie nowym dokumentem, który istniał w dniu wydania decyzji ostatecznej, tj. w dniu […] kwietnia 2006 r. oraz nie był znany organowi celnemu wydającemu tę decyzję. Dokument ten nie spełnia jednak przesłanki istotnego dowodu, ponieważ został wystawiony w dniu […] marca 2006 r. dla towaru objętego fakturą z […] marca 2006 r., natomiast towar będący przedmiotem importu został zakupiony i wysłany z Chin ponad 2 lata wcześniej. Nie można więc przyjąć, że przedłożone przez skarżącą świadectwo pochodzenia dotyczy towaru objętego zgłoszeniem celnym z […] marca 2004 r., co powoduje, iż brak było podstaw do uchylenia decyzji ostatecznej.
Powyższą decyzję Spółka otrzymała 7 lipca 2008 r., a w dniu 6 sierpnia 2008r. zaskarżyła ją do tut. Sądu, wnosząc o jej uchylenie oraz uchylenie poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Izby Celnej w całości i zasądzenie od strony przeciwnej na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zaskarżonej decyzji zarzuciła rażące naruszenie przepisu art. 121 § 1, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1 i art. 191 ustawy Ordynacja podatkowa w zw. z przepisem art. 26 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. przepisy wprowadzające ustawę – Prawo celne i przepisem art. 262 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. – Kodeks celny oraz § 11 ust. 1 i 2, a także § 13 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 października 1997 r. w sprawie określenia szczegółowych zasad i trybu ustalania niepreferencyjnego pochodzenia towarów (…) przez przyjęcie, iż przedłożone przez stronę retrospektywne świadectwo pochodzenia towaru nie stanowi podstawy do objęcia przedmiotowego towaru stawką konwencyjną.
W uzasadnieniu skargi Spółka wskazała, iż organ I instancji procedował w sposób tendencyjny doprowadzając do tłumaczenia wszelkich wątpliwości na korzyść "urzędu". Bezpodstawnie odmówiono zasadności twierdzeniom strony, dyskredytując przedłożony przez nią dowód w oparciu o ogólnikowe stwierdzenie, że nie daje on gwarancji tożsamości towaru, natomiast retrospektywne świadectwo zostało wystawione przez właściwe organy chińskie i daje ono gwarancję rzetelności kontroli pochodzenia importowanego towaru zawiera bowiem dane wystarczające do jego identyfikacji oraz poświadcza, że towar pochodzi z Chińskiej Republiki Ludowej. Zdaniem skarżącej należy jednoznacznie stwierdzić, że przedłożone świadectwo retrospektywne w pełni dokumentuje pochodzenie towaru i za prawidłowe oraz uzasadnione uznać należy objęcie tego towaru stawką w wysokości 9 %.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy powołał się na dotychczasową argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wnosząc o oddalenie skargi. Podkreślił także, iż w jego ocenie fakt, że świadectwo dotyczy towaru sprzedanego 2 lata po odprawie celnej uniemożliwia odstąpienie od zasady trwałości decyzji ostatecznej i uchylenie jej zgodnie z wnioskiem strony.
Sąd zważył:
Skarga okazała się niezasadna.
Na wstępie należy wyjaśnić, iż w myśl art. 26 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 623 ze zm.) do spraw dotyczących długu celnego, który powstał przed dniem uzyskania przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej, stosuje się przepisy dotychczasowe. Cytowane uregulowanie dotyczy przepisów prawa materialnego i w niniejszej sprawie winny być stosowane przepisy obowiązujące w chwili powstania długu celnego tj. w dniu 31 marca 2004 r.
Natomiast odnośnie przepisów postępowania należy zauważyć, że zgodnie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.) do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 12 oraz przepisy działu IV ustawy – Ordynacja podatkowa.
Stosownie do zamieszczonego właśnie w dziale IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) art. 240 § 1 pkt 5 w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał decyzję.
W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, iż zawarta
w art. 128 Ordynacji podatkowej zasada trwałości decyzji wskazuje, że rozstrzygnięcia, od których nie służy odwołanie w postępowaniu celnym, stają się ostateczne. Niemniej nie są one bezwzględnie niewzruszalne. Ustawodawca dopuszcza możliwość zaistnienia sytuacji wyjątkowych, w których można dokonać wyeliminowania wadliwych rozstrzygnięć. Temu też celowi służy m. in. instytucja wznowienia postępowania. Jej cechą charakterystyczną jest to, iż przedmiotem postępowania wznowieniowego nie jest ponowne rozpatrzenie sprawy we wszystkich jej aspektach, a jedynie zbadanie, czy zaszły wyjątkowe okoliczności, ściśle wyliczone w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej (wyrok NSA z 22 maja 2003 r., III SA 2367/01, LEX nr 145008). Instytucja ta daje możliwość ponownego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia sprawy podatkowej bądź celnej zakończonej ostateczną decyzją, jeżeli postępowanie, w którym została ona wydana, było dotknięte wadą określoną w art. 240 § 1 Ordynacji. Powołana norma wymienia przesłanki wznowienia postępowania podatkowego i celnego. Zgodnie z pkt 5 tego przepisu – w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który ją wydał. Tak sformułowane brzmienie przepisu, wskazuje wprost, iż omawiana przesłanka jest spełniona tylko wówczas, gdy ujawnią się w sprawie nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody, przy tym mają one charakter nowych w stosunku do przeprowadzonego dotąd postępowania wyjaśniającego, co oznacza również, że nie mogły być one znane organowi wydającemu decyzję choć już wtedy musiały istnieć oraz muszą być istotne dla sprawy. Warunki te muszą być spełnione łącznie.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż organ odwoławczy zasadnie przyjął, że przedłożone przez skarżącą wraz z wnioskiem o wznowienie postępowania świadectwo pochodzenia z dnia […] marca 2006 r. jest nowym dowodem, który istniał w dniu wydania decyzji ostatecznej, tj. w dniu […] kwietnia 2006 r. i nie był znany organowi celnemu wydającemu tę decyzję. Należy jednak także podzielić pogląd organu odwoławczego, iż dowód ten nie jest istotny dla sprawy, ponieważ przedłożone świadectwo pochodzenie dotyczy, jak z niego wynika, towaru objętego fakturą nr […] z dnia […] marca 2006 r. Natomiast wznowione postępowanie dotyczyło towaru zakupionego na podstawie faktury nr […] z […] lutego 2004 r.
Sąd nie podzielił zarzutów skargi dotyczących "dyskredytacji" dowodu przedstawionego przez skarżącą. Spółka wskazując, iż świadectwo daje gwarancję rzetelności kontroli pochodzenia importowanego towaru, gdyż zawiera dane wystarczające do identyfikacji towaru objętego świadectwem, nie ustosunkowała się w ogóle do kwestii wystawienia świadectwa dla towaru objętego fakturą z marca 2006 r. Nie wyjaśniła na jakiej podstawie twierdzi, iż świadectwo dotyczące towaru objętego właśnie fakturą z marca 2006 r. daje gwarancję rzetelności pochodzenia towaru, który został zakupiony na podstawie faktury z lutego 2004 r., a zatem 2 lata wcześniej. Dane zawarte w retrospektywnym świadectwie pochodzenia byłyby być może wystarczające do identyfikacji towaru sprowadzonego na podstawie faktury wystawionej w marcu 2006 r., ale brak jakichkolwiek przesłanek (i skarżąca ich także nie wskazuje), które pozwalałyby stwierdzić, iż dotyczą one towaru objętego zgłoszeniem celnym z dnia […] marca 2004 r. nr […].
Należy zauważyć, iż skarga zawiera bardzo "ogólnikowe" zarzuty dotyczące naruszenia przepisów art. 121 § 1, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej, nie poruszając żadnych kwestii dotyczących ewentualnego naruszenia art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, który to przepis stanowi podstawę prawną zaskarżonej decyzji. W tej sytuacji zasadnie organ odwoławczy podkreślił w zaskarżonej decyzji, iż tryb postępowania określony w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej nie może służyć jako środek do kolejnego merytorycznego rozpatrzenia sprawy, która została zakończona decyzją ostateczną.
Zważywszy powyższe Sąd, uznając iż zaskarżona decyzja nie narusza cyt. wyżej przepisu art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oddalił skargę.
( – ) Barbara Rennert ( – ) Jacek Jaśkiewicz ( – ) Joanna Wierchowicz